گروه ورزشی مشرق - کاراته ایران در امارات 2013 موفق شده بود ژاپن را از روی اعصاب آسیا بردارد! ژاپنی ها دو سال پیش از آن در مسابقات قهرمانی قاره کهن، پیش چشم تمام چینی های حاضر در گوانگژو 2011 قهرمان آسیا شده بودند. چشم بادامی ها در فوشان 2009 هم بالاتر از ایران و سایر رقبا قهرمان شده بودند؛ درست مثل سرمبان 2007 در مالزی. اما ایران بالاخره در امارات 2013، پایه های سلطه ژاپنی ها را بر قاره کهن به شدت لرزاند.
دو سال قبل مجید حسن نیا (55)، هامون درفشی پور (60)، بهمن عسکری (75) و سجاد گنج زاده در سنگین وزن به آسیا درس کاراته دادند تا در کنار مدال طلای کومیته تیمی مردان و قهرمانی ارزشمند حمیده عباسعلی در کومیته زنان، تیم ما با 7 طلا، بالاتر از ژاپنی که 5 مرتبه رنگ مدال زرد رنگ را دید، قرار بگیرد و آقای قاره کهن شود. البته آن روزها گرفتن 16 مدال و ایستادن بالای سر ژاپنی که 11 مدال گرفت؛ همان اندازه لذت بخش بود که این روزها سوم شدن بعد از ژاپن و قزاقستان در یوکوهاما 2015 دردآور است.
اینکه در مسابقات اخیر قهرمانی آسیا از نظر فنی چه بر سر قهرمان آسیا آمد، نکته ای است که باید در مجالی دیگر به آن مفصل پرداخت. آنچه در این مقطع به چشم می آید و کمتر به آن پرداخته می شود، ناکامی خارج از تاتامی ایران در یوکوهاما است. اینکه چرا قهرمان نتوانست حتی یک کرسی در هیئت رئیسه کنفدراسیون آسیا بدست بیاورد و در مقابل اردن و امارات به این مهم دست پیدا کردند؟
علیرضا سمندر رئیس فدراسیون کاراته دلیل این امر را تمام قد ایستادن خودش برابر رئیس فدراسیون جهانی می داند. سمندر به فارس می گوید: "می خواهم خیلی شفاف به همه مردم و جامعه کاراته بگویم که اگر علیرضا سمندر سال گذشته مقابل رئیس فدراسیون جهانی ایستاد و حاضر نشد برای منفعت عربستان در انتخابات کناره‌گیری کند، فقط و فقط برای این بود که نباید به دلیل زد و بند برخی، از منافع کشور خودمان چشم پوشی کنیم. در آن مقطع به من اعلام کردند به خاطر منافع عربستان از انتخابات کناره گیری کن و در انتخابات آسیا شما را به عنوان نایب رئیس منصوب می‌کنیم؛ اما من قبول نکردم." اما اصل ماجرا چه بود و چه شد که ارتباط عالی رئیس اسپانیایی فدراسیون جهانی و ایران شکرآب شد؟
اگر سمندر انگلیسی می دانست
سال گذشته قبل از اینکه انتخابات فدراسیون جهانی برگزار شود، ارتباط ایران و اسپینوز عالی بود. صحبت از آن روزهایی است که متولیان کاراته ایران به محض ورود به فرودگاه دبی با اتومبیل تشریفات مرد شماره یک کاراته جهان روبرو شدند که برای برگزاری جلسه مشترک به دنبالشان آمده بود.
اسپینوز می خواست دوباره رئیس فدراسیون جهانی شود. این اسپانیایی کارکشته به محض دیدن دبیر وقت فدراسیون با استقبال گرم او خواست تا خواسته هایش را بیان کند. جالب اینکه اولین درخواست مربوط به رفع محرومیت سجاد گنج زاده بود؛ مبارزی که در بازی های آسیایی و پایان نبرد با حریف ژاپنی، از کوره در رفته بود تا محروم شود.
