به گزارش گروه جهاد و مقاومت مشرق، مهدی صابری یکی از شهدای افغانستانی مدافع حرم بود. او فرمانده گروهان حضرت علی اکبر(ع) نیروی مخصوص تیپ فاطمیون که حالا لشکر شده است، بود. مهدی صابری بعد از شهادت به قم منتقل شد و در بهشت معصومه(س) این شهر به خاک سپرده شد. پیکر مطهر او به‌همراه سه تن دیگر از شهدای فاطمیون که این روزها مقاومت آنان آوازه‌ای جهانی پیدا کرده است، همزمان با ایام شهادت حضرت فاطمه زهرا(س) تشییع شد.

از شعرها و دست‌نوشته‌های شهید صابری و تکثر نام حضرت علی‌اکبر(ع) در آن‌ها هم می‌توان از عشق شهید مهدی صابری به جوان بنی‌هاشم سردرآورد. پدر او که حالا جور دیگری بخشی ناچیز از داغ دل حضرت حسین(ع) در شهادت جوانش را در سینه دارد، می‌گوید: «آقا مهدی، همیشه نام ایشان را با نام علی‌اکبر لیلا بر زبان جاری می‌کرد و به ایشان توسل عجیبی داشت. من از این روحیه او همیشه استقبال می‌کردم. فرمانده گروهان علی‌اکبر(ع) بود که شهید شد.» شهید صابری در حالی که به علت مجروح شدن از ناحیه پا، تل قرین را پایین می‌رفت، درست در روزهای فاطمیه یک نشانی بر پهلو و یکی بر گردنش نشانده شد و آسمانی شد.

اخیراً وبلاگی به نام این شهید راه‌اندازی شده و در آن برخی خاطرات از این شهید منتشر می‌شود. در یکی از مطالب این وبلاگ، خاطره‌ای وجود دارد که به‌قلم خواهر شهید صابری منتشر شده است و در ادامه می‌آید، این خاطره‌ به ماجرای انتخاب نام گروهان شهید صابری اشاره دارد:

سه گروهان جدید تشکیل شد، آنجا بود که به شهید مهدی صابری فرماندهی یکی از گروهان‌ها را دادند، به فرمانده‌ها گفتن یه اسم برای گروهان انتخاب کنید. شهید صابری هم از آنجا که علاقه زیادی به اسم  حضرت «علی اکبر علیه السلام» داشت و همچنین نام هیئت‌شان در قم بود این نام را برای گروهانش انتخاب کرد. بعد برای این سه گروهان یه مانور تمرینی ترتیب دادند که گروهان شهید صابری به عنوان بهترین و منظم‌ترین گروه انتخاب شد و رتبه اول را کسب کرد.

پارسال هم همین ایام بود که مادر شهید صابری برنامه‌ای ریخته بود تا برای آقا مهدی آستین بالا بزنند. از آنجایی که آقا مهدی علاقه زیادی به حضرت علی اکبر(ع) داشت، مادر ایشان تصمیم گرفته بود تا برنامه عروسی آقا مهدی را در روز میلاد حضرت برگزار کنند. حتی به دوستان گفته بودند که ان‌شاءالله در سال آینده (یعنی امسال) مراسم عروسی آقا مهدی را در این روز و در خانه خودشان برگزار می‌کنند.

اما از آنجا که «شهادت» جلوه شهود ابدی شهید است و او پرده از شهد شیرین ابدیت برمی‌دارد و در این آینه‌نمایی، عارف متعالی تقرب می‌جوید، عشق می‌نمایاند و شهد می‌پراکند؛ یعنی که او شاهد مقام قرب است؛ لذا در ایام شهادت بی‌بی دوعالم بود که خبر شهادت پسر به مادر رسید و ایشان را در پیش صدیقه کبری سربلند و روسفید کرد.

بعد از شهادت آقا مهدی، مادر شهید نذر کردند که هرساله شب میلاد حضرت علی اکبر علیه السلام از هیئت علی اکبر علیه السلام دعوت کنند تا مراسم میلاد را در منزل شهید صابری برگزار کنند. هشتم خرداد نیز مصادف با شب میلاد شاهزاده علی اکبر علیه السلام، اولین مراسم مولودی و هیئت در منزل شهیدصابری بعد از شهادتش برگزار شد.

دوستان وی، تابلویی که اثر نفیس استاد «عباس گودرزی» بود به رسم یادبود تهیه کردند و بعد از مزین شدن به امضای هیئت، دوستان، آشنایان و همرزمان شهید صابری به خانواده محترم‌شان تقدیم شد.