به گزارش مشرق، عزیزالله محمدی رئیس اتحادیه مدیران فوتبال ایران می گوید آنچه در ورای همه دعواهای کارلوس کی‌روش و وزیر ورزش گم شد، مراسم نکوداشت 7 معلم ورزش زحمت کش فوتبال ایران بود. دعوایی که بر سر استفاده از واژه لمپن به راه افتاد. دعوایی که شد جنگی دوباره میان موافقان و مخالفان مربی پرتغالی تیم ملی. عزیز محمدی که یکی از برگزارکنندگان این مراسم بوده در این باره توضیح می دهد.
اصلا این دعوت و دیدار با وزیر به چه دلیل بود که این طور فوتبال ایران را به هم ریخت؟
والله کافه فوتبال در طول سال جلسات مختلفی دارد. این بار هم یکی از گردهمایی های این کافه بود. ما در اتحادیه فوتبال در مراسم مختلف این کانون ، فعالیت داریم و سعی می کنیم کمک حال شان باشیم. این بار هم در جلسه فصلی مان می خواستیم پاسداشت روز معلم را برای چند معلم فوتبال ایران داشته باشیم.
و این پاسداشت چرا باید در دفتر وزیر ورزش برگزار می شد؟
ما سال قبل هم تقدیر از مربیان را داشتیم . مراسم سال قبل را در اتحادیه برگزار کردیم. امسال به نظرمان رسید که مراسم بزرگتری بگیریم و چند معلم قدیمی تر فوتبال ایران را تجلیل کنیم. از یکسری از مربیان ریشه دار فوتبال ایران تجلیلی داشته باشیم و به پاس زحمات شان از آنها قدردانی کنیم. مردانی را بیاوریم که حق به گردن فوتبال ایران دارند . آنهایی سن شان به جایی رسیده که وقت تقدیرشان است. اینکه باید یاد فوتبال مان باشد این بزرگان چه کارهای شایانی برای مان انجام دادند. در این مراسم می خواستیم از 7 مربی زحمتکش یعنی حسن آقا حبیبی ،آقای بیوک صباغ ، حاج مهدی عیاثی ، بهمن خان صالح نیا ، آقای لفته سه برادران ، آقای عباس گیشویی و بهرام خان عاطف تقدیر کنیم. ولی تمام برنامه های ما پشت این دعواها گم شد. واقعا هیجان مهمانان از دیدار همدیگر بعد از مدت ها ، خیلی جالب بود.
ولی چرا دیدار با وزیر را برنامه ریزی کردید؟ آن هم در غیاب کفاشیان؟
همه متفق القول شدیم و از این بزرگان تقدیر کنیم. گفتیم در شان شخصیت شان باشد. فدراسیون هم که درگیر 1000 تا مسئله بود. درگیر لیگ ، دعواهای نگه داشتن سرمربی تیم ملی و مشکلات مالی و... . ما گفتیم برویم پیش وزیر ورزش تا ایشان این دیدار را میزبانی کند. خود اتحادیه نامه را برای وزارتخانه فرستاد و وزیر محترم ورزش درخواست ما را پذیرفت. افرادی که آمدند ، حدود 48 نفر بودند. قرار بود تعداد بیشتری به مراسم بیایند . حسین فرکی ، خداداد منصور پورحیدری و خیلی های دیگر هم دعوت داشتند اما چون بازی های حساسی داشتند نتوانستند به این مراسم بیایند. در جلوی آقای وزیر یک سری حرف زده شد. آقایان جلالی و حاج رضایی و فنایی در این نشست حرف زدند. آقای دکتر اسدی دبیرکل فدراسیون هم صحبتی داشتند. سخنرانانی که اسم بردم همه جایگاه مشخصی در این ورزشیه کسی نبود. فقط درباره از بین رفتن احترام ها بود. از لمپنیسم انتقاد شد و...
ولی همین مراسم موجی به راه انداخت. بخصوص بخش گفته های آقای وزیر.
همه در این چارچوب حرمت ها حرف زدیم. آقای وزیر هم نکاتی داشتند که در واکنش به گفته های آقای حاج رضایی عزیز نقل کردند. که بعد هم این توفان رسانه ای به پا شد.
برآیند این جلسه این بود که گروهی منتقد جمع شدند و می خواهند از فدراسیون فوتبال و کادر مربیگری تیم ملی انتقاد کنند.
نه اصلا همچین چیزی نبود. کسی قصد ضربه زدن به فدراسیون فوتبال یا تیم ملی را نداشت. اصلا در این بحث اسمی از کسی به میان نیامد . حتی اگر مصداقی بخواهیم بحث کنیم ، به نظرم بسیاری از این اسامی مطرح شده طوری حرف زدند که گلایه های شان از مربیان وطنی بود.
