به گزارش مشرق به نقل از فارس،‌ زماني که بعضي از مخاطبين براي مطالبي که در صفحه حماسه و مقاومت منتشر مي شود، «کامنت» (نظرات مخاطين) مي گذارند خستگي کار روزانه کاملا از ميان مي رود و لبخند اميد بر لب مي نشيند.
چه کيفي داره وقتي دل نوشته هاي شما رو مي خونم، خدايي لذت مي برم. مخصوصا وقتي که اهل دل هم برام يک خاطره از سال هاي دفاع مقدس مي نويسه که ميرم رو هوا...
به طور مثال همين چند ماه پيش که وقتي مطلب «محمد عروس کيست؟» را منتشر کردم؛ فرداش ديدم پسر محمدآقا برام پيام گذاشته و تلفنشو برام گذاشته بود. بهش زنگ زدم و کلي با هم صحبت کرديم.

شهيد قربانعلي رخشاني مهماندوست که در دوران ستم شاهي در هواپيمايي کشوري مشغول به خدمت بود، در حين حمل و پخش اعلاميه هاي امام خميني(ره) در شهر اهواز شناسايي و توسط ساواک دستگير و پس از تحمل شکنجه هاي بسيار به شهادت رسيد و در قبرستان اهواز دفن شد.
اين مادر بزرگوار پس از با خبر شدن از شهادت فرزندش عازم اهواز مي شود و به مدت يک سال در کنار مزار تنها فرزند پسرش بيتوته مي کند.
پس از پيروزي انقلاب اسلامي به اطلاع امام خميني(ره) مي رسانند که در اهواز مادري به مدت يکسال در کنار مزار فرزند در حال زندگي است در حالي که اين مادر ساکن تهران است.
به دستور امام(ره) پيکر اين شهيد به تهران منتقل مي‌شود و اين مادر شهيد از سال1357 تا 1378 در بهشت زهرا(س) بر روي مزار فرزندش خانه اي بنا و شبانه روز در آنجا زندگي مي‌کند.
ننه علي در حال حاضر به‌دليل بيماري در منزل دخترش زندگي مي کند و در اثر بيماري آلزايمر قدرت تکلم خود را از دست داده است.

اين مطلب هم از همون دسته مطلب هاي کامنتي است که يکي از آدم با حالا برامون فرستاده. شما هم از اين کارها بکنيد خوشحال ميشيم:

اينجا گوشه اي از قطعه 24 شهداي گلزار بهشت زهرا (س) در شهر 424 هکتاري خيل لب فروبستگان تهران است . اينجا مامن « ننه علي » (مادر شهيد قربانعلي درخشاني مهماندوست) است که بيش از بيست و نه سال قدمت دارد . خيلي قديمي نيست، اما بدون شک يکي از اماکن تاريخي فراموش شده نسلي است که دو جنگ (داخلي و خارجي ) را يا ديده و در آن حضور داشته يا اينکه برايش روايت کرده اند .

اينجا خانه و زندگي « ننه علي » با همه سادگي اش، قد برافراشته و خودنمايي مي کند .

اينجا کاخي است که ستون هايش با ايثار استوار شده، هر چند مصالح ظاهري اش چوب و حلب و تسمه است .

اينجا قرارگاه عشق و دلدادگي، سرسراي عاشق و معشوق و پناهگاه طالب و مطلوب است .

اينجا پايگاه ايمان و قرب الي الله است، اينجا معبد فرشتگان الهي است که صف در صف به طواف « ننه علي » و قلب چون آيينه اش مامورند .

اينجا دِيري است که خدا در آن تجلي دارد و صومعه دارش پيرزني 90 - 80 ساله است و بر خلاف تصور دور افتادگان وادي هجران ؛ حافظه اي شگفت انگيز دارد و در عين بيسوادي، کتاب خدا را از حفظ است .

اينجا کعبه دلدادگان محضر عشق است . اينجا خانه « ننه علي » است .... اينجا مراد مي دهد اگر بطلبي و شفا مي بخشد اگر التماس دعا داشته باشي .

اينجا زيارتگاه دلسوختگاني است که تحفه شان باراني از اشک است و کالاي شان، دلي شکسته که به رايگان مي بخشند .

اينجا قطعه اي از خاک است که با ملکوت پيوند خورده، مسافرانش ملايکه و مراجعانش خون دل خوردگاني هستند که شب شکني کرده اند و روز را و آفتاب را انتظار مي کشند .

اينجا ستاد حفاظت از حاکميت ملي و اقتدار نظام است . اينجا مرکز ثقل وفاداري و خدمت به مردم است؛ بي تظاهر و نيرنگ، مردم فريبي و تزوير .

اينجا خدايگان ريز و درشت به زانو در مي آيند، مي شکنند و فرو مي ريزند .

اينجا بيت الله است . اينجا دعا مستجاب مي شود و حاجت روا . اينجا دريا - دريا صفا موج مي زند و دشت اندر دشت مخمل سبز و زيباي محبت و مهرورزي گسترده است، طاقه - طاقه تا امتداد بي نهايت مهرباني و رحمت .

ايتجا گلزار کرامت است، گلستان معرفت .اينجا سبد - سبد برکت موجود است و زنبيل - زنبيل سخاوت بي منّت . اينجا کولاک عاطفه است و قربانگاه هوي و هوس ها و تمنا هاي خاکي پَست و پَلَشت .

اينجا پُست و پارتي و پول، واژه هايي غريب و بي مصرف و از سکه افتاده است . ايتجا آلونک « ننه علي » دروازه بهشت و سرپُل جاودانگي است .

اينجا بهانه ها رنگ باخته و پوچ وبي معني است . اينجا ديار دلباختگان حق و حقيقت است و مملکت آرزومندان شهد شهادت .

اينجا خدا - خدايي مي کند و فرشتگان پر و بال مي شويند در زمزم جاري کوثر . اينجا نشانگاه آدميت و خلوتگاه بشريت و دانشگاه انسانيت محض است .

اينجا خاک خداست، پر از بوي عطر ياس فاطمه (س) و خط خون پاک حسين (ع) . اينجا منزلگاه غروب عاشوراي زينب (س) است و خيمه گاه تجلي آزادگي .

اينجا خودِ خودِ « عرش الهي » است، گسترده و بي انتها . اينجا آلونک « ننه علي » است !
* سياوش اميري