به گزارش مشرق، برجام در ایران رد نخواهد شد، این محتمل ترین گزاره سیاسی است که میتوان در پاسخ به سوال‌های متعدد در خصوص سرنوشت متن تهیه شده هسته ای داد، یعنی آنچه بعنوان توافق میان ایران و 6 کشور جهان نوشته شده است و توسط وزارت خارجه به ایران آورده شده تا چند ماه آینده اجرایی خواهد شد.
برجام نباید بدون شرط تایید شود، چه مجلس چه شورای عالی امنیت ملی باید لیستی از «شرایط قطعی» ایران را تصویب کنند و با تاکید گسترده بر آن در سطوح مختلف نظام به «حمله گازانبری» امریکایی‌ها برای اینکه ایران از تنگنای تایید و رد توافقی پر از ابهام (که نمایندگان سطح بالایی از کشور در تهیه آن نقش جدی داشته اند) رهایی یابد؛ این اقدام ایران آثار منفی هر نوع تحمیل فجایع سیاسی – امنیتی برجام را به صورت حداکثری محدود می‌کند، هرچند نمیتوان کاری کرد این آثار به صورت مطلق رفع شود.
عبور از دعوا بر سر «متن برجام» هم به این معنا است، متن برجام قابل «ویرایش» نیست اما قابل «کنترل» است، عزم اشتباه دولت برای حذف مجلس از روند بررسی برجام (که ناشی از تدبیرهای انتخاباتی است!) میتواند فرصت هم باشد، چرا که مجلس میتواند بدون ورود مستقیم به «بمب ساعتی برجام» قانونی را تصویب کند که دست بیگانگان برای «نفوذ امنیتی» به کشور را ببندد.
این قانون باید جمع دقیقی از تمام خواسته های ایران از «برجام» باشد تا اگر امریکایی‌ها آنطور که الان میگویند قصد اعمال تفسیرهای متفاوتی از «متن» را داشتند «فاجعه» کنترل شود، این قانون تمام نگرانی های منتقدین، اظهارات فعلی مذاکره کننده های محترم و تفسیرهای برخی حامیان توافق را شامل می شود؛ امریکایی ها می دانند در صورت وجود چنین قانونی دست مجریان برای جلوگیری از بازی خطرناک آنها باز می شود و چون «رگ حیاتی» شیطان بزرگ به این توافق متصل شده است، زیر توافق نمی زنند.
در واقع برای «زنده نگه داشتن» برجام باید «شرط های ایران» قانونی شود تا امریکایی ها که میخواهند «تئاتر توبه نصوح» را بازی کنند مجبور شوند شب ها هم با گریم «گرگ توبه کرده» بخوابند.
«دوقطبی» جامعه با این قانون به سمت شکاف سیاسی-اجتماعی آزار دهنده نمی رود و توان «نخبگان» و لشگر «مخلصان» برای دعوا بر سر « ابهام برجام» هدر نمی رود، کارناوال فتنه گران هم منفعل می شود چون می داند «دست از پا خطا کردن» کدخدا مساوی اتمام «دوستی با شیطان» است و چون می دانند «دشمن بدذات» ایران نمیتواند مقابل «جهاد» سربازان بین المللی قاسم سلیمانی سکوت کند ورق به نفع انقلاب بر می گردد.
هنوز نه به دار است و نه به بار، سخنگوی کاخ سفید] وسیاه[ از فرماندهی جناح اسلام توسط ایران با عنوان «اقدامات شوم» نام می برد تا معلوم شود داستان سال های پیش رو به جای یک فیلم عاشقانه برای یانکی ها تراژدی است، خبرهای مکرر برای افکار عمومی جهان درباره تماس مقام های دولت امریکا و ایران، خبر از ورود اسلحه برگری امریکایی ها با عنوان «مک دونالد» بجای «اس 300» به کشور، خبرسازی درباره همکاری های اقتصادی ایران و امریکا که بیشتر شبیه شوخی است و ده ها نشانه دیگر «خط ملت» را روشن می کند چه رسد به «خط حزب الله».
امریکایی ها برای فریب افکار عمومی روی برجام حساب ویژه باز کرده اند، اما برجام در نقشه نهایی آنها یک کاغذ پاره بیش نیست، اگر راه نفوذ در برجام بسته می شد که متاسفانه نشده است، دیگر نیازی به یک «الحاقیه» در مجلس ایران نبود ولی به هر حال عجله مستاجران پاستور برای «دوپینگ توافق» کار را به اینجا رسانده است، اشتباه اول دولت نباید با اشتباه دوم مجلس تکمیل شود، یعنی تصویب برجام بدون «شرط» میتواند «بریدن» اشتباه سیم انفجار باشد!
