به گزارش مشرق، فیله آبان ماه سال گذشته از روزِتا، سفینه فضایی حامل آن، جدا شد و بر روی دنباله دار 'پی ۷۶» فرود آمد اما چون زیر سایه یک صخره به زمین نشست، باطری هایش پس از ۶۰ساعت از کار افتاد.

با این حال در همان زمان کوتاه فیله اطلاعات بسیار ارزشمندی را به روزتا ارسال کرد. کار اصلی فیله جمع آوری اطلاعات برای تجزیه و تحلیل خاک و یخ دنباله دار و ترکیبات آن است.

متخصصان احتمال می دادند با نزدیکتر شدن ستاره دنباله دار به خورشید و افزایش ساعت های نورگیری فیله، این کاوشگر دوباره به کار بیفتد.

فیله به کار افتادن دوباره خود را در توئیتر با این پیغام اعلام کرد: سلام زمین، صدای من را می شنوی؟

روزتا به توئیتی پاسخ داد: یک خبر فوق العاده، کاوشگر من، فیله بیدار شده است.

محل دقیق فرود فیله برای دانشمندان روشن نبود اما سازمان فضایی اروپا روز یکشنبه اعلام کرد که با بررسی تصاویر و اطلاعات دریافتی از روزتا، به احتمال زیاد محل دقیق فرود را پیدا کرده است.

پروژه پرتاب سفینه روزتا، یکی از پیچیده ترین و دشوارترین طرح های فضایی تاریخ است که 1.4 میلیارد دلار هزینه داشته است.

این پروژه حدود 20 سال پیش آغاز شد و 10 سال پیش، سفینه روزتا و کاوشگر فیله به فضا پرتاب شدند.

این سفینه 100 کیلوگرمی اردیبهشت ماه سال گذشته با مجموعه ای از مانورها آماده ملاقات (Space rendezvous) با مدار دنباله دار شد و پانزدهم مرداد برای اولین بار در تاریخ توانست در مدار دنباله دار قرار گیرد.

برای این کار رانشگر روزتا هفت دقیقه سوخت مصرف کرد تا آن را موقعیت مناسب در فاصله 30 کیلومتری دنباله دار قرار دهد، به نحوی که خود را از غبار و گاز متصاعد از آن دور نگهدارد و بتواند بخوبی از آن با دقت سانتی متر عکسبرداری کند.

دنباله دارها را به نام کاشفان آنها نامگذاری می کنند و نام رسمی این دنباله دار 67پی ،چوریوموف-گراسیمنکو است که در سال 1969 این ستاره دنباله دار را شناسایی کردند.

این ستاره دنباله دار هر 6.45 سال یک بار به دور خورشید و هر 12.4 ساعت یک بار به دور خود می چرخد.

دورترین فاصله این دنباله دار از خورشید 840 میلیون کیلومتر (آن سوی مشتری) و نزدیکترین فاصله آن 180 میلیون کیلومتر (بین مریخ و زمین) است و از این رو در کلاس مشتری قرار می گیرد.