به گزارش مشرق، شاید فوتبالی بودن این جلسه برای خیلیها عجیب باشد و شاید هم خیلیها تصور کنند تماسها و جلسات اینچنینی به ضرر فوتبال خواهد بود اما انگار این تصور اشتباه بود چون دکتر محمود گودرزی وزیر ورزش و جوانان در تماس تلفنی که با محمدرضا نعمتزاده وزیر صنعت و معدن داشت درخواستی عادلانه داد که به سود فوتبال خواهد بود.
دکتر گودرزی در این تماس به وزیر صنعت و معدن گفت: «ما دنبال کاهش هزینههای بیرویه فوتبال هستیم و به همین دلیل استقلال و پرسپولیس که فعلا زیر مجموعه وزارت ورزش هستند را ملزم کردیم بیشتر از یک میلیارد تومان به هیچ بازیکنی دستمزد ندهند. آنها قانون را پذیرفتند اما نگرانی به حقی دارند و میگویند اگر قرار است آنها کمتر از یک میلیارد قرارداد ببندند، باشگاههای صنعتی هم باید این قاعده را رعایت کنند چون در غیر این صورت همان بازیکنی که ما در جریان مذاکره با او اعلام میکنیم بالاتر از یک میلیارد نمیدهیم، به تیمهای صنعتی میرود و راحت یک میلیارد و نیم میگیرد. توقع ما این است که وزارت صنایع هم ورود کند و از باشگاههای صنعتی بخواهد این قاعده را رعایت کنند. تیمهای خصوصی توان پرداخت دستمزدهای بالای یک میلیارد را ندارند و اگر صنعتیها رعایت کنند، شرایط رقابت از همه نظر عادلانه میشود و قیمتها هم به شکل چشمگیری پایین میآید.»
ظاهرا وزیر صنعت و معدن هم بلافاصله با باشگاههای صنعتی ارتباط برقرار میکند و از آنها میخواهد در فصل جدید فوتبال ایران قرارداد بالای یک میلیارد و حداکثر بالای یک میلیارد و دویست میلیون تومان (با پاداش و متمم) نبندند و برای اثبات حسن نیت خود در راه مبارزه با افزایش بیرویه هزینههای فوتبال لیست قیمت بازیکنان تحت قرارداد خود را در اختیار وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال بگذارند که باشگاههای صنعتی هم پذیرفتند.
جالب اینکه وزیر ورزش به همین تماس تلفنی هم بسنده نکرد و یک روز قبل از نشست نصرا... سجادی معاون خود با مهدی تاج رییس سازمان لیگ، از معاون خود میخواهد که تاکید کند سازمان لیگ مانع رشد قیمت بازیکنان فوتبال شود. وقتی سجادی این پیام را به تاج منتقل میکند رییس سازمان لیگ هم به خوبی از آن استقبال میکند و بعد از جلسه به باشگاهها اعلام میکند سقف قراردادها یک میلیارد است و بالای این سقف با هیچ بازیکنی قرارداد نبندند.
بعد از این اتفاقات و تعیین سقف قرارداد، این بحث به وجود آمد که آیا تعیین سقف قرارداد، دخالت دولت در کار باشگاهها نیست؟!
شاید خیلیها به این سوال جواب مثبت دهند اما اگر به خود موضوع عمیقتر نگاه کنیم میبینیم با توجه به اینکه در حال حاضر فوتبال ما فوتبالی دولتی است پس بالاجبار چنین تصمیمات دولتی هم میتوان گرفت برای رهایی از ولخرجیها و ریخت و پاشهای بیحاصل.
پس تعیین سقف قرارداد از سوی 2 وزارتخانه برای تیمها نمیتواند دخالت دولت در فوتبال محسوب شود مگر اینکه تیمها خصوصی باشند.
شاید معدود تیمهای خصوصی به این مساله اعتراض داشته باشند اما این تصمیم چند مزیت دارد که شاید کمتر به آن فکر شده باشد. اول اینکه در بحث قرارداد بازیکنان یک توازن به وجود میآید که منجر به این میشود که دیگر شاهد گرانفروشی بازیکنان در نقل و انتقالات نباشیم چرا که در سالهای اخیر بارها دیدیم اکثر بازیکنان به صورت عجیب مبلغ قراردادهای خود را بالا بردند و به 2 میلیارد و حتی بیش از آن هم رساندند.
این در حالی بود که اکثر همان بازیکنان گرانقیمت کارآیی چندانی نداشتند و نصف این مبلغ هم شاید برایشان زیاد بود و البته آنها خارج از فوتبال ایران نیز هرگز بازاری نداشتند که از آن به چنین مبالغی برسند.
مساله دوم اینکه اگر هزینهها مدیریت شود و برای جذب بازیکنان لیگ برتری بالاجبار کمتر هزینه شود، باشگاهها موظف میشوند به تیمهای پایه خود بیشتر توجه و مبالغ باقیمانده را برای پرورش بازیکن و تیمهای پایه هزینه کنند که این مساله میتواند به فوتبال کشورمان و آینده آن کمک زیادی کند.
