به گزارش مشرق، مطالعات جدید دانشمندان دانشگاه هاروارد نشان میدهد نرخ مرگ و میر افراد بالای 65 سال ناشی از ذرات معلق هوا (RM2.5) بالاست.
این اولین مطالعهای است که تاثیر ذرات هوا را در کل جمعیت یک منطقه مورد بررسی قرار میدهد.
تاثیرات منفی ذرات معلق هوا در مناطقی که حتی یک سوم استاندارد EPA است، بسیار مخرب گزارش شده است.
به گفته یکی از استادان در زمینه اپیدمیولوژی محیط، بسیاری از کشورها در حال حاضر از استانداردهای EPA استفاده میکنند. اما این استاندارد، برای حفظ سلامتی مناسب نیست مطالعات گذشته تاثیر مواجه طولانی مدت و کوتاه مدت با ذرات معلق با قطر 2.5 میکرون (RM2.5) را بررسی کردهاند که موجب افزایش نرخ مرگ و میر میشود.
پژوهشگران از اطلاعات ماهوارهای برای تعیین سطح ذرات معلق و دمای هوا استفاده کردند و میزان مواجه کوتاه مدت و دراز مدت را به این طریق تخمین زدهاند.
آنان دریافتند هر دو نوع مواجه موجب افزایش مرگ و میر میشود، حتی در صورتی که این مقدار در محدوده استاندارد EPA قرار داشته باشد. مواجه کوتاه مدت(دو روزه) منجر به افزایش 2.14 درصدی مرگ و میر میشود و مواجه طولانی مدت ( حدود یکسال) منجر به افزایش 7.52 درصدی مرگ و میر در هر 10 میکروگرم بر متر مکعب هوا میشود.
در پایان پژوهشگران دریافتند برخی آلایندههای هوا، به گونهای نیستند که محدودهی مجاز و آستانهای که اثر بهداشتی مخربی نداشته باشد، برایشان تعریف شده باشد که در این مواقع باید استراتژیهای مبنی بر کاهش مواجه با این آلایندهها اتخاذ شود.
این اولین مطالعهای است که تاثیر ذرات هوا را در کل جمعیت یک منطقه مورد بررسی قرار میدهد.
تاثیرات منفی ذرات معلق هوا در مناطقی که حتی یک سوم استاندارد EPA است، بسیار مخرب گزارش شده است.
به گفته یکی از استادان در زمینه اپیدمیولوژی محیط، بسیاری از کشورها در حال حاضر از استانداردهای EPA استفاده میکنند. اما این استاندارد، برای حفظ سلامتی مناسب نیست مطالعات گذشته تاثیر مواجه طولانی مدت و کوتاه مدت با ذرات معلق با قطر 2.5 میکرون (RM2.5) را بررسی کردهاند که موجب افزایش نرخ مرگ و میر میشود.
پژوهشگران از اطلاعات ماهوارهای برای تعیین سطح ذرات معلق و دمای هوا استفاده کردند و میزان مواجه کوتاه مدت و دراز مدت را به این طریق تخمین زدهاند.
آنان دریافتند هر دو نوع مواجه موجب افزایش مرگ و میر میشود، حتی در صورتی که این مقدار در محدوده استاندارد EPA قرار داشته باشد. مواجه کوتاه مدت(دو روزه) منجر به افزایش 2.14 درصدی مرگ و میر میشود و مواجه طولانی مدت ( حدود یکسال) منجر به افزایش 7.52 درصدی مرگ و میر در هر 10 میکروگرم بر متر مکعب هوا میشود.
در پایان پژوهشگران دریافتند برخی آلایندههای هوا، به گونهای نیستند که محدودهی مجاز و آستانهای که اثر بهداشتی مخربی نداشته باشد، برایشان تعریف شده باشد که در این مواقع باید استراتژیهای مبنی بر کاهش مواجه با این آلایندهها اتخاذ شود.