به گزارش مشرق، هر چند که از قدیم گفته اند قصاص قبل از جنایت کار خوبی نیست اما تجربه ثابت کرده وقتی یک اتفاقی و یک پروسه ای هر سال در حال تکرار شدن است دیگر نیازی نیست تا آخر ماجرا صبر کرد تا نتیجه یک رفتار و یک تصمیم غلط چه می شود.
پرسپولیس و استقلال بیش از یک دهه است که با این روش مدیریتی روبه‌رو هستند. هر سال به انتهای فصل که می رسد دوستان وزارت نشین دست به کار می شوند تا تغییرات اساسی در راس مدیران دو باشگاه به وجود آورند و هر سال زمان زیادی از روزهای خوب و تاثیرگذار در این دو باشگاه به هدر می رود که مثلا یک گروهی خاص به عنوان مدیر انتخاب شوند و سپس این مدیران در یک پروسه هوادار کُش دست به انتخاب سرمربی زده و سپس تازه بیست سوالی ها برای انتخاب بازیکنان مورد نیاز شروع می شود و دست آخر دیرتر از هر زمانی تمرینات دو تیم آغاز می شود. بماند که این وسط مشکلات مالی هم همیشه بیداد می کند و دست آخر هم جز مشتی حاشیه و یک عالمه نتایج بد چیزی عاید دو تیم نمی شود.
البته در این سال های اخیر وضعیت استقلال بابت نتیجه گیری خیلی بهتر از پرسپولیس بوده است و مشکلاتی که سرخ‌ها در طول این سال‌ها داشته اند به طرز عجیب و غریبی در قاره کهن که نه بلکه در جهان بی سابقه بوده است.
امسال هم قصه همان قصه تکراری سال های گذشته است و شاید این بار وضع اسفناک تر از همیشه است.
سال گذشته وزارت ورزش در اقدامی شاید نه چندان کارشناسی امیررضا خادم را مامور وضعیت دو باشگاه پرسپولیس و استقلال کرد و بماند که چه صحبت های شیرینی تا انتخاب مدیران دو تیم انجام شد و چه ذوق زدگی هایی بابت انتخاب مدیران سرخابی دیده شد ولی در نهایت دو تیم سالی سیاه را پشت سر گذاشتند. اینک خادم می گوید دیگر ماموریتش در استقلال و پرسپولیس به پایان رسیده و این بار نوبت نصرالله سجادی مرد باسابقه وزارت ورزش شده تا دستی بر آتش بزند. هر چند سال گذشته هم ابتدا قرار بود سجادی مسئولیت دو تیم را برعهده داشته باشد اما او این مسئولیت را قبول نکرد تا امسال که اوضاع دو تیم اصلا خوب نیست عهده دار امور دو باشگاه باشد.
سجادی شب گذشته بعد از فینال جام حذفی در اظهار نظری هوشمندانه اعلام کرد که قطعا هیات مدیره دو باشگاه تغییر می کند این حرف سجادی که خودش استخوان خورد کرده ورزش است معانی زیادی دارد. یعنی مدیران استقلال و پرسپولیس اگر دست به هر کاری بابت نقل و انتقال زده اید دست نگه دارید و تعهدی برای مدیران آینده ایجاد نکنید.
انتخاب بهرام افشارزاده به عنوان حوزه وزارتی وزارت ورزش و جوانان خود گواه این است که وزارت دیگر نمی خواهد این مدیر 50 ساله ورزش در باشگاه استقلال باشد. هر چند هنوز هم به نظر انتخاب سرمربی بر عهده اوست اما به نظر می رسد این سجادی است که حالا مرد شماره یک سرخابی ها در تصمیم گیری ها شده است.
سفر افشارزاده در شرایطی که سجادی اعلام کرده که سرمربی استقلال تا پایان هفته مشخص می شود آیا عجیب نیست؟ چطور قرار است سرمربی استقلال معرفی شود اما مدیرعامل این باشگاه به کیش رفته باشد؟ نتیجه گیری این مسئله نشان می دهد این خود وزارت ورزش است که تصمیم گیرنده محض شده است.
وزارت ورزش تا چه زمانی می خواهد زمان را بکشد؟ امروز نقل و انتقالات شروع شده و درحالی که سایر باشگاه های با ثبات دنبال جذب بازیکنان مورد نظرشان هستند،اما سرخابی ها در کوچه اول بی ثباتی دست و پا می زنند.
به راستی وقتی قرار نبود این دو باشگاه به بخش خصوصی واگذار شوند سازمان خصوصی سازی بر اساس و چه سازو کاری آتش به خرمن این دو باشگاه انداخت؟ زمانی که می توانست به این بگذرد که آیا مدیران دو باشگاه برای فصل بعدی به کار خود ادامه دهند یا نه صرف این شد که هدایتی می تواند پرسپولیس را بخرد یا چه کسی بیاید استقلال را بخرد. حالا این همه زمان مفید از دست رفته و نه تنها دو باشگاه صاحب مالک نشدند بلکه اوضاع‌شان از هر سال هم بدتر شد. حالا که بهترین روزها برای استراحت ذهنی ورزشکاران است تازه باید منتظر شد و دید چه کسانی قرار است مدیر شوند و بعد چه کسی سرمربی و سپس چه کسی می خواهد اسپانسر شود و در آخر چه کسانی به عنوان بازیکن به این دو تیم می آیند؟
آیا نباید به حال و روز این مدل تصمیم گیری گریه کرد. سال گذشته خادم نشان داد اداره دو باشگاه مردمی به این راحتی ها هم نیست و امسال نوبت به سجادی رسیده است. باید دید ضرب المثل آسیاب به نوبت امسال در مورد سرخابی ها و حضور سجادی در راس امور تکرار می شود یا خیر.
