به گزارش گروه تاریخ مشرق؛ سيد علي اندرزگو در سال 1316ش. در يكي از محلات جنوب تهران ديده به جهان گشود. پس از طي تحصيلات ابتدايي به دليل تهي‌دستي خانواده به ناچار ترك تحصيل كرد و در كنار برادرش سيد حسن كه در بازار تهران نجاري داشت، مشغول به كار شد. وي حدود ده سال در اين شغل ماند. با وارد شدن به شاخة نظامي هيئت‌هاي موتلفه اسلامي از شغل خود دست كشيد و تا پايان عمر مهم‌ترين كار او مبارزه و فعاليت براي سرنگوني رژيم پهلوي بود.

از جمله اقدامات مهمي كه پس از تبعيد امام خميني(ره) توسط اندرزگو، حاج صادق اماني، صفار هرندي، نيك نژاد و بخارايي صورت گرفت، اعدام انقلابي منصور بود. پس از انجام اين عمليات، نيك نژاد، صفار هرندي و اماني دستگير و اعدام شدند و اندرزگو تحت تعقيب قرار گرفت. اندرزگو به عراق رفت و پس از چند ماه به ايران بازگشت و با نام مستعار شيخ عباس تهراني در حوزة علميه قم مشغول به تحصيل شد و همچنان به فعاليت‌هاي مبارزاتي خود ادامه داد اما حساسيت ساواك به كارهاي وي باعث شد كه به حوزه علميه چيذر در تهران برود و به صورت پنهاني به مبارزات خود ادامه دهد. در آنجا نيز شناسايي و فشارهاي ساواك موجب شد كه راهي مشهد شود و در آنجا با نام مستعار سيد حسين حسيني در كنار تحصيل علم به مبارزه ادامه دهد. اندرزگو براي گسترش فعاليت‌هايش به لبنان سفر كرد و به كمك جلال‌الدين فارسي، مقدمات آموزش نيروهاي مذهبي را در سازمان الفتح مهيا كرد. سرانجام پيگردهاي بيشمار ساواك جواب داد و اندرزگو مورد شناسايي قرار گرفت و در سال 1357 به شهادت رسيد.