هشت سال پیش که تیم آث میلان، لیورپول را شکست داد تا جام قهرمانی را در آتن از آن خود کند، کاکا وسط زمین زانو زد و دستش‌هایش را گشود و سرش را رو به آسمان کرد و ژست عبادت به خود گرفت.

این سوپر استار برزیلی، زیرپوشی به تن داشت که رویش نوشته بود: من به مسیح تعلق دارم. این تصویر، تصویری تکان دهنده از مردی بود که از بیان اعتقاداتش واهمه نداشت.

تا جایی که به یاد دارم هیچ کس فریاد نکشید که کاکا رسوائی به بار آورده است. یادم نمی‌اید او را مسخره کرده باشند و یا کسی بگوید که ژشت او خلاف عفت عمومی بوده است.

به یاد ندارم که از او به خاطر اعتقاداتش انتقاد شده باشد و یا کسی بگوید که نشان دادن تعلقات مذهبی جایی در مسابقه فوتبال ندارد.

دوشنبه گذشته وفتی به ورزشگاه داجر رفتم، مردم مثل همیشه سرود ملی را می‌خواندند و کسی هم اعتراض نکرد که چرا می‌گوییم رحمت خدا بر آمریکا باد. هیچ کس نگفت که کسانی که این جمله را تکرار می‌کنند می‌خواهند دینشان را به غیر مسیحیان تحمیل کنند. اصلا چنین حرفی مسخره است نه؟

برخی از افراد تیم گلف PGA هم اخیرا گفته‌اند که در میان ست بازی‌هایشان بخش‌هایی از تورات را می‌خوانند و دعا می‌کنند. هیچ کس هم به این مساله اعتراض نکرد، چرا باید اعتقادات مذهبی یک ورزشکار مورد اعتراض قرار بگیرد؟

همین مورد در خصوص بازیکنان NFL صدق می‌کند. بازیکنان قبل و بعداز هر بازی دعا می‌خوانند و این مساله مهمی نیست. حتی موضوعی نیست که بخواهیم در این باره صحبت کنیم. این دعا خواندن بخشی از مراسم‌های بازیکنان است. اعضای تیم فوتبال آمریکایی سیاتل سی‌هاکس که دو سال پیش جام قهرمانی را بردند، ویدئویی پخش کردند که در ان آموزه‌های مسیحی را ستودند و از حامیان خواستند تا "ببینید چطور می‌توانند با مذهبی‌های محلی خودشان ارتباط بگیرند." هیچ کس هم اعتراض نکرد که چرا ورزشکاران به مسائل دینی ورود کرده‌اند.

"خاویر هرناندز" همیشه قبل از شوت زدن در منچستر یونایتد روی زمین زانو می‌زد و دعا می‌خواند. "دیوید لوییز"، مدافع سابق چلسی هم وقتی به تمرین می‌رفت، برچسب "مسیح یعنی زندگی" را روی ماشین خود نصب می‌کرد.

پس چرا وقتی دو مرد به آرامی در گوشه یک زمین فوتبال در انگلیس عبادت می‌کنند، اقداماتشان را "رسوائی" می‌خوانند؟

رسوائی واقعی واکنش متعصبانه آدم ساده لوحی است که این تصویر را از این بازیکنان گرفت و از آنچه دید وحشت کرد! چه شگفتی در عبادت دو مرد در گوشه‌ای از ورزشگاه "آنفیلد" در بین دو نیمه دیدار تیم‌های لیورپول و بلکبرن در جام حذفی انگلیس وجود داشت؟

چرا وقتی چند وقت قبل هم مشابه همین اتفاق در بازی "وست هم" افتاد، همین جنجال‌ها بر پا شد؟ احتمالا به خاطر می‌اورید که ویدئویی از این ماجرا در فضای مجازی منتشر شد که مردی نفس بریده فریاد می‌زد: این دیگر چه وضعی است و به گونه‌ای این صحنه را فیلمبرداری می‌کرد که گویی افراد حاضر در فیلم، فعل بدی را مرتکب شده‌اند.

بیاید با هم روراست باشیم، پس اگر مسیحی باشیم، حق داریم در زمین بازی فوتبال هم دعا کنیم و اگر مسلمان هستیم چنین حقی را نداریم. واقعیت این است، نه؟ بیان اعتقادات قلبی به مسیح در وقایع ورزشی، باعث شگفتی نیست اما اگر مسلمانان عبادت کنند، اتفاق خارق‌العاده‌ای افتاده است؟