توجه به نقشه آمریکایی ها برای منطقه با کنترل ایران در «سه کنج» بی تفاوتی به آرمان جبهه مستضعفین عالم مهمتر از مطرح کردن پی در پی مشکلات متن برجام است، یعنی اگر برای رفع این خدعه بزرگ فکری نشود حتی رد برجام به صورت مطلق در ایران هم کافی نیست، چون نقاط حساس کار قابل دفاع نیست اما در صورت اینکه بدانیم امریکایی ها برای حل مشکلی بنام انقلاب اسلامی آنقدر رنگ عوض می کنند که تشخیص دشمن و دوست برای افکار عمومی غیر ممکن شود رفتارها تغییر خواهد کرد.
اهمیت فوق العاده ابعاد فرابرجامی دربرابر متن پر ایراد برجام اصلا به معنای این نیست که «مهر سکوت» بر لب همه بزنیم، تامل و تفکر در جزییات متنی که به ایران آورده شد هم حق همه گروه ها است و هم ضرورت اجتناب ناپذیر؛ بدون حرف زدن منتقدان باهوش افکارعمومی بیشتر در معرض خطر فریب امریکایی ها قرار می گیرند و برخی دوستان دولتی را هم با خطای محاسبه مواجه خواهد کرد چرا که تصور می کنند جدی جدی فتح الفتوحی حاصل شده است.
بستن دهان منتقدان متن برجام به صلاح نیست، نه دولت نه نظام؛ اتفاقا رفتار تند و سخت با «نیروهای روز حادثه» هم تجویز نا امیدی است و تزریق دل گیری، دودستگی هم حاصل نا امیدی و دلگیری است!
صاف کردن حساب انتخاباتی ریاست مجلس با رقبای هم پیاله اش در جریان اصولگرا البته به مقطع حساسی برخورد کرده است، برای همین تعجب حضار در صحنه سیاست داخلی ایران از صحنه آرایی موجود روز به روز بیشتر می شود، اما نباید فر اموش کرد که حتی این همپیمانی تاکتیکی روحانی-لاریجانی در ماجرای هسته‌ای نیز با قانون شرط گذار مجلس ایران قابل کنترل و محدودیت است.
کارزار توافق با متغیر دولت خستهِ از جنگ امریکا قابل رد شدن بود اما میدان سخت کارآمدی برای مردان تنوکرات دولت که در بهترین شرایط تاریخ انقلاب(برای شکوفایی اقتصادی) به سر می برند قابل عبور است؟! قمار گره زدن تحریم به آب خوردن، افکار عمومی ایران را راضی به بهانه های قدیمی نمی کند و از سوی دیگر تجزیه عراق و سوریه و مسئله فلسطین و رسمی شدن موجود نحسی به نام اسرائیل هم تعداد سانتریفیوژ و ... نیست که قابل معامله باشد، برای همین نگرانی امنیتی منتقدان برجام میتواند تنها و تنها با ابزار قانونی حل و فصل شود.
برجام نباید بدون شرط تایید شود، چه مجلس چه شورای عالی امنیت ملی باید لیستی از «شرایط قطعی» ایران را تصویب کنند و با تاکید گسترده بر آن در سطوح مختلف نظام به «حمله گازانبری» امریکایی‌ها برای اینکه ایران از تنگنای تایید و رد توافقی پر از ابهام (که نمایندگان سطح بالایی از کشور در تهیه آن نقش جدی داشته اند) رهایی یابد؛ این اقدام ایران آثار منفی هر نوع تحمیل فجایع سیاسی – امنیتی برجام را به صورت حداکثری محدود می‌کند، هرچند نمیتوان کاری کرد این آثار به صورت مطلق رفع شود.
عبور از دعوا بر سر «متن برجام» هم به این معنا است، متن برجام قابل «ویرایش» نیست اما قابل «کنترل» است، عزم اشتباه دولت برای حذف مجلس از روند بررسی برجام (که ناشی از تدبیرهای انتخاباتی است!) میتواند فرصت هم باشد، چرا که مجلس میتواند بدون ورود مستقیم به «بمب ساعتی برجام» قانونی را تصویب کند که دست بیگانگان برای «نفوذ امنیتی» به کشور را ببندد.
این قانون باید جمع دقیقی از تمام خواسته های ایران از «برجام» باشد تا اگر امریکایی‌ها آنطور که الان میگویند قصد اعمال تفسیرهای متفاوتی از «متن» را داشتند «فاجعه» کنترل شود، این قانون تمام نگرانی های منتقدین، اظهارات فعلی مذاکره کننده های محترم و تفسیرهای برخی حامیان توافق را شامل می شود؛ امریکایی ها می دانند در صورت وجود چنین قانونی دست مجریان برای جلوگیری از بازی خطرناک آنها باز می شود و چون «رگ حیاتی» شیطان بزرگ به این توافق متصل شده است، زیر توافق نمی زنند.
در واقع برای «زنده نگه داشتن» برجام باید «شرط های ایران» قانونی شود تا امریکایی ها که میخواهند «تئاتر توبه نصوح» را بازی کنند مجبور شوند شب ها هم با گریم «گرگ توبه کرده» بخوابند.
