وزیر خارجه آمریکا در ادامه و در پاسخ به پرسشی در مورد اینکه چرا در مورد این توافق پیش از کنگره به سراغ شورای امنیت سازمان ملل رفته‌اند، آن‌هم با وجود مخالفت برخی اعضای برجسته کنگره گفت: آنچه ما انجام دادیم، نتیجه آنچه بود که با شرکای خود در گروه 1+5 مذاکره کردیم، کسانی که مطیع کنگره نیستند. اما این (توافق) تا پس از اینکه کنگره فرصتی برای رأی دادن در مورد آن نداشته باشد، نمی‌تواند اجرا شود.
وی در مورد اینکه به هرحال سازمان ملل پیش از کنگره در این مورد اعلام نظر خواهد کرد، گفت: خوب آن‌ها حق دارند چنین کاری کنند. صادقانه بگویم، این ناشی از گستاخی عده‌ای است که به خاطر آنچه کنگره به آن‌ها می‌گوید که انجام دهند، نسبت به فرانسه، چین، آلمان، انگلیس تردید دارند. آن‌ها حق دارند که در مورد آن رأی‌گیری کنند. اما ما در مقابل تلاش آن‌ها برای به تأخیر انداختن اجرای این رأی به خاطر کنگره، غالب هستیم، بنابراین به دنبال منع آن‌ها نیستیم.
ارنست مونیز، وزیر انرژی آمریکا نیز در این گفتگوی تلویزیونی در پاسخ به پرسشی در مورد بازرسی‌های «هرجا و هر زمان» و مهلت 24 روزه ایران برای اجازه دادن به انجام بازرسی‌ها، گفت: بازرسی هر زمان و هر مکان خواهد بود، در چارچوب یک فرآیند کاملا مشخص که در زمان مناسب خود به یک نتیجه مشخص برسد. سه هفته برای فرآیندی اینچنین معقول است. مهمتر از آن، ما به توانایی خود برای تشخیص آثار فعالیت‌های هسته‌ای فراتر از بازه زمانی 24 روزه مطمئن هستیم.
وزیر انرژی آمریکا در ادامه عنوان کرد که آن‌ها حتی با وجود داشتن فرصت یک ماهه نمی‌توانند آنچه که انجام داده را پاک کرده و آنچه که انجام می‌دهند را پنهان کنند. هرچند برخی تشبیهات در مورد دور ریختن اشیاء در چاه فاضلاب و غیره انجام شده است. اما این امر در مورد مواد هسته‌ای به این سادگی نیست. ما شواهد بسیاری از نمونه‌برداری‌های دقیق محیطی داریم که می‌تواند هرگونه اثرات برجای مانده از فعالیت‌های هسته‌ای را آشکار کند.
در ادامه این گفتگوی تلویزیونی نیز، جان کری، وزیر خارجه آمریکا درباره رفع تحریم‌های تسلیحاتی و دسترسی ایران به 100 میلیارد از دارایی‌ها خود و ادعای حمایت تهران از تروریسم گفت: در قطعنامه سازمان ملل که این تحریم‌ها را در وهله اول اعمال کرده است، آمده بود که اگر ایران غنی‌سازی خود را متوقف کند و به میز مذاکرات بازگردد، تمامی این تحریم‌ها لغو خواهند شد. اما اکنون، آن‌ها کارهایی فراتر از حضور تنها در میز مذاکرات انجام داده‌اند. آن‌ها در واقع یک توافق را مورد مذاکره قرار دادند. و این 7 کشور فکر می‌کردند که نباید به هرنوعی از محدودیت وابسته ماند. ما ماندیم و اصرار کردیم که نه، آن‌ها نیز به همین گونه مجبور شدند.
اما ما قطعنامه‌های گستره دیگری داریم که به ما اجازه می‌دهد تا آن‌ها را در مورد انتقال هرگونه سلاحی به پاسخگویی واداریم. رئیس جمهوری اوباما، متعهد به اجرای شدیدتر این ترتیبات است. بنابراین من فکر می‌کنم که به جای موانع متوسط کنونی، موانعی سخت‌تر ایجاد شده است.