به گزارش مشرق به نقل از آينده، ترجمه ناقص از واژه ذوالفقار و تصور نادرست از آن موجب شد تا اکثر علاقمندان علي(ع) تصور کنند شمشير ايشان داراي دو تيغه بوده و اين موضوع در نقاشي هاي قهوه خانه اي و شمايل تکرار مي گرديد.
در ساخت فيلم محمد رسول الله (ص) نيز مصطفي عقاد براي عدم تضاد اثر خود با اعتقادات و ذهنيت شيعيان، اين شمشير را به صورت دو تيغه تصوير کرد، در حالي که مطابق با نقل تاريخ و مفاهيم منطقي، شمشير امير مومنان دوتيغه نبوده، بلکه دولبه بوده و دو سمت آن تيز و برنده بوده است.

مرحوم علامه محمدتقي جعفري، از بزرگترين مفسران و شارحان نهج البلاغه در سخنان خود با توضيح اينکه اصولا جنگيدن با شمشير دو تيغه غيرممکن و بسيار دشوار است و اين شمشير مرتب در بدن دشمن يا اسلحه او گير مي کند، تاکيد داشتند که مقصود از ذوالفقار دولبه بودن شمشير است، نه دوتيغه بودن آن و بر خلاف اکثر شمشيرهاي رايج در آن عصر که يک لبه تيز داشتند و تنها در يک مسير مي بريدند. ذوالفقار داراي دولبه تيز بوده و هم در جلو و هم در عقب آوردن برش داشت که استفاده از چنين شمشيري نياز به قدرت بدني فوق العاده صاحب آن دارد که علي (ع) از آن برخوردار بود.
با اين حال، تصور اشتباه از ذوالفقار تعديل نشد و کماکان به همان شکل تصوير مي شود.
يکي ديگر از مسايل مبهم استفاده از تعبير تيرهاي سه شعبه حرمله در مقاتل است.
اين تيرها که بنا بر برخي مقاتل در سه نقطه از واقعه عاشورا از آن استفاده شد، بر چشم عباس بن علي ، گلوي علي اصغر و قلب مبارک سيدالشهدا عليهم السلام توسط حرملة بن کاهل اسدي فرود آمد.
اما تصاوير نمايش داده شده از تير سه شعبه نيز مانند ذوالفقار داراي اشتباه فاحشي بود.

تير مذکور با سه پيکان تصوير شد، در حالي که چنين تيري اصولا امکان هدف گيري دقيق نداشته و پرتاب آن موجب کاهش سرعت و قدرت تير مي گردد.
در حالي که مقصود از سه شعبه بودن تير، ايجاد برش در سه جهت است که بر خلاف تيرهاي معمولي که تنها در جهت سر پيکان برش ايجاد مي کردند، تير سه شعبه با داشتن لبه هاي برنده يک پيکان در سه جهت جراحت ايجاد مي کرد.
تعبير مقاتل درباره خارج کردن تير سه شعبه اي که به قلب امام حسين(ع) زده شد، توسط ايشان از پشت مبارک نشان دهنده عميق بودن اين جراحت دارد، در حالي که تير سه شعبه نشان داده شده در مختارنامه، اصولا قابل خارج کردن از طرف ديگر بدن نمي باشد.
البته به نظر مي رسد ميرباقري نيز در مختارنامه همانند مصطفي عقاد در فيلم الرساله يا همان "محمد رسول الله"(ص) تلاش کرده همان باور رايج ميان مردم را به تصوير کشيده است.