«مهران دوستی» در گفتوگویی بمناسبت 75 سالگی رادیوی ایران، گفت: از سال 1360 فعالیتم را در رادیو آغاز کردم. برنامه های زیادی را در این مدت اجرا کردم که از آن جمله می توانم به برنامه هایی نظیر: نشانی،رادیو من، راه شب،کافه رادیو، رادیو پیام و ... اشاره کنم که دو مورد آخر را در حال حاضر روی آنتن شبکه رادیویی دارم.
این گوینده رادیو ادامه داد: برنامه های رادیویی مانند فرزندان آدم هستند و نمی‌توانم بگویم کدام برنامه بهترین بوده است. در حقیقت یک گوینده با برنامه ای که در دست دارد و با استقبال مردم، رشد می‌کند. رادیو مثل خانه ما است و افرادی که در این رسانه فعالیت می کنند واقعا عاشق هستند.
وی افزود: رادیو و گوینده رادیو در اصل با صدا سر و کار دارند و صدا هم همیشه در ذهن ها ماندگار می شود. به همین خاطر و از آنجایی که همه ما می دانیم رادیو درآمد آنچنانی ندارد، در این بین فقط عشق می ماند که اگر درگیرش شوی تا آخر خواهی ماند.
دوستی، ضمن اشاره به خاطره هایش در این مدت گفت: خاطره که زیاد در ذهنم نیست،اما همین که مردم به ما محبت دارند برایمان کافی است.
وی تصریح کرد: بعد از انقلاب شبکه رادیویی ایران مورد توجه بسیاری قرار گرفت و واقعا رشد قابل توجهی داشت. رادیوی ایران در منطقه آسیا پیش تاز است. ضمن اینکه بعد از انقلاب هم با تعداد زیادی شبکه ها مواجه شدیم که فضای رسانه ای را با سایر زمان ها آن هم در رادیو متمایز کرده است.
گوینده برنامه «کافه رادیو» گفت: من دوران جوانی ام را در رادیو گذراندم و تجربه های بسیاری را هم من به رادیو و هم رادیو به من داده است. در اصل معتقدم اعتبار رادیو به افرادی است که در آن فعالیت دارند و این افراد معمولا مقداری فرهنگی تر از سایر رسانه ها هستند.
وی درباره راز ماندگاری صدا چنین گفت: شخصیت گوینده ها در همان صدایی است که از آنها ساطع می شود و شنونده با توجه به صدای آنها چهره ای را در ذهنش ساخته و پرداخته می کند.گوینده های رادیو یک جوری لالایی می خوانند و این لالایی ماندگاری است که با گویش مخاطب و فرهنگ او هم خوانی دارد.
دوستی درباره تعداد برنامه هایش بیان کرد: به گفته بسیاری، من قدیمی ترین گوینده بعد از انقلاب هستم و تعداد برنامه هایم آنقدر زیاد بوده که از عدد خارج است. برایم این از همه چیز مهمتر است که از اجرا و حضور در همه برنامه هایم لذت بردم و اگر هم خلاف این بوده، به راحتی گفته ام.