آن روز اسپینوز با یک تلفن محرومیت سجاد را لغو کرد تا این مبارز بتواند به درخشش خود ادامه دهد. سجادی که همین چند روز قبل نایب قهرمان آسیا شد. اما برای حمایت از اسپینوز می شد امتیازات بیشتری را طلب کرد. درخواست مهمتر کاراته ایران از مرد اسپانیایی گرفتن کرسی های ارزشمند در فدراسیون جهانی و آسیا بود.
اما پاسخ جالب اسپینوز به این درخواست چه بود؟ مرد اسپانیایی دو راه پیش پای کاراته ایران قرار داد.
1- اگر سمندر بتواند زبان انگلیسی را خوب فرا بگیرد، به سمت ریاست کمیته فنی فدراسیون جهانی منصوب خواهد شد. اگر هم نتوانست به این سطح برسد، عضو این کمیته فنی خواهد بود.
2- در سطح آسیا هم پست دبیری کنفدراسیون به او خواهد رسید.
به هر تقدیر جلسه با قول مساعد اسپینوز با برد صددرصدی کاراته ایران خاتمه پیدا کرد؛ با این امید که در کنگره جهانی حمایت ایران از اسپینوز در تقابل با رقیبی به نام جورج المپیوس پررنگ تر دنبال شود. اما در عمل اتفاق دیگری افتاد. یعنی ارتباط میان علیرضا سمندر و دبیر وقت فدراسیون – آشوری – تیره شد تا اعتماد رئیس به دبیر از بین برود.
برخی خبر از این موضوع دادند که سمندر تصور کرد آشوری در جلسه مذکور بیشتر به فکر خودش بوده تا رئیس فدراسیون؛ در حالی که سوابق نشان می داد آشوری همواره توانسته در ابعاد بین المللی گلیم کاراته ایران را از آب بیرون بکشد.
یادگاری های جورج المپیوس را آب برد
در کمال تعجب برآیند تصمیم کاراته ایران در این فعل و انفعال، حمایت از رقیب و دشمن شماره یک اسپینوز بود. به این ترتیب که به جای رئیس یا دبیر فدراسیون، فرزاد -که در ایران زندگی نمی کرد- زبان کاراته ایران در مجمع جهانی شد و تا توانست از خجالت اسپینوز در حمایت از المپیوس در آمد.
نتیجه از قبل قابل پیش بینی بود. نتیجه یادگاری نوشتن کاراته ایران روی دیوار المپیوس هم این بود که اسپینوز با حداکثر آرا مجددا رئیس فدراسیون جهانی شد و البته کاراته ایران از چشم او افتاد و آشوری هم دیگر دبیر فدراسیون نبود. طبیعی بود که دیگر نه فراگیری زبان انگلیسی در راه رسیدن به کرسی ریاست کمیته فنی فدراسیون جهانی به درد سمندر می خورد و نه می شد امیدوار بود که در آسیا به یک کرسی رسید.
اسپینوز: من به شما اعتماد کرده بودم
تا به حال سابقه نداشت که رئیس فدراسیون جهانی در مسابقات قاره ای یا مجامع آنها حضور پیدا کند؛ اما این بار اسپینوز تصمیم گرفت شخصا در یوکوهاما 2015 حضور پیدا کند. وی که خبر حضورش در ژاپن را اعلام کرد، مشخص شد برای تغییر شرایط به شرق دور می آید. اسپیونز قبل از این به ایرانی ها یک پیغام هم داده بود: "من به شما اطمینان کردم و خواستم در اجرای برنامه ها کمکم کنید و همراهم باشید. برای همین خواستم از نفرات مد نظرم حمایت کنید. من به شما اعتماد کردم؛ اما ما چنین رفتاری نداشتید.."
البته پاسخ سمندر رئیس فدراسیون به حرف های رئیس فدراسیون جهانی همانی بود که ابتدا عنوان شد. شاید اگر کاراته ایران و مرد شماره یکش زبان دیپلماسی را بهتر فرا گرفته بود، امروز بی دردسر دبیر کنفدراسیون آسیا و البته حداقل عضو کمیته فنی فدراسیون جهانی بود. به این ترتیب همان عربستانی که از آن حرف می زند؛ در کنار امارات، اردن و پاکستان مجبور به حرف شنوی از او و کاراته ایران بودند؛ نه اینکه آقا بالاسر ما باشد که به تنهایی برتر از تاریخ کاراته همه آنهاست.