به نظرتان نباید مثلا علی کفاشیان هم به این مراسم دعوت می شد؟
ببین کفاشیان برای چی باید باشد. مگر اتحادیه جلسه می گذاریم کفاشیان می آید؟ ما در طول سال جلسات مختلفی را درباره فوتبال داریم که در هیچ کدام شان خبری از حضور آقای کفاشیان نیست.
ولی این بار بحث اصلی و پیکان انتقادات به سمت کفاشیان بود؟
راستش ما میزبان نبودیم. مراسم قرار بود در وزارت ورزش برگزار شود. همزمان هم فدراسیون در مشهد با روسای هیات ها نشست داشت. کفاشیان درگیر آن مراسم بود. بعد هم وقتی می دانیم آقای وزیر کفاشیان را به حضور نمی پذیرد چرا باید او را دعوت کنیم؟
خود شما جای او بودید ناراحت نمی شدید؟
من اگر جای کفاشیان بودم ناراحت نمی شدم. اگر یک موقعی نیاز باشد او را دعوت می کنیم ولی اصلا این مراسم ربطی به فدراسیون نداشت که دعوتش کنیم.
اما آنجا ارکان فدراسیون و سرمربی تیم ملی را به باد انتقاد گرفتند؟
ما اصلا بحث مان کی‌روش نبود. اصلا چه کار به کی‌روش داشتیم؟ هیچ کدام از مربی ها درباره کی‌روش حرفی نزدند. اتفاقا حرف های مربی ها به مربیان داخلی مان می خورد تا مربیان خارجی.
ولی برآیند این نشست حمله به کی‌روش بود.
برآیندش بر اساس برداشت های ناقص از صحبت های آقای وزیر بود. همه چیز آن مراسم با موجی که به پا شد تحت الشعاع قرار گرفت.کسی راجع به مربی خارجی حرف نزد. مثلا ما گفتیم چرا از این همه مربی یا داور و بازیکن فقط یک نفر باید در مجمع فوتبال حق رای داشته باشد و ... ولی اصلا مسیر حرف ها شکل دیگری پیدا کرد.
حسن ختام این جلسه هم که انتقاد آقای دادکان بود.
حرف های آقای دادکان به دو بخش تقسیم می شد. یکسری از آنها درباره آقای وزیر بود . بحث هایی که خودشان قطعا در این باره حرف می زنند اما بخش دیگر جایی بود که ایشان فرمودند نصف حاضرین در نشست ما را دلالان و لمپن ها تشکیل داده بودند. اینکه منظور ایشان از این واژه نیم چه کسانی هستند را من نمی داتم چه کسانی را شامل می شده است ولی حالا دیگر دادکان می داند و وجدانش. آقای دادکان باید بنشیند و پیش خودایش با خودش قضاوت کند که نصف بیشتر این ها دلال و لمپن بوده اند؟ اینکه شکستن دل چنین بزرگانی آیا درست است یا نه؟
اصلا این دعوت و دیدار با وزیر به چه دلیل بود که این طور فوتبال ایران را به هم ریخت؟
والله کافه فوتبال در طول سال جلسات مختلفی دارد. این بار هم یکی از گردهمایی های این کافه بود. ما در اتحادیه فوتبال در مراسم مختلف این کانون ، فعالیت داریم و سعی می کنیم کمک حال شان باشیم. این بار هم در جلسه فصلی مان می خواستیم پاسداشت روز معلم را برای چند معلم فوتبال ایران داشته باشیم.
و این پاسداشت چرا باید در دفتر وزیر ورزش برگزار می شد؟
ما سال قبل هم تقدیر از مربیان را داشتیم . مراسم سال قبل را در اتحادیه برگزار کردیم. امسال به نظرمان رسید که مراسم بزرگتری بگیریم و چند معلم قدیمی تر فوتبال ایران را تجلیل کنیم. از یکسری از مربیان ریشه دار فوتبال ایران تجلیلی داشته باشیم و به پاس زحمات شان از آنها قدردانی کنیم. مردانی را بیاوریم که حق به گردن فوتبال ایران دارند . آنهایی سن شان به جایی رسیده که وقت تقدیرشان است. اینکه باید یاد فوتبال مان باشد این بزرگان چه کارهای شایانی برای مان انجام دادند. در این مراسم می خواستیم از 7 مربی زحمتکش یعنی حسن آقا حبیبی ،آقای بیوک صباغ ، حاج مهدی عیاثی ، بهمن خان صالح نیا ، آقای لفته سه برادران ، آقای عباس گیشویی و بهرام خان عاطف تقدیر کنیم. ولی تمام برنامه های ما پشت این دعواها گم شد. واقعا هیجان مهمانان از دیدار همدیگر بعد از مدت ها ، خیلی جالب بود.
