کد خبر 412511
تاریخ انتشار: ۱۵ اردیبهشت ۱۳۹۴ - ۰۸:۵۱

امیرمومنان علی (علیه السلام) می فرمایند: خوشبخت ترين مردم در دنيا كسى است كه از آنچه مى داند برايش زيان آور است دورى كند، و بدبخت ترين آنان كسى است كه از هواى نفس خود پيروى كند.

 به گزارش مشرق، انسان به تبع خواست ها و نیازها، خوشبختی را در آنچه می طلبد جستجو می کند و معنایی از آن را در ذهن می آورد اما آموزه های دینی ما معنایی دیگر برای خوشبختی قائل اند.



امیرمومنان علی (علیه السلام) می فرمایند:
«إنَّ حَقيقَةَ السَّعادَةِ أن يُختَمَ لِلْمَرءِ عَمَلُهُ بِالسَّعادَةِ و إنَّ حَقيقَةَ الشَّقاءِ أن يُختَمَ لِلْمَرءِ عَمَلُهُ بِالشَّقاءِ»؛(1)
«خوشبختى حقيقى اين است كه كار انسان به خوشبختى بينجامد و بدبختى حقيقى اين است كه [فرجام] كار آدمى به بدبختى ختم شود.»

و نیز فرموده اند:
«عِندَ العَرضِ عَلَى اللّه ِ سبحانَهُ تَتَحَقَّقُ السَّعادَةُ مِنَ الشَّقاءِ»؛(2)
«در هنگام عرضه اعمال بر خداى سبحان است كه خوشبختى حقيقى از بدبختى حقيقى
باز شناخته مى شود.»

و می فرمایند:
«إنَّ أسعَدَ الناسِ في الدنيا مَن عَدَلَ عَمّا يَعرِفُ ضُرَّهُ، وإنَّ أشقاهُم مَنِ اتَّبَعَ هَواهُ»؛(3)
«خوشبخت ترين مردم در دنيا كسى است كه از آنچه مى داند برايش زيان آور است دورى كند،
و بدبخت ترين آنان كسى است كه از هواى نفس خود پيروى كند.»

علاوه بر این امام علی (علیه السلام) در تعریف خوشبختی می فرمایند:
«مِنْ كَمالِ السَّعادَةِ السَّعْىُ فى صَلاحِ الْجُمْهورِ»؛(4)
« كوشش در راه اصلاح عموم مردم، از كمال خوشبختى است.»

پی نوشت ها:
1- معانى الأخبار، ص 345
2- غرر الحكم، ح۶۲۲۳
3- وقعه صفین(نصر بن مزاحم)، ص108
4- جامع الاخبار، ص ۱۱۹