ناظریان: مشکل از دیپلماسی ما بود
حبیب الله ناظریان، رئیس اسبق فدراسیون هم در تایید مشکلات اساسی ما اتخاذ روش درست و ضعف در دیپلماسی را عامل اصلی از دست رفتن کرسی ایران در سطح قاره می داند. ناظریان مشکل را حضور فردی خاص در مجمع انتخاباتی نمی داند و توضیح می دهد حتی اگر رئیس کنونی فدراسیون -علیرضا سمندر- یا رئیس قبلی آن -عباس پناهی- در شرایط کنونی با هم در مجمع حضور پیدا می کردند هم نتیجه همین می شد. حاج حبیب به ایرنا توضیح می دهد که باید کاراته باید قبل از رسیدن فصل زمستان به فکر تهیه آذوغه بود: "تجزیه و تحلیل دراین خصوص واقعا مشکل است. شخصا فکر می کنم فرقی نمی کرد چه کسی از ایران برای عضویت درهیات رییسه نامزد شود. مهم ترین مساله ای که باید به آن توجه داشته باشیم، رایزنی قبل از انتخابات است که به نظر می رسد با توجه به این نتیجه دراین مساله موفق نبوده ایم."
ناظریان می گوید که اگر قهرمان جهان و آسیا هم باشی، باید دیپلماسی مناسب داشته باشی تا رای بیاوری؛ هر چند قهرمانی آسیا هم از دست رفت: "این روزها با این استدلال که ایران قهرمان آسیا است و در کاراته دنیا حرف های زیادی برای گفتن دارد، نمی توان در مجامع انتخاباتی موفق باشیم. اعضای کنفدراسیون آسیا به کسانی رای می دهند که دیپلماسی قوی داشته باشند."
و این ختم کلام است. باید دید کاراته ایران بعد از شکست سنگین فنی و مدیریتی، شاهد تغییرات در راس خواهد بود تا بار دیگر به روزهای خوش گذشته بازگردد یا ... کلید این پرسش در ساختمان خیابان سئول است ...
دو سال قبل مجید حسن نیا (55)، هامون درفشی پور (60)، بهمن عسکری (75) و سجاد گنج زاده در سنگین وزن به آسیا درس کاراته دادند تا در کنار مدال طلای کومیته تیمی مردان و قهرمانی ارزشمند حمیده عباسعلی در کومیته زنان، تیم ما با 7 طلا، بالاتر از ژاپنی که 5 مرتبه رنگ مدال زرد رنگ را دید، قرار بگیرد و آقای قاره کهن شود. البته آن روزها گرفتن 16 مدال و ایستادن بالای سر ژاپنی که 11 مدال گرفت؛ همان اندازه لذت بخش بود که این روزها سوم شدن بعد از ژاپن و قزاقستان در یوکوهاما 2015 دردآور است.