پس اگر مساله سقف قرارداد که سازمان لیگ فدراسیون فوتبال هم روی آن زوم کرده، «واقعا» رعایت شود و البته از پولهای زیرمیزی و پاداشهای آنچنانی که برای جبران مابهالتفاوت مبلغ درخواستی و سقف قرارداد در نظر گرفته شده، خبری نباشد بدون شک با بودجه بالایی که به تیمهای فوتبال اختصاص پیدا میکند، تیمهای پایه پیشرفت زیادی خواهند داشت. پیشرفتی که آینده درخشانی برای فوتبال کشورمان خواهد ساخت.
وزیر ورزش فارغ از این نکات به استقلال و پرسپولیس هم توجه دارد، از این منظر که در رقابتی برابر با سایر تیمها پا به لیگ بگذارند و در نقل و انتقالات آسیب نبینند و اینگونه نباشد که بقیه تیمها ولخرجی کنند و فقط استقلال و پرسپولیس به مدیریت هزینهها توجه داشته باشند.
چهار ملیپوش، گرفتار سقف قرارداد شدند
محدودیت اعمال شده یک میلیاردی برای سقف قرارداد که از سوی وزارتخانههای ورزش و صنایع اعمال شده، چند بازیکن ملیپوش را برای انتخاب تیم فصل آیندهشان به دردسر انداخته است. احسان حاجیصفی، یکی از این ملیپوشان است که هنوز نتوانسته با سپاهان برای تمدید قراردادش توافق کند. گفته میشود او برای تمدید خواهان 1.8 میلیارد تومان است، در حالی که سپاهان با در نظر گرفتن پاداشها حاضر نیست چنین رقمی را بپردازد. سید جلال حسینی هم که مثل حاجیصفی از بازیکنان اصلی تیمملی است، انتظار داشت در بازگشت از قطر با پیشنهاد خوبی روبهرو شود، ولی یک میلیاردی که استقلال یا سپاهان میتوانند به او بپردازند، شاید نصف خواسته این مدافع باتجربه باشد. امید ابراهیمی هم با امید قراردادی بالاتر تصمیم گرفته بود به سپاهان برگردد، ولی وقتی متوجه شد مدافع عنوان قهرمانی مثل سالهای گذشته قرار نیست ولخرجی کند، تصمیم گرفت در استقلال بماند. آندرانیک تیموریان هم که در دو فصل گذشته گرانترین بازیکن لیگبرتر بوده و البته تجربه خوبی از بدقولیهای استقلال ندارد، تصمیم گرفت به لیگ قطر برود که هم دستمزد بالاتری بگیرد و هم خیالش از پرداخت شدن آن مطمئن باشد.
دکتر گودرزی در این تماس به وزیر صنعت و معدن گفت: «ما دنبال کاهش هزینههای بیرویه فوتبال هستیم و به همین دلیل استقلال و پرسپولیس که فعلا زیر مجموعه وزارت ورزش هستند را ملزم کردیم بیشتر از یک میلیارد تومان به هیچ بازیکنی دستمزد ندهند. آنها قانون را پذیرفتند اما نگرانی به حقی دارند و میگویند اگر قرار است آنها کمتر از یک میلیارد قرارداد ببندند، باشگاههای صنعتی هم باید این قاعده را رعایت کنند چون در غیر این صورت همان بازیکنی که ما در جریان مذاکره با او اعلام میکنیم بالاتر از یک میلیارد نمیدهیم، به تیمهای صنعتی میرود و راحت یک میلیارد و نیم میگیرد. توقع ما این است که وزارت صنایع هم ورود کند و از باشگاههای صنعتی بخواهد این قاعده را رعایت کنند. تیمهای خصوصی توان پرداخت دستمزدهای بالای یک میلیارد را ندارند و اگر صنعتیها رعایت کنند، شرایط رقابت از همه نظر عادلانه میشود و قیمتها هم به شکل چشمگیری پایین میآید.»
ظاهرا وزیر صنعت و معدن هم بلافاصله با باشگاههای صنعتی ارتباط برقرار میکند و از آنها میخواهد در فصل جدید فوتبال ایران قرارداد بالای یک میلیارد و حداکثر بالای یک میلیارد و دویست میلیون تومان (با پاداش و متمم) نبندند و برای اثبات حسن نیت خود در راه مبارزه با افزایش بیرویه هزینههای فوتبال لیست قیمت بازیکنان تحت قرارداد خود را در اختیار وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال بگذارند که باشگاههای صنعتی هم پذیرفتند.
جالب اینکه وزیر ورزش به همین تماس تلفنی هم بسنده نکرد و یک روز قبل از نشست نصرا... سجادی معاون خود با مهدی تاج رییس سازمان لیگ، از معاون خود میخواهد که تاکید کند سازمان لیگ مانع رشد قیمت بازیکنان فوتبال شود. وقتی سجادی این پیام را به تاج منتقل میکند رییس سازمان لیگ هم به خوبی از آن استقبال میکند و بعد از جلسه به باشگاهها اعلام میکند سقف قراردادها یک میلیارد است و بالای این سقف با هیچ بازیکنی قرارداد نبندند.