«دوقطبی» جامعه با این قانون به سمت شکاف سیاسی-اجتماعی آزار دهنده نمی رود و توان «نخبگان» و لشگر «مخلصان» برای دعوا بر سر « ابهام برجام» هدر نمی رود، کارناوال فتنه گران هم منفعل می شود چون می داند «دست از پا خطا کردن» کدخدا مساوی اتمام «دوستی با شیطان» است و چون می دانند «دشمن بدذات» ایران نمیتواند مقابل «جهاد» سربازان بین المللی قاسم سلیمانی سکوت کند ورق به نفع انقلاب بر می گردد.
هنوز نه به دار است و نه به بار، سخنگوی کاخ سفید] وسیاه[ از فرماندهی جناح اسلام توسط ایران با عنوان «اقدامات شوم» نام می برد تا معلوم شود داستان سال های پیش رو به جای یک فیلم عاشقانه برای یانکی ها تراژدی است، خبرهای مکرر برای افکار عمومی جهان درباره تماس مقام های دولت امریکا و ایران، خبر از ورود اسلحه برگری امریکایی ها با عنوان «مک دونالد» بجای «اس 300» به کشور، خبرسازی درباره همکاری های اقتصادی ایران و امریکا که بیشتر شبیه شوخی است و ده ها نشانه دیگر «خط ملت» را روشن می کند چه رسد به «خط حزب الله».
امریکایی ها برای فریب افکار عمومی روی برجام حساب ویژه باز کرده اند، اما برجام در نقشه نهایی آنها یک کاغذ پاره بیش نیست، اگر راه نفوذ در برجام بسته می شد که متاسفانه نشده است، دیگر نیازی به یک «الحاقیه» در مجلس ایران نبود ولی به هر حال عجله مستاجران پاستور برای «دوپینگ توافق» کار را به اینجا رسانده است، اشتباه اول دولت نباید با اشتباه دوم مجلس تکمیل شود، یعنی تصویب برجام بدون «شرط» میتواند «بریدن» اشتباه سیم انفجار باشد!
توجه به نقشه آمریکایی ها برای منطقه با کنترل ایران در «سه کنج» بی تفاوتی به آرمان جبهه مستضعفین عالم مهمتر از مطرح کردن پی در پی مشکلات متن برجام است، یعنی اگر برای رفع این خدعه بزرگ فکری نشود حتی رد برجام به صورت مطلق در ایران هم کافی نیست، چون نقاط حساس کار قابل دفاع نیست اما در صورت اینکه بدانیم امریکایی ها برای حل مشکلی بنام انقلاب اسلامی آنقدر رنگ عوض می کنند که تشخیص دشمن و دوست برای افکار عمومی غیر ممکن شود رفتارها تغییر خواهد کرد.
اهمیت فوق العاده ابعاد فرابرجامی دربرابر متن پر ایراد برجام اصلا به معنای این نیست که «مهر سکوت» بر لب همه بزنیم، تامل و تفکر در جزییات متنی که به ایران آورده شد هم حق همه گروه ها است و هم ضرورت اجتناب ناپذیر؛ بدون حرف زدن منتقدان باهوش افکارعمومی بیشتر در معرض خطر فریب امریکایی ها قرار می گیرند و برخی دوستان دولتی را هم با خطای محاسبه مواجه خواهد کرد چرا که تصور می کنند جدی جدی فتح الفتوحی حاصل شده است.
بستن دهان منتقدان متن برجام به صلاح نیست، نه دولت نه نظام؛ اتفاقا رفتار تند و سخت با «نیروهای روز حادثه» هم تجویز نا امیدی است و تزریق دل گیری، دودستگی هم حاصل نا امیدی و دلگیری است!
صاف کردن حساب انتخاباتی ریاست مجلس با رقبای هم پیاله اش در جریان اصولگرا البته به مقطع حساسی برخورد کرده است، برای همین تعجب حضار در صحنه سیاست داخلی ایران از صحنه آرایی موجود روز به روز بیشتر می شود، اما نباید فر اموش کرد که حتی این همپیمانی تاکتیکی روحانی-لاریجانی در ماجرای هسته‌ای نیز با قانون شرط گذار مجلس ایران قابل کنترل و محدودیت است.
کارزار توافق با متغیر دولت خستهِ از جنگ امریکا قابل رد شدن بود اما میدان سخت کارآمدی برای مردان تنوکرات دولت که در بهترین شرایط تاریخ انقلاب(برای شکوفایی اقتصادی) به سر می برند قابل عبور است؟! قمار گره زدن تحریم به آب خوردن، افکار عمومی ایران را راضی به بهانه های قدیمی نمی کند و از سوی دیگر تجزیه عراق و سوریه و مسئله فلسطین و رسمی شدن موجود نحسی به نام اسرائیل هم تعداد سانتریفیوژ و ... نیست که قابل معامله باشد، برای همین نگرانی امنیتی منتقدان برجام میتواند تنها و تنها با ابزار قانونی حل و فصل شود.