به گزارش مشرق، مسی هفته گذشته برای انجام دو بازی دوستانه برای تیم ملی آرژانتین به آمریکا سفر کرد و خستگی ناشی از پرواز طولانی و نیز تولد دومین فرزندش، سبب شد تا او نتواند پیش از بازی با اتلتیکو در تمرینات گروهی بارسا حاضر شود.
روز شنبه وقتی اسامی 11 بازیکن بارسا برای مصاف با اتلتیکو اعلام شد، نام مسی در میان بازیکنان اصلی وجود نداشت. انریکه ترجیح داده بود تا فوق ستاره آرژانتینی خود را نیمکت نشین کند. آخرین بار، فصل گذشته، در تاریخ 4 ژانویه بود که مسی روی نیمکت بارسلونا نشسته بود،بازی برابر سوسیداد در ورزشگاه آنوئتا.
بارسا آن مسابقه را 1-0 با گل به خودی آلبا باخت و سپس دچار بحران بی سابقه ای شد. مسی برای اعتراض به نیمکت نشینی خود، در تمرین روز بعد بارسا که در حضور هواداران برگزار می شد شرکت نکرد و متعاقب آن شاهد اخراج زوبی زارتا(مدیر ورزشی بارسا) و نیز اعلام برگزاری انتخابات زوردرس در این تیم بودیم.
9 ماه و ده روز بعد اما همه چیز فرق می کرد. چهره آرام و بعضا خندان مسی روی نیمکت، گویای همه چیز بود. او در نیم ساعت انتهایی بازی وارد زمین شد و با گلی که به ثمر رساند، پیروزی را از آن بارسلونا کرد. در نشست خبری پس از بازی نیز انریکه، به تمجید از فوق ستاره خود پرداخت و گفت که پس از صحبت با مسی، او را متقاعد کرده است که نیمکت نشین کردنش بهترین تصمیم ممکن می تواند باشد. در نهایت نیز همه چیز به خوبی طی شد.
تفاوت بین این دو نیمکت نشینی را باید در تغییر رفتار انریکه جستجو کنیم. انریکه وقتی به عنوان مربی بارسا برگزیده شد، همان اسلوبی که در رم و سلتا پیاده کرده بود را به بارسلونا آورد. او بر خلاف گواردیولا و تیتو ویلانووا، چندان به دوستی و معاشرت با بازیکنانش اعتقاد نداشت و شیوه ای تقریبا دیکتاتور گونه را در بارسا پیاده کرده بود.
همین مساله و دوری احساسی او با بازیکنانی نظیر مسی، سبب شد تا نیمکت نشینی این بازیکن برابر سوسیداد به یک بحران برای بارسا منجر شود اما انریکه پس از آن اتفاق، دریافت که در بارسلونا باید شیوه کاری خود را تغییر دهد.
انریکه با یک تغییر رویه کوچک رفتاری، از بارسا تیمی متحد در نیم فصل دوم فصل گذشته ساخت. تیمی که فاتح سه گانه شد. او حالا در بارسا شرایطی دارد که می تواند در صورت نیاز، مسی را بدون واهمه نیمکت نشین کند و مطمئن باشد که همه چیز سر جای خودش قرار دارد. بی شک این یکی از رموز موفقیت بارسا در چند ماه گذشته می تواند باشد.
روز شنبه وقتی اسامی 11 بازیکن بارسا برای مصاف با اتلتیکو اعلام شد، نام مسی در میان بازیکنان اصلی وجود نداشت. انریکه ترجیح داده بود تا فوق ستاره آرژانتینی خود را نیمکت نشین کند. آخرین بار، فصل گذشته، در تاریخ 4 ژانویه بود که مسی روی نیمکت بارسلونا نشسته بود،بازی برابر سوسیداد در ورزشگاه آنوئتا.
بارسا آن مسابقه را 1-0 با گل به خودی آلبا باخت و سپس دچار بحران بی سابقه ای شد. مسی برای اعتراض به نیمکت نشینی خود، در تمرین روز بعد بارسا که در حضور هواداران برگزار می شد شرکت نکرد و متعاقب آن شاهد اخراج زوبی زارتا(مدیر ورزشی بارسا) و نیز اعلام برگزاری انتخابات زوردرس در این تیم بودیم.
9 ماه و ده روز بعد اما همه چیز فرق می کرد. چهره آرام و بعضا خندان مسی روی نیمکت، گویای همه چیز بود. او در نیم ساعت انتهایی بازی وارد زمین شد و با گلی که به ثمر رساند، پیروزی را از آن بارسلونا کرد. در نشست خبری پس از بازی نیز انریکه، به تمجید از فوق ستاره خود پرداخت و گفت که پس از صحبت با مسی، او را متقاعد کرده است که نیمکت نشین کردنش بهترین تصمیم ممکن می تواند باشد. در نهایت نیز همه چیز به خوبی طی شد.
تفاوت بین این دو نیمکت نشینی را باید در تغییر رفتار انریکه جستجو کنیم. انریکه وقتی به عنوان مربی بارسا برگزیده شد، همان اسلوبی که در رم و سلتا پیاده کرده بود را به بارسلونا آورد. او بر خلاف گواردیولا و تیتو ویلانووا، چندان به دوستی و معاشرت با بازیکنانش اعتقاد نداشت و شیوه ای تقریبا دیکتاتور گونه را در بارسا پیاده کرده بود.
همین مساله و دوری احساسی او با بازیکنانی نظیر مسی، سبب شد تا نیمکت نشینی این بازیکن برابر سوسیداد به یک بحران برای بارسا منجر شود اما انریکه پس از آن اتفاق، دریافت که در بارسلونا باید شیوه کاری خود را تغییر دهد.
انریکه با یک تغییر رویه کوچک رفتاری، از بارسا تیمی متحد در نیم فصل دوم فصل گذشته ساخت. تیمی که فاتح سه گانه شد. او حالا در بارسا شرایطی دارد که می تواند در صورت نیاز، مسی را بدون واهمه نیمکت نشین کند و مطمئن باشد که همه چیز سر جای خودش قرار دارد. بی شک این یکی از رموز موفقیت بارسا در چند ماه گذشته می تواند باشد.