به گزارش مشرق به نقل از سازمان بسیج سازندگی، ترشي و مربا، چاشني هاي محبوبي هستند كه از جايگاه ويژه اي در عادت غذايي ايرانيان برخوردارند. در گذشته اي نه چندان دور زنان خانه دار خود اقدام به توليد ترشي و پخت مربا براي تامين نياز خانواده شان مي كردند. امروز اما به ويژه در كلانشهرها خانم هاي خانه دار، خريد محصولات آماده ترشي و مربا را بر توليد خانگي آن ترجيح مي دهند. اين مساله موجب شده است كه بازار توليد مربا و ترشي براي كارگاه ها و كارخانه هاي توليد كننده اين محصولات رونق بيشتري بگيرد.

خانم فاطمه روجايي از جمله توليدكنندگان موفق ترشي و مربا در مازندران است كه تجربياتش را با خبرنگار بسيج سازندگي در ميان گذاشته. او در حال حاضر بيش از ۱۵۰ نوع مربا، ترشيجات، شربت، كمپوت، كنسرو و دسر توليد و در مغازه اش به مشتريان عرضه مي كند.

خانم روجايي درباره نحوه آغاز به كار و چگونگي پديد آمدن ايده درآمدزايي از طريق توليد و فروش ترشي و مربا در ذهنش، مي گويد: "هنر ترشي انداختن و پخت مربا نسل به نسل به زنان مازندراني منتقل مي شود. سال ها فقط براي مصرف خانگي ترشي و مربا توليد مي كردم. تا اينكه ۵-۶ سال قبل تصميم گرفتم هم براي اينكه سرگرم شوم و هم براي كسب درآمد و كمك به خانواده، ترشي و مربا بفروشم. پدر و برادر من، هر دو مغازه داشتند. من محصولات را در خانه توليد و آن ها در مغازه هايشان به فروش مي رساندند."

با يك شيشه سيرترشي شروع كردم

او مي افزايد: "كار فروش محصولات را با يك شيشه سيرترشي آغاز كردم. روز اول پدرم شيشه سيرترشي را برد به مغاز و به فروش رفت. كم كم تعداد محصولات و تنوع آن ها را افزايش دادم. مردم و به خصوص مسافراني كه از تهران مي آمدند، از كيفيت محصولات بسيار رضايت داشتند و هر كس يك بار ترشيجات و مرباهاي من را از پدر و برادرم مي خريد، به مشتري دائم من تبديل مي شد. حتي مشتري هاي تهراني ام هر گاه كه به شمال مي آمدند، مسيرشان را طوري تنظيم مي كردند كه بتوانند از محصولات من بخرند. با اين وجود توليد ترشيجات در فضاي محدود آپارتمان كار سختي بود و بايد فكر جديدي مي كردم."

خانم روجايي درباره نحوه توسعه فعاليتش خاطرنشان مي كند: "يك بار يكي از آشنايان به من پيشنهاد كرد محصولاتم را در يكي از نمايشگاه هاي فصلي عرضه كنم و من پذيرفتم. استقبال از محصولاتم بسيار زياد بود زيرا از تنوع فوق العاده اي برخوردار بود. در اين نمايشگاه كارشناسان بسيج سازندگي هم حضور داشتند و بعد از بازديد از غرفه، از من دعوت كردند تا براي مشاوره با آن ها جلسه اي مشترك داشته باشم. آن ها به من توصيه كردند با توجه به تبحر و نوآوري كه من در توليد ترشي و مربا دارم، يك كارگاه و مغازه براي توليد و عرضه محصولاتم داير كنم و سپس كمك كردند تا وام بگيرم."

او ادامه مي دهد: "به اين نتيجه رسيدم كه بايد كارگاه توليد با محل عرضه در يك مكان واحد جمع شود. در نتيجه يك واحد ۱۴۰ متري اجاره كردم كه در واقع نقش انبار، كارگاه و مغازه را به صورت توامان ايفا مي كند. سپس براي دريافت مجوز بهداشت اقدام كردم. با اينكه دريافت مجوز توليد و عرضه در يك مكان كار سختي بود، اما در نهايت موفق به اخذ مجوز شدم. مشكلات زيادي در اين مسير وجود داشت كه هر كدام مي توانست انسان را دلسرد كند. مثلا فقط هزينه كارشناسي مغازه براي صدور مجوز بالغ بر ۶۰۰ هزار تومان بود."

