به گزارش مشرق به نقل از مهر، اگر به جنوب شهر تهران سري بزنيد در يک ساختمان نيمه کاره دو برادر را مي بينيد که با گوش‌هاي شکسته و البته دست هاي پينه بسته کار مي‌کنند تا بتوانند تمرين کنند و البته برادر کوچکتر بيشتر به دنبال قهرماني است. اين کشتي گير جوان سال گذشته به اردوي تيم کشتي آزاد جوانان دعوت شد، اما نتوانست راهي رقابتهاي جهاني و آسيايي شود. او ماه ها در اردو بود اما ملي پوش نشد.

کشتي گير پيشين تيم جوانان که خواست نامي از او برده نشود در مورد حضورش در تيم ملي جوانان گفت: سال گذشته به اردو دعوت شدم اما مربيان تصميم گرفتند کشتي گير مازندراني را به عنوان ملي پوش انتخاب کنند البته آن زمان در اردو تمرينات مناسبي نداشتيم.

اين کشتي گير که اين روزها کارگر ساختماني است ادامه مي دهد: ديگر نمي توانم در رده جوانان کشتي بگيرم و بايد از اين به بعد به رده بزرگسالان بيايم و به همين دليل براي رقابت با کشتي گيران بزرگ بايد سخت تمرين کنم.

وي تصريح کرد: در همدان کاري نداشتم و شرايطي تمريني نيز مناسب نبود و براي اينکه بتوانم صاحب دوبنده تيم ملي شوم مجبور شدم به تهران بيايم.

اين کشتي گير که تصميم گرفته است از سنگين وزن به يک وزن پايين تر بيايد تاکيد کرد: کار کردن عار نيست، به هرحال براي اينکه بتوانم تمرين کنم مجبورم کار کنم و تغذيه مناسب داشته باشم البته با اين حقوق نيز نمي توانم آنطور که کشتي گيران حرفه اي تمرين مي کنند، برنامه هاي خود را دنبال کنم.

وي با اشاره به دست هاي پينه بسته اش که حاصل کار ساختماني ادامه مي دهد: ساعتها کار مي کنم و ساعتي نيز در يکي از باشگاه‌هاي تهران زير نظر يکي از مربيان خوب تمرين مي کنم و براي اين سختي ها که مي کشم نمي خواهم هيچ فرصتي را از دست بدهم.

اين کشتي‌گير در پايان خاطرنشان کرد: انتظاري از کسي ندارم ولي مسلما اگر از نظر مالي در سطح خوبي بودم مي توانستم بهتر تمرين کنم و زودتر به روزهاي اوج برسم. به هر صورت کشتي که ورزش اول ايران به شمار مي رود آماتور است و کشتي گيران تيم ملي که در رده هاي بالا تمرين مي کنند حداکثر در هر اردو روزي ?? هزار تومان دريافت مي کنند. بنابراين مسئولان رده بالاي ورزش بايد براي اين مسئله فکري بکنند.