اینکه در مسابقات اخیر قهرمانی آسیا از نظر فنی چه بر سر قهرمان آسیا آمد، نکته ای است که باید در مجالی دیگر به آن مفصل پرداخت. آنچه در این مقطع به چشم می آید و کمتر به آن پرداخته می شود، ناکامی خارج از تاتامی ایران در یوکوهاما است. اینکه چرا قهرمان نتوانست حتی یک کرسی در هیئت رئیسه کنفدراسیون آسیا بدست بیاورد و در مقابل اردن و امارات به این مهم دست پیدا کردند؟
علیرضا سمندر رئیس فدراسیون کاراته دلیل این امر را تمام قد ایستادن خودش برابر رئیس فدراسیون جهانی می داند. سمندر به فارس می گوید: "می خواهم خیلی شفاف به همه مردم و جامعه کاراته بگویم که اگر علیرضا سمندر سال گذشته مقابل رئیس فدراسیون جهانی ایستاد و حاضر نشد برای منفعت عربستان در انتخابات کناره‌گیری کند، فقط و فقط برای این بود که نباید به دلیل زد و بند برخی، از منافع کشور خودمان چشم پوشی کنیم. در آن مقطع به من اعلام کردند به خاطر منافع عربستان از انتخابات کناره گیری کن و در انتخابات آسیا شما را به عنوان نایب رئیس منصوب می‌کنیم؛ اما من قبول نکردم." اما اصل ماجرا چه بود و چه شد که ارتباط عالی رئیس اسپانیایی فدراسیون جهانی و ایران شکرآب شد؟
اگر سمندر انگلیسی می دانست
سال گذشته قبل از اینکه انتخابات فدراسیون جهانی برگزار شود، ارتباط ایران و اسپینوز عالی بود. صحبت از آن روزهایی است که متولیان کاراته ایران به محض ورود به فرودگاه دبی با اتومبیل تشریفات مرد شماره یک کاراته جهان روبرو شدند که برای برگزاری جلسه مشترک به دنبالشان آمده بود.
اسپینوز می خواست دوباره رئیس فدراسیون جهانی شود. این اسپانیایی کارکشته به محض دیدن دبیر وقت فدراسیون با استقبال گرم او خواست تا خواسته هایش را بیان کند. جالب اینکه اولین درخواست مربوط به رفع محرومیت سجاد گنج زاده بود؛ مبارزی که در بازی های آسیایی و پایان نبرد با حریف ژاپنی، از کوره در رفته بود تا محروم شود.
آن روز اسپینوز با یک تلفن محرومیت سجاد را لغو کرد تا این مبارز بتواند به درخشش خود ادامه دهد. سجادی که همین چند روز قبل نایب قهرمان آسیا شد. اما برای حمایت از اسپینوز می شد امتیازات بیشتری را طلب کرد. درخواست مهمتر کاراته ایران از مرد اسپانیایی گرفتن کرسی های ارزشمند در فدراسیون جهانی و آسیا بود.
اما پاسخ جالب اسپینوز به این درخواست چه بود؟ مرد اسپانیایی دو راه پیش پای کاراته ایران قرار داد.
1- اگر سمندر بتواند زبان انگلیسی را خوب فرا بگیرد، به سمت ریاست کمیته فنی فدراسیون جهانی منصوب خواهد شد. اگر هم نتوانست به این سطح برسد، عضو این کمیته فنی خواهد بود.
2- در سطح آسیا هم پست دبیری کنفدراسیون به او خواهد رسید.
به هر تقدیر جلسه با قول مساعد اسپینوز با برد صددرصدی کاراته ایران خاتمه پیدا کرد؛ با این امید که در کنگره جهانی حمایت ایران از اسپینوز در تقابل با رقیبی به نام جورج المپیوس پررنگ تر دنبال شود. اما در عمل اتفاق دیگری افتاد. یعنی ارتباط میان علیرضا سمندر و دبیر وقت فدراسیون – آشوری – تیره شد تا اعتماد رئیس به دبیر از بین برود.
برخی خبر از این موضوع دادند که سمندر تصور کرد آشوری در جلسه مذکور بیشتر به فکر خودش بوده تا رئیس فدراسیون؛ در حالی که سوابق نشان می داد آشوری همواره توانسته در ابعاد بین المللی گلیم کاراته ایران را از آب بیرون بکشد.
یادگاری های جورج المپیوس را آب برد
در کمال تعجب برآیند تصمیم کاراته ایران در این فعل و انفعال، حمایت از رقیب و دشمن شماره یک اسپینوز بود. به این ترتیب که به جای رئیس یا دبیر فدراسیون، فرزاد -که در ایران زندگی نمی کرد- زبان کاراته ایران در مجمع جهانی شد و تا توانست از خجالت اسپینوز در حمایت از المپیوس در آمد.