هر كس يك بار از ما چيزي خريده، مشتري دائمي مان شده

فاطمه روجايي درباره ويژگي محصولاتش مي گويد: "مهمترين مزيت محصولات ما تنوع كم نظير آن هاست. مثلا بيش از ۳۰ نوع ترشي با استفاده از ميوه ها و مركبات متفاوت توليد مي كنيم. مرباهايمان هم بسيار متنوع است و بيش از ۴۰ نوع مربا داريم.

حتي اجازه نمي دهيم پوست ميوه ها نفله شود، ما از پوست هندوانه، پسته، ليمو ترش، خرماي جنگلي و پرتقال هم مرباهاي خوشمزه و لذيذ توليد مي كنيم. كمپوت ها و كنسروهايمان نيز به همين صورت است. ويژگي ديگر محصولات ما اين است كه در توليدشان به هيچ وجه از مواد نگهدارنده استفاده نمي كنيم و اين مساله خط قرمز ماست. مواد نگهدارنده از جمله عوامل گسترش سرطان در جامعه ماست. ضمن اينكه در تهيه محصولات اصول طب سنتي و آنچه را سينه به سينه به ما منتقل شده است، رعايت مي كنيم. نتيجه اش اين مي شود كه هر كس يك بار از ما چيزي خريده، مشتري دائمي مان شده."

به شغلم افتخار مي كنم / بسيج گفت توليد ترشي خوب كمك به اقتصاد مقاومتي است

او در پاسخ به اين سوال كه به شغلش افتخار مي كند يا از آن خجالت مي كشد و آيا ترجيح نمي داد كه به جاي ترشي فروشي، منشي يا كارمند يك شركت باشد، خاطرنشان مي كند: "به كارم افتخار مي كنم و آن را بر كارمندي ترجيح مي دهم. قبول دارم كه برخي از مردم توليد و فروش ترشي و مربا و كنسرو را كاري خجالت آور مي دانند اما نمي دانم اين تصور چرا بين ما پيدا شده.
 
توليد هر نوع محصول غذايي سالم و خوشمزه خدمت به مردم است و ارزشمند است. بسيج سازندگي به من گفت اگر ترشي و مرباي خوب توليد كني و آدم بي كاري را سر كار ببري، خودش اقتصاد مقاومتي است و به امنيت غذايي كمك مي كند. اوايل كه كارم را شروع كردم خيلي از اطرافيان مسخره ام مي كردند، گاهي اوقات غصه مي خوردم، نه به اين خاطر كه كارم توليد ترشي است، به اين خاطر كه چرا كار توليدي در چشم بعضي از مردم ما مسخره به نظر مي رسد.

 بعدها كه به عنوان كارآفرين مورد تقدير قرار گرفتم و بارها و بارها دانشگاه هاي استان از بنده براي حضور دعوت كردند، همان افراد از رفتار گذشته شان پشيمان شدند و عذرخواهي كردند. بله، من هم مي توانم پولي را كه براي خريد مواد اوليه صرف مي كنم، در بانك بگذارم و سود بگيرم اما من بركت كار توليد را ديده ام و لذتش را چشيده ام. دوست دارم محصول سالم بدهم دست مردم."

قرار نيست زن بودن و مادر بودنم را فراموش كنم

خانم روجايي اضافه مي كند: "در حال حاضر ماهانه حداقل يك تن ترشي و ۱ تن مربا توليد مي كنم. همين ديروز ۱۵۰ كیلو سيرترشي انداختم. هيچوقت در مغازه من كمتر از ۱۰۰۰ شيشه ترشي و مربا يافت نمي شود؛ ۱۰۰۰ شيشه اي كه تركيب رنگي متنوعشان زيبايي خاصي به مغازه مي دهد. خدا را شكر سود مناسبي دارد.

در حال حاضر چندين هتل مشتري ثابت مان هستند. دو كارخانه بزرگ هم پيشنهاد همكاري داده اند. اما بدانيد با وجود اين همه مشغله از كارِ خانه و خانواده غافل نشده ام. همين امروز اگر از شوهر و فرزندانم بپرسيد حتما خواهند گفت كه از من راضي هستند. درست است كه كار مي كنم اما قرار نيست زن بودن و مادر بودنم را فراموش كنم."