وی افزود: مایه‌های ادبی و عقیدتی از اشعار رخت بربسته و جایشان به شدت در شعر خالی است. شاعران جوان ما صرفا به سراغ غزل رفته‌اند و در این قالب نیز تنها بازی با کلمات را یاد گرفته‌اند.
براتی‌پور افزود: شعرای بزرگ ما گاهی ۵ تا ۱۰ سال طول می‌کشد تا یک مجموعه شعر از خود منتشر کنند. این یعنی در فاصله انتشار دو دفتر شعرشان مشغول کار و مطالعه بودند اما در مقابل شاعران جوان ما عادت کرده‌اند در طول یک سال از آنها دو دفتر شعر بیرون بیاید. این اتفاق نتیجه‌ای جز گسترش لفاظی و بازی با کلمات ندارد. طبیعی است که چنین شعری عاری از نکات ناب مذهبی و قرآنی و انسانی خواهد بود و حکمت در آن یافت نمی‌شود.
کمبود مطالعه ادبی و قرائت قرآن در میان شاعران
این شاعر در ادامه با انتقاد از کمبود مطالعه ادبی و قرائت قرآن به منظور درک مفاهیم در میان شاعران جوان گفت: استاد معلم روزی به من می‌گفت که شعرا باید دوره تفسیر قرآن را برای کارشان بخوانند و از آن چیزهای زیادی برای پخته شدن شعرهایشان دریافت کنند. چیزی که ما امروز می‌بینیم صرفا حضور عبارات و کلماتی است که کارشان تنها پر کردن خلاء وزنی شعر است و معنای خاصی ندارند.
سرداور بخش شعر جایزه قلم زرین تصریح کرد: سرمایه ادبی و دینی غنی ما باید بیشتر از پیش مورد توجه شاعران قرار بگیرد. آنها باید صحیفه سجادیه و امثال آن را بیشتر بخوانند. از فرهنگ دینی و عاشقانه ما غافل نشوند. هر آنچه در ادبیات فارسی سرشار از حکمت است باید مورد توجه و اعتنای آنها قرار بگیرد اما متاسفانه هیچ کدام از اینها اتفاق نمی افتد.
کار شاعران جوان شده‌است «نت گردی»!
وی افزود: کار شاعران جوان این روزها شده است نت گردی. می‌روند در اینترنت می‌بینند که دیگران و شاعران جوان مانند خودشان چه گفته‌اند و از آن تاثیر می‌گیرند. من البته مخالف تاثیرپذیری شاعران از همدیگر نیستم اما این تاثیر اگر بخواهد به لفاظی صرف مبدل شود مطلوب نیست.
براتی‌پور در ادامه با بیان اینکه مخالفان و دشمنان انقلاب اسلامی از حیث فرهنگی بیکار نیستند و فضای موجود را رصد می‌کنند، عنوان کرد: مسئولان فرهنگی ما باید بیش از پیش حواسشان را جمع کنند و به تشویق شاعران همت بگمارند. مقام معظم رهبری هرسال در جلساتشان در مورد مسائلی از این دست تذکر می دهند اما در عمل به این تذکرات جامه عمل پوشانده نمی شود.
وی تصریح گرد: شاعر جوان ما در فضای فعلی یاد گرفته برای جشنواره ها و کنگره ها شعر بگوید و بعد اقتصادی خود را تقویت کند در حالی که شاید او از ساده ترین اعمال مذهبی خود غافل است.
این شاعر پیشکسوت ادامه داد: او یاد گرفته برای استفاده مادی به جای شعر برود سراغ ترانه سرایی و برای همین پایش به جلساتی از این دست باز می شود تا شاید یکی از این اشعار برای آلبومی موسیقی انتخاب و خوانده شود و نفعی مالی برایش داشته باشد. همین مساله باعث شده دیگر این روزها شاعران شعر را برای شعر نگویند.