بعد از این اتفاقات و تعیین سقف قرارداد، این بحث به وجود آمد که آیا تعیین سقف قرارداد، دخالت دولت در کار باشگاهها نیست؟!
شاید خیلیها به این سوال جواب مثبت دهند اما اگر به خود موضوع عمیقتر نگاه کنیم میبینیم با توجه به اینکه در حال حاضر فوتبال ما فوتبالی دولتی است پس بالاجبار چنین تصمیمات دولتی هم میتوان گرفت برای رهایی از ولخرجیها و ریخت و پاشهای بیحاصل.
پس تعیین سقف قرارداد از سوی 2 وزارتخانه برای تیمها نمیتواند دخالت دولت در فوتبال محسوب شود مگر اینکه تیمها خصوصی باشند.
شاید معدود تیمهای خصوصی به این مساله اعتراض داشته باشند اما این تصمیم چند مزیت دارد که شاید کمتر به آن فکر شده باشد. اول اینکه در بحث قرارداد بازیکنان یک توازن به وجود میآید که منجر به این میشود که دیگر شاهد گرانفروشی بازیکنان در نقل و انتقالات نباشیم چرا که در سالهای اخیر بارها دیدیم اکثر بازیکنان به صورت عجیب مبلغ قراردادهای خود را بالا بردند و به 2 میلیارد و حتی بیش از آن هم رساندند.
این در حالی بود که اکثر همان بازیکنان گرانقیمت کارآیی چندانی نداشتند و نصف این مبلغ هم شاید برایشان زیاد بود و البته آنها خارج از فوتبال ایران نیز هرگز بازاری نداشتند که از آن به چنین مبالغی برسند.
مساله دوم اینکه اگر هزینهها مدیریت شود و برای جذب بازیکنان لیگ برتری بالاجبار کمتر هزینه شود، باشگاهها موظف میشوند به تیمهای پایه خود بیشتر توجه و مبالغ باقیمانده را برای پرورش بازیکن و تیمهای پایه هزینه کنند که این مساله میتواند به فوتبال کشورمان و آینده آن کمک زیادی کند.
پس اگر مساله سقف قرارداد که سازمان لیگ فدراسیون فوتبال هم روی آن زوم کرده، «واقعا» رعایت شود و البته از پولهای زیرمیزی و پاداشهای آنچنانی که برای جبران مابهالتفاوت مبلغ درخواستی و سقف قرارداد در نظر گرفته شده، خبری نباشد بدون شک با بودجه بالایی که به تیمهای فوتبال اختصاص پیدا میکند، تیمهای پایه پیشرفت زیادی خواهند داشت. پیشرفتی که آینده درخشانی برای فوتبال کشورمان خواهد ساخت.
وزیر ورزش فارغ از این نکات به استقلال و پرسپولیس هم توجه دارد، از این منظر که در رقابتی برابر با سایر تیمها پا به لیگ بگذارند و در نقل و انتقالات آسیب نبینند و اینگونه نباشد که بقیه تیمها ولخرجی کنند و فقط استقلال و پرسپولیس به مدیریت هزینهها توجه داشته باشند.
چهار ملیپوش، گرفتار سقف قرارداد شدند
محدودیت اعمال شده یک میلیاردی برای سقف قرارداد که از سوی وزارتخانههای ورزش و صنایع اعمال شده، چند بازیکن ملیپوش را برای انتخاب تیم فصل آیندهشان به دردسر انداخته است. احسان حاجیصفی، یکی از این ملیپوشان است که هنوز نتوانسته با سپاهان برای تمدید قراردادش توافق کند. گفته میشود او برای تمدید خواهان 1.8 میلیارد تومان است، در حالی که سپاهان با در نظر گرفتن پاداشها حاضر نیست چنین رقمی را بپردازد. سید جلال حسینی هم که مثل حاجیصفی از بازیکنان اصلی تیمملی است، انتظار داشت در بازگشت از قطر با پیشنهاد خوبی روبهرو شود، ولی یک میلیاردی که استقلال یا سپاهان میتوانند به او بپردازند، شاید نصف خواسته این مدافع باتجربه باشد. امید ابراهیمی هم با امید قراردادی بالاتر تصمیم گرفته بود به سپاهان برگردد، ولی وقتی متوجه شد مدافع عنوان قهرمانی مثل سالهای گذشته قرار نیست ولخرجی کند، تصمیم گرفت در استقلال بماند. آندرانیک تیموریان هم که در دو فصل گذشته گرانترین بازیکن لیگبرتر بوده و البته تجربه خوبی از بدقولیهای استقلال ندارد، تصمیم گرفت به لیگ قطر برود که هم دستمزد بالاتری بگیرد و هم خیالش از پرداخت شدن آن مطمئن باشد.