به گزارش مشرق، چند روز قبل نقل قولی از محمود گودرزی وزیر ورزش منتشر شد که اگر کمی فراست به خرج دهیم می توان به عمق برخی از اختلاف نظرهای مدیریتی در حوزه فوتبال در سطوح مختلف بابت درک این نقل قول پی ببریم.
وزیر ورزش اعلام کرده مخالف فوتبال نیست اما از مدیریت فوتبال ناراضی است. وقتی متولی ورزش و مسئول بزرگ خانواده بزرگ ورزش به این صراحت از مجموعه مدیریتی فوتبال که مهمترین و پردغدغه ترین ورزش هر کشوری محسوب می شود اختلاف خودش با علی کفاشیان و مجموعه مدیریتی او را بروز می دهد آیا نباید منتظر فاجعه مشهد باشیم؟
بر کسی پوشیده نیست که بسته نگه داشتن درهای ورزشگاه ثامن چیزی جز لجبازی و منیت های مدیریتی در سطح استان بین دو ارگان وزارت ورزش و هیات فوتبالی که زیر نظر فدراسیون است نبوده و چه بسا فردا هم که قرار است دومین بازی تدارکاتی بین دو تیم برگزار شود این آبروریزی تکرار شود.
آیا آقای گودرزی اکنون از اینکه زیر مجموعه او به همین راحتی باعث شده تا یک بازی تدارکاتی خوب از دست تیم ملی جوانان بپرد و سپس از همه مهم‌تر آبروی یک ملت مقابل ملت دوست و همسایه سوریه برود از مدیریت خودش راضی است؟ آیا اختلاف بین هیات های فوتبال با اداره کل های وزارت ورزش و جوانان در شهرستان های مختلف فقط و فقط حاصل مدیرتی علی کفاشیان است و همه این اختلاف ها به دلیل نارضایتی از یک شخص است؟ آیا این نامش دعوای شخصی نیست؟
آیا گودرزی که نشان داده می خواهد در کوچکترین موارد ورزش این مرز و بوم دستی بر آتش داشته باشد و از یک کارشناسی داوری یک بازی لیگ برتر نمی گذرد و تاکید دارد اشتباهات داوری حل شود تا به حال مجموعه های نظارتی اش به او گزارش داده اند که تیم ملی فوتبال جوانان کشورش برای آماده سازی رقابت های پیش رویش تا به حال چند بازی تدارکاتی برگزار کرده است؟ تیمی که میزبانی مسابقات مقدماتی را گرفته اصلا تا به حال توانسته با همین کشورهای عربی بازی کند؟ در شرایطی که فدراسیون فوتبال خودش هم باید پاسخگوی نحوه آماده سازی تیم ملی جوانان باشد توانسته 4 بازی تدارکاتی را در نظر بگیرد آیا این حق بود که این چنین جوانان قربانی کنش ها و واکنش های شخصی شوند؟ حتی اگر دعوا شخصی نباشد آیا چیزی به اسم مدیریت بحران و حفظ آبروی ملی در مدیریت کلان ورزشی معنی ندارد؟
وزارت ورزش که همواره از منتقدین درجه یک مدیریت فوتبال به شمار رفته و به نظر می رسد دوستی پایداری بین گودرزی و کفاشیان نیست آیا نباید در عرصه مدیریتی فراتر از این عمل کنند؟ مصاحبه مدیرکل اداره وزارت ورزش و جوانان استان خراسان رضوی خود گواه این است که چه بین دو ارگان می گذرد.
با این شرایط باید پیش از برگزاری مسابقات مربوطه این پیش گویی را کنیم که قبل از سوت آغاز مسابقات جوانان بازنده شده اند. بازنده ای که در واقع به نام آنها تمام می شود اما مسئولان در سایه قرار می گیرند و این سرمربی است که در نهایت سیبل همه نقدها قرار میگیرد و خوش به حال مسئولانی که با صراحت لهجه خود را پشت میکروفن ها پنهان می کنند.
وزیر ورزش اعلام کرده مخالف فوتبال نیست اما از مدیریت فوتبال ناراضی است. وقتی متولی ورزش و مسئول بزرگ خانواده بزرگ ورزش به این صراحت از مجموعه مدیریتی فوتبال که مهمترین و پردغدغه ترین ورزش هر کشوری محسوب می شود اختلاف خودش با علی کفاشیان و مجموعه مدیریتی او را بروز می دهد آیا نباید منتظر فاجعه مشهد باشیم؟
بر کسی پوشیده نیست که بسته نگه داشتن درهای ورزشگاه ثامن چیزی جز لجبازی و منیت های مدیریتی در سطح استان بین دو ارگان وزارت ورزش و هیات فوتبالی که زیر نظر فدراسیون است نبوده و چه بسا فردا هم که قرار است دومین بازی تدارکاتی بین دو تیم برگزار شود این آبروریزی تکرار شود.
آیا آقای گودرزی اکنون از اینکه زیر مجموعه او به همین راحتی باعث شده تا یک بازی تدارکاتی خوب از دست تیم ملی جوانان بپرد و سپس از همه مهم‌تر آبروی یک ملت مقابل ملت دوست و همسایه سوریه برود از مدیریت خودش راضی است؟ آیا اختلاف بین هیات های فوتبال با اداره کل های وزارت ورزش و جوانان در شهرستان های مختلف فقط و فقط حاصل مدیرتی علی کفاشیان است و همه این اختلاف ها به دلیل نارضایتی از یک شخص است؟ آیا این نامش دعوای شخصی نیست؟
آیا گودرزی که نشان داده می خواهد در کوچکترین موارد ورزش این مرز و بوم دستی بر آتش داشته باشد و از یک کارشناسی داوری یک بازی لیگ برتر نمی گذرد و تاکید دارد اشتباهات داوری حل شود تا به حال مجموعه های نظارتی اش به او گزارش داده اند که تیم ملی فوتبال جوانان کشورش برای آماده سازی رقابت های پیش رویش تا به حال چند بازی تدارکاتی برگزار کرده است؟ تیمی که میزبانی مسابقات مقدماتی را گرفته اصلا تا به حال توانسته با همین کشورهای عربی بازی کند؟ در شرایطی که فدراسیون فوتبال خودش هم باید پاسخگوی نحوه آماده سازی تیم ملی جوانان باشد توانسته 4 بازی تدارکاتی را در نظر بگیرد آیا این حق بود که این چنین جوانان قربانی کنش ها و واکنش های شخصی شوند؟ حتی اگر دعوا شخصی نباشد آیا چیزی به اسم مدیریت بحران و حفظ آبروی ملی در مدیریت کلان ورزشی معنی ندارد؟
وزارت ورزش که همواره از منتقدین درجه یک مدیریت فوتبال به شمار رفته و به نظر می رسد دوستی پایداری بین گودرزی و کفاشیان نیست آیا نباید در عرصه مدیریتی فراتر از این عمل کنند؟ مصاحبه مدیرکل اداره وزارت ورزش و جوانان استان خراسان رضوی خود گواه این است که چه بین دو ارگان می گذرد.
با این شرایط باید پیش از برگزاری مسابقات مربوطه این پیش گویی را کنیم که قبل از سوت آغاز مسابقات جوانان بازنده شده اند. بازنده ای که در واقع به نام آنها تمام می شود اما مسئولان در سایه قرار می گیرند و این سرمربی است که در نهایت سیبل همه نقدها قرار میگیرد و خوش به حال مسئولانی که با صراحت لهجه خود را پشت میکروفن ها پنهان می کنند.