نتیجه از قبل قابل پیش بینی بود. نتیجه یادگاری نوشتن کاراته ایران روی دیوار المپیوس هم این بود که اسپینوز با حداکثر آرا مجددا رئیس فدراسیون جهانی شد و البته کاراته ایران از چشم او افتاد و آشوری هم دیگر دبیر فدراسیون نبود. طبیعی بود که دیگر نه فراگیری زبان انگلیسی در راه رسیدن به کرسی ریاست کمیته فنی فدراسیون جهانی به درد سمندر می خورد و نه می شد امیدوار بود که در آسیا به یک کرسی رسید.
اسپینوز: من به شما اعتماد کرده بودم
تا به حال سابقه نداشت که رئیس فدراسیون جهانی در مسابقات قاره ای یا مجامع آنها حضور پیدا کند؛ اما این بار اسپینوز تصمیم گرفت شخصا در یوکوهاما 2015 حضور پیدا کند. وی که خبر حضورش در ژاپن را اعلام کرد، مشخص شد برای تغییر شرایط به شرق دور می آید. اسپیونز قبل از این به ایرانی ها یک پیغام هم داده بود: "من به شما اطمینان کردم و خواستم در اجرای برنامه ها کمکم کنید و همراهم باشید. برای همین خواستم از نفرات مد نظرم حمایت کنید. من به شما اعتماد کردم؛ اما ما چنین رفتاری نداشتید.."
البته پاسخ سمندر رئیس فدراسیون به حرف های رئیس فدراسیون جهانی همانی بود که ابتدا عنوان شد. شاید اگر کاراته ایران و مرد شماره یکش زبان دیپلماسی را بهتر فرا گرفته بود، امروز بی دردسر دبیر کنفدراسیون آسیا و البته حداقل عضو کمیته فنی فدراسیون جهانی بود. به این ترتیب همان عربستانی که از آن حرف می زند؛ در کنار امارات، اردن و پاکستان مجبور به حرف شنوی از او و کاراته ایران بودند؛ نه اینکه آقا بالاسر ما باشد که به تنهایی برتر از تاریخ کاراته همه آنهاست.
ناظریان: مشکل از دیپلماسی ما بود
حبیب الله ناظریان، رئیس اسبق فدراسیون هم در تایید مشکلات اساسی ما اتخاذ روش درست و ضعف در دیپلماسی را عامل اصلی از دست رفتن کرسی ایران در سطح قاره می داند. ناظریان مشکل را حضور فردی خاص در مجمع انتخاباتی نمی داند و توضیح می دهد حتی اگر رئیس کنونی فدراسیون -علیرضا سمندر- یا رئیس قبلی آن -عباس پناهی- در شرایط کنونی با هم در مجمع حضور پیدا می کردند هم نتیجه همین می شد. حاج حبیب به ایرنا توضیح می دهد که باید کاراته باید قبل از رسیدن فصل زمستان به فکر تهیه آذوغه بود: "تجزیه و تحلیل دراین خصوص واقعا مشکل است. شخصا فکر می کنم فرقی نمی کرد چه کسی از ایران برای عضویت درهیات رییسه نامزد شود. مهم ترین مساله ای که باید به آن توجه داشته باشیم، رایزنی قبل از انتخابات است که به نظر می رسد با توجه به این نتیجه دراین مساله موفق نبوده ایم."
ناظریان می گوید که اگر قهرمان جهان و آسیا هم باشی، باید دیپلماسی مناسب داشته باشی تا رای بیاوری؛ هر چند قهرمانی آسیا هم از دست رفت: "این روزها با این استدلال که ایران قهرمان آسیا است و در کاراته دنیا حرف های زیادی برای گفتن دارد، نمی توان در مجامع انتخاباتی موفق باشیم. اعضای کنفدراسیون آسیا به کسانی رای می دهند که دیپلماسی قوی داشته باشند."
و این ختم کلام است. باید دید کاراته ایران بعد از شکست سنگین فنی و مدیریتی، شاهد تغییرات در راس خواهد بود تا بار دیگر به روزهای خوش گذشته بازگردد یا ... کلید این پرسش در ساختمان خیابان سئول است ...