پرسپولیس و استقلال بیش از یک دهه است که با این روش مدیریتی روبه‌رو هستند. هر سال به انتهای فصل که می رسد دوستان وزارت نشین دست به کار می شوند تا تغییرات اساسی در راس مدیران دو باشگاه به وجود آورند و هر سال زمان زیادی از روزهای خوب و تاثیرگذار در این دو باشگاه به هدر می رود که مثلا یک گروهی خاص به عنوان مدیر انتخاب شوند و سپس این مدیران در یک پروسه هوادار کُش دست به انتخاب سرمربی زده و سپس تازه بیست سوالی ها برای انتخاب بازیکنان مورد نیاز شروع می شود و دست آخر دیرتر از هر زمانی تمرینات دو تیم آغاز می شود. بماند که این وسط مشکلات مالی هم همیشه بیداد می کند و دست آخر هم جز مشتی حاشیه و یک عالمه نتایج بد چیزی عاید دو تیم نمی شود.
البته در این سال های اخیر وضعیت استقلال بابت نتیجه گیری خیلی بهتر از پرسپولیس بوده است و مشکلاتی که سرخ‌ها در طول این سال‌ها داشته اند به طرز عجیب و غریبی در قاره کهن که نه بلکه در جهان بی سابقه بوده است.
امسال هم قصه همان قصه تکراری سال های گذشته است و شاید این بار وضع اسفناک تر از همیشه است.
سال گذشته وزارت ورزش در اقدامی شاید نه چندان کارشناسی امیررضا خادم را مامور وضعیت دو باشگاه پرسپولیس و استقلال کرد و بماند که چه صحبت های شیرینی تا انتخاب مدیران دو تیم انجام شد و چه ذوق زدگی هایی بابت انتخاب مدیران سرخابی دیده شد ولی در نهایت دو تیم سالی سیاه را پشت سر گذاشتند. اینک خادم می گوید دیگر ماموریتش در استقلال و پرسپولیس به پایان رسیده و این بار نوبت نصرالله سجادی مرد باسابقه وزارت ورزش شده تا دستی بر آتش بزند. هر چند سال گذشته هم ابتدا قرار بود سجادی مسئولیت دو تیم را برعهده داشته باشد اما او این مسئولیت را قبول نکرد تا امسال که اوضاع دو تیم اصلا خوب نیست عهده دار امور دو باشگاه باشد.
سجادی شب گذشته بعد از فینال جام حذفی در اظهار نظری هوشمندانه اعلام کرد که قطعا هیات مدیره دو باشگاه تغییر می کند این حرف سجادی که خودش استخوان خورد کرده ورزش است معانی زیادی دارد. یعنی مدیران استقلال و پرسپولیس اگر دست به هر کاری بابت نقل و انتقال زده اید دست نگه دارید و تعهدی برای مدیران آینده ایجاد نکنید.
انتخاب بهرام افشارزاده به عنوان حوزه وزارتی وزارت ورزش و جوانان خود گواه این است که وزارت دیگر نمی خواهد این مدیر 50 ساله ورزش در باشگاه استقلال باشد. هر چند هنوز هم به نظر انتخاب سرمربی بر عهده اوست اما به نظر می رسد این سجادی است که حالا مرد شماره یک سرخابی ها در تصمیم گیری ها شده است.
سفر افشارزاده در شرایطی که سجادی اعلام کرده که سرمربی استقلال تا پایان هفته مشخص می شود آیا عجیب نیست؟ چطور قرار است سرمربی استقلال معرفی شود اما مدیرعامل این باشگاه به کیش رفته باشد؟ نتیجه گیری این مسئله نشان می دهد این خود وزارت ورزش است که تصمیم گیرنده محض شده است.
وزارت ورزش تا چه زمانی می خواهد زمان را بکشد؟ امروز نقل و انتقالات شروع شده و درحالی که سایر باشگاه های با ثبات دنبال جذب بازیکنان مورد نظرشان هستند،اما سرخابی ها در کوچه اول بی ثباتی دست و پا می زنند.
به راستی وقتی قرار نبود این دو باشگاه به بخش خصوصی واگذار شوند سازمان خصوصی سازی بر اساس و چه سازو کاری آتش به خرمن این دو باشگاه انداخت؟ زمانی که می توانست به این بگذرد که آیا مدیران دو باشگاه برای فصل بعدی به کار خود ادامه دهند یا نه صرف این شد که هدایتی می تواند پرسپولیس را بخرد یا چه کسی بیاید استقلال را بخرد. حالا این همه زمان مفید از دست رفته و نه تنها دو باشگاه صاحب مالک نشدند بلکه اوضاع‌شان از هر سال هم بدتر شد. حالا که بهترین روزها برای استراحت ذهنی ورزشکاران است تازه باید منتظر شد و دید چه کسانی قرار است مدیر شوند و بعد چه کسی سرمربی و سپس چه کسی می خواهد اسپانسر شود و در آخر چه کسانی به عنوان بازیکن به این دو تیم می آیند؟
آیا نباید به حال و روز این مدل تصمیم گیری گریه کرد. سال گذشته خادم نشان داد اداره دو باشگاه مردمی به این راحتی ها هم نیست و امسال نوبت به سجادی رسیده است. باید دید ضرب المثل آسیاب به نوبت امسال در مورد سرخابی ها و حضور سجادی در راس امور تکرار می شود یا خیر.