به گزارش گروه تاریخ مشرق؛ امام خمينى پـس از پيروزى انقلاب در تاريخ دهـم اسفنـد 1357 از تهران به قـم رفتند و تازمان ابتلإ به بيمارى قلبى (2 بهمـن 1358) در ايـن شهر بودند. ایشان پس از 39 روز مداوا در بيمارستان قلب تهران، دکتر ایشان اصرار داشت مکان استقرار امام از لحاظ آب‌ و  هوایی مناسب باشد و هم بتوانند امام را زیرنظر داشته باشند.
مـوقتا حضرت امام در منزلى واقع در منطقه دربند تهران ساكـن شدند. وقتی سیل عظیم جمعیت از اطراف و اکناف ایران برای ملاقات با امام به دربند می‌آمدند، کل منطقه تجریش مسدود می‌شد. مکانی که امام در آنجا مستقر بودند هم زیردست امام‌زاده قاسم‌(ع) و گلاب دره بود که چند جاده مواصلاتی اصلی از آنجا عبور می‌کرد و به مرکز شهر می‌رسید و با حضور مردم عملا مسیرها بسته می‌شد. این یک مشکل بود. برای همین در مدت کوتاهی که در دربند مستقر بودند حاج احمد آقا را صدا کرده بودند و گفته بودند اگر می‌شود جا را عوض کنند.


سپـس در تاريخ 28 / 2 / 1359 بنا به تمايل خـود به منزلـى محقر متعلق به يكـى از روحـانيـون (حجه الاسلام جمارانـى ) در محله جماران نقل مكـان كـردند و تـا زمـان رحلت در همين منزل ماندند.