ولی چرا دیدار با وزیر را برنامه ریزی کردید؟ آن هم در غیاب کفاشیان؟
همه متفق القول شدیم و از این بزرگان تقدیر کنیم. گفتیم در شان شخصیت شان باشد. فدراسیون هم که درگیر 1000 تا مسئله بود. درگیر لیگ ، دعواهای نگه داشتن سرمربی تیم ملی و مشکلات مالی و... . ما گفتیم برویم پیش وزیر ورزش تا ایشان این دیدار را میزبانی کند. خود اتحادیه نامه را برای وزارتخانه فرستاد و وزیر محترم ورزش درخواست ما را پذیرفت. افرادی که آمدند ، حدود 48 نفر بودند. قرار بود تعداد بیشتری به مراسم بیایند . حسین فرکی ، خداداد منصور پورحیدری و خیلی های دیگر هم دعوت داشتند اما چون بازی های حساسی داشتند نتوانستند به این مراسم بیایند. در جلوی آقای وزیر یک سری حرف زده شد. آقایان جلالی و حاج رضایی و فنایی در این نشست حرف زدند. آقای دکتر اسدی دبیرکل فدراسیون هم صحبتی داشتند. سخنرانانی که اسم بردم همه جایگاه مشخصی در این ورزشیه کسی نبود. فقط درباره از بین رفتن احترام ها بود. از لمپنیسم انتقاد شد و...
ولی همین مراسم موجی به راه انداخت. بخصوص بخش گفته های آقای وزیر.
همه در این چارچوب حرمت ها حرف زدیم. آقای وزیر هم نکاتی داشتند که در واکنش به گفته های آقای حاج رضایی عزیز نقل کردند. که بعد هم این توفان رسانه ای به پا شد.
برآیند این جلسه این بود که گروهی منتقد جمع شدند و می خواهند از فدراسیون فوتبال و کادر مربیگری تیم ملی انتقاد کنند.
نه اصلا همچین چیزی نبود. کسی قصد ضربه زدن به فدراسیون فوتبال یا تیم ملی را نداشت. اصلا در این بحث اسمی از کسی به میان نیامد . حتی اگر مصداقی بخواهیم بحث کنیم ، به نظرم بسیاری از این اسامی مطرح شده طوری حرف زدند که گلایه های شان از مربیان وطنی بود.
به نظرتان نباید مثلا علی کفاشیان هم به این مراسم دعوت می شد؟
ببین کفاشیان برای چی باید باشد. مگر اتحادیه جلسه می گذاریم کفاشیان می آید؟ ما در طول سال جلسات مختلفی را درباره فوتبال داریم که در هیچ کدام شان خبری از حضور آقای کفاشیان نیست.
ولی این بار بحث اصلی و پیکان انتقادات به سمت کفاشیان بود؟
راستش ما میزبان نبودیم. مراسم قرار بود در وزارت ورزش برگزار شود. همزمان هم فدراسیون در مشهد با روسای هیات ها نشست داشت. کفاشیان درگیر آن مراسم بود. بعد هم وقتی می دانیم آقای وزیر کفاشیان را به حضور نمی پذیرد چرا باید او را دعوت کنیم؟
خود شما جای او بودید ناراحت نمی شدید؟
من اگر جای کفاشیان بودم ناراحت نمی شدم. اگر یک موقعی نیاز باشد او را دعوت می کنیم ولی اصلا این مراسم ربطی به فدراسیون نداشت که دعوتش کنیم.
اما آنجا ارکان فدراسیون و سرمربی تیم ملی را به باد انتقاد گرفتند؟
ما اصلا بحث مان کی‌روش نبود. اصلا چه کار به کی‌روش داشتیم؟ هیچ کدام از مربی ها درباره کی‌روش حرفی نزدند. اتفاقا حرف های مربی ها به مربیان داخلی مان می خورد تا مربیان خارجی.
ولی برآیند این نشست حمله به کی‌روش بود.
برآیندش بر اساس برداشت های ناقص از صحبت های آقای وزیر بود. همه چیز آن مراسم با موجی که به پا شد تحت الشعاع قرار گرفت.کسی راجع به مربی خارجی حرف نزد. مثلا ما گفتیم چرا از این همه مربی یا داور و بازیکن فقط یک نفر باید در مجمع فوتبال حق رای داشته باشد و ... ولی اصلا مسیر حرف ها شکل دیگری پیدا کرد.
حسن ختام این جلسه هم که انتقاد آقای دادکان بود.
حرف های آقای دادکان به دو بخش تقسیم می شد. یکسری از آنها درباره آقای وزیر بود . بحث هایی که خودشان قطعا در این باره حرف می زنند اما بخش دیگر جایی بود که ایشان فرمودند نصف حاضرین در نشست ما را دلالان و لمپن ها تشکیل داده بودند. اینکه منظور ایشان از این واژه نیم چه کسانی هستند را من نمی داتم چه کسانی را شامل می شده است ولی حالا دیگر دادکان می داند و وجدانش. آقای دادکان باید بنشیند و پیش خودایش با خودش قضاوت کند که نصف بیشتر این ها دلال و لمپن بوده اند؟ اینکه شکستن دل چنین بزرگانی آیا درست است یا نه؟