«باداب سورت» چشمهٔ پلکانی تراورتنی کم‌نظیر در جهان است که توسط سازمان میراث فرهنگی در سال ۱۳۸۷ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شد. از آن سال تا به حال مسئولان گردشگری، محیط زیست و منابع طبیعی برای حفظ و حراست آن چه اقداماتی انجام دادند؟! اگر بگوییم هیچ، بیهوده نگفته‌ایم.

سرویس عکس و فیلم مشرق - باداب به مفهوم آبی است که از آن گاز خارج می‌گردد و سورت به معنی شدّت اثر است. به روایتی چشمه‌های جوان باداب سورت در زمان آخرین چین‌خوردگی‌های کوه البرز در چهارونیم میلیون سال قبل شکل گرفته‌اند. با تغییر فصل، کاهش و افزایش سرعت رسوب‌گذاری بصورت لایه لایه انجام می‌گیرد و در نهایت در طول هزاران سال محدوده‌ای تراورتنی بوجود می‌آید. تراورتن‌ها همیشه در سطح زمین هستند و به علت وجود حباب‌های هوا گاهی دارای خلل و فرج هستند.

با توجه به توضیح فوق می‌توان نتیجه گرفت که چشمه‌های باداب سورت نیز از جمله چشمه‌های آب نسبتا گرم و غنی از املاح است که از طرفی در طول زمان سنگ‌هایی از نوع تراورتن بر جای گذاشته است و از طرفی به دلیل غنی بودن از املاح می‌تواند برای درمان امراض پوستی مفید باشد.

جریان آبهای رسوبی و معدنی این چشمه‌ها  طی هزاران سال در شیب کوهستانی خود، صدها طبقه و ده‌ها حوضچه کوچک بسیار زیبا در رنگ‌های نارنجی، زرد، قرمز و طلایی در اندازه‌های مختلف مانند آبشاری پلکانی با هنرنمایی خود پدید آورده‌ است.

تا آنجا که از بررسی و مشاهدات انجام شده در مقایسه شرایط حفظ و نگهداری ساختارهای طبیعی نظیر باداب سورت در ایران و دیگر نقاط جهان به نظر می‌رسد به هیچ عنوان باداب سورت در شرایط مطلوبی به سر نمی برد و تمامی ما در این شرایط ناخوش آیند مسوؤل و مقصر بوده و هستیم چه آنانکه با کاربری‌هایی نظیر معدن سنگ در اطراف باداب سورت فعالیت نموده(که خوشبختانه فعالیت آن متوقف گردیده است) و چه بازدیدکنندگان عزیزی که پس از هموار نمودن رنج سفر، گمان می‌کنند باداب سورت تاکنون منتظر دیدن آنهابوده و دیگر نیازی به حیات آن نیست و چنان با غرور در حوضچه های زیبا و ظریف آن با کفش‌های کوهپیمایی خود قدم می‌زنند که گویی برای فتح آن آمده اند و این در حالی است که در سایر نقاط دنیا با ساخت و نصب مسیرهای چوبی عبور و بازدید در امتداد و حاشیه حوضچه ها در حفظ آن دقت کامل نموده و با کنترل منابع تامین آب آنها را از خطر خشکی و نابودی حفظ می‌نمایند.

باداب سورت چشمهٔ پلکانی تراورتنی بی‌نظیر در ایران و کم‌نظیر در جهان است که واقع در روستای «ارست» بخش چهاردانگه‌ شهرستان ساری می‌باشد. این چشمه توسط سازمان میراث فرهنگی در سال ۱۳۸۷ پس از کوه دماوند به عنوان دومین میراث طبیعی ایران در فهرست آثار ملی ایران ثبت شد. ثبت جهانی این باداب نیز پس از پاموک‌کاله‌ی ترکیه، به عنوان دومین چشمهٔ آب شور جهان بوده است. از آن سال تا به حال مسئولان گردشگری، محیط زیست و منابع طبیعی برای حفظ و حراست آن چه اقداماتی انجام دادند؟!! اگر بگوییم هیچ، بیهوده نگفته ایم. مکان ناشناخته ای را به مردم معرفی کردیم، عکس های زیبایی از این شاهکار خلقت در اینترنت به نمایش گذاشته‌ایم و خیل عظیم مردم علاقه‌مند به طبیعت را به صورت گروهی و انفرادی به منطقه دعوت کردیم، بدون آنکه حتی تذکرات لازم را به مردم بدهیم.

اگر عکس‌های قدیمی این چشمه را با عکس‌های جدید آن مطابقت دهیم متوجه تغییرات و تخریب‌هایی که از سر بی‌توجهی و ناآگاهی مردم شده است، می شویم. پلکان زیبای این چشمه توسط انسان‌های عصر تکنولوژی تخریب شده است، پلکانی که در چند دوره زمین شناسی شکل گرفته است.

در اطراف این چشمه 4 میلیون ساله نه از مأمور حفاظت خبری است و نه حتی امکانات رفاهی تعبیه شده است. فقط بعضی از اهالی منطقه با وانت نیسان خود به فکر جابه‌جایی مسافران افتاده‌اند و از این راه روزگار می‌گذرانند.

{$sepehr_album_30864}


عکس: سیدحسین نوربخش