به گزارش مشرق به نقل از تابناک، البته بي گمان، چنين اساسنامه و برنامه مدوني در سازمان تربيت بدني هست و تيم هاي ملي براي اعزام به تورنمنت هاي گوناگون، علاوه بر آن معيارها، بايد از کانال شوراي برون مرزي سازمان تربيت بدني هم گذر کنند، ولي گويا، برخي رودربايستي ها، اجازه نمي دهد در اين گونه موارد، اصل قانون رعايت شود.
متأسفانه، برخي فدراسيون ها براي آنکه نمي توانند در مسابقات رسمي آسيايي ـ جهاني و قهرماني آسيا و جهان، انتظارات را ـ در ازاي بودجه اي که مي گيرند و وعده و وعيدهايي که مي دهند ـ برآورده کنند، از هر راهي براي انحراف افکار عمومي و سازمان تربيت بدني بهره مي گيرند و اين گونه است که مي بينيم در سال، به بهانه هاي گوناگون، مجوز حضور در يک سري تورنمنت هاي بدون اعتبار و سطح پايين را مي گيرند و با حضور همه جانبه در آنها، براي خود مدال و مقامي دست و پا مي کنند و همان را با آب و تاب تحويل جامعه و افکار عمومي مي دهند که مثلا ما در فلان مسابقات قهرمان جهان شديم!
در اين گير و دار و با توجه به اينکه مديريت کلان ورزش، خيلي وارد ريز قضايا نمي شود و البته از بابت شنيدن چنين اخبار مثبتي نيز استقبال مي کند، گاه باور مي کنند که اين مدال ها و عناوين واقعي هستند و از اين راه، آسيب هاي جبران ناپذيري به ورزش کشور وارد مي سازد.
اما اکنون براي شفاف تر شدن موضوع، مي پرسيم، چرا اين گونه فدراسيون ها براي حضور در چنين تورنمنت هايي، از همراه بردن حتي يک خبرنگار خودداري مي کنند؟!
اينجاست که سازمان تربيت بدني و کميته ملي المپيک، بايد با چشماني بازتر چنين قضايايي را پيگيري کنند و براي هر کدام از اين اعزام ها، دست کم يک خبرنگار خبره همان رشته را بفرستند تا واقعيات را به گوش مردم برساند، چرا که سال هاست با چنين اخبار اغوا کننده اي روبه رو هستيم و مي بينيم و مي شنويم که تيم ملي فلان رشته، قهرمان جهان شد و با آب و تاب هم آن را از برخي مجراهاي خاص و حتي رسانه ملي به آگاهي مردم مي رسانند، ولي هيچ گاه نشده يک گروه کارشناسي پس از چنين اخباري، دنبال جدول مسابقات و تعداد تيم هاي شرکت کننده و کيفيت کار آنها برود!
هرچند خوشبختانه افکار عمومي ما و مردم، خيلي خوب اين موارد را تجزيه و تحليل مي کنند و تفاوت مدال واقعي با مدال قلابي را از هم تميز مي دهند؛ براي نمونه، فلان ورزشکار که همواره در تورنمنت هاي گوناگون، عنوان قهرماني جهان را به دست مي آورد و از هيچ تورنمنتي نيز نمي گذرد، چرا در بازي هاي آسيايي گوانگجو در ميان شش نفر اول هم جايي نداشت و يا فلان رشته که ادعا مي کرد در تورنمنتي معتبر و جهاني قهرمان جهان شده، بلافاصله در مسابقات جهاني واقعي اين رشته ورزشکارانش در همان دور اول و دوم حذف شدند؟!
نمي خواهيم اشاره اي به رشته هايي خاص داشته باشيم، ولي يقينا سازمان تربيت بدني و کارشناسان کاربلد و خبره آن، خوب مي دانند چه مي گوييم و مردم هم البته به خوبي متوجه منظور ما مي شوند.
حال آنکه اگر درجه بندي و رتبه بندي و نحوه اعزام و حضور تيم ها در تورنمنت ها مشخص شود، نيز ورزشکار ما ناچار است، پيشرفت کند و هم مديران اينگونه فدراسيون ها نمي توانند خودشان را گول بزنند و آن گاه است که دو راه بيشتر ندارند:
يا واقعا دنبال حرکت روبه جلو خواهند رفت و يا آن که ناخودآگاه از چرخه مديريت درست در فدراسيون ها بيرون خواهند شد.
بايد تفاوتي بين مدال و مقام و کاري که فدراسيون هايي چون تکواندو، بسکتبال، واليبال، ووشو، کشتي، کبدي و.... با فدراسيون هايي که بودجه هاي اين مملکت را دستمايه تداوم مديريت خود بر فدراسيون هايي قرار مي دهند که جاي پيشرفت دارند، باشد؛ اما با اين مديريت هاي نادرست، اجازه پيشرفت را از آنها گرفته اند.
اين بار هم خيلي ريز قضايا را نگفتيم، ولي براي هر کدام از فدراسيون هايي که در چنين اوضاع و احوالي هستند، مدرک و دليل مشخصي داريم که در واکنش بعدي سيستم ورزش و فدراسيون هايي که مد نظر ما هستند، به آنها خواهيم پرداخت.