به گزارش مشرق، حج با كرامت ویژه‌اى كه دارد عهدى الهى است كه بدان تشرف جُسته مى‌شود. از این‌رو، تعبیر از وجوب آن به زبان میثاق و عهد مخصوص الهى است؛ «وَلِلَّهِ عَلَى النَّاسِ حِجُّ الْبَیتِ» (سورۀ آل‌عمران، آیۀ ٩٧)
جالب آنكه خداى سبحان زمان و مكانى كه حج و عمره در آن واقع مى‌شود، و نیز حج‌گزاران و عمره‌گزاران، بلكه افرادى كه به قصد حج و عمره از دورترین نقاط عالم حركت كرده‌اند و هنوز به حرم بلكه به میقات نرسیده‌اند، همچنین قربانى حج، حتى كفشى را كه به نشان قربانى بودن حیوان بر گردن آن مى‌آویزند، همه را از شعائر الهى برشمرده است: «یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تُحِلُّوا شَعائِرَ اللَّهِ وَلاَ الشَّهْرَ الْحَرامَ وَلاَ الْهَدْىَ وَلاَ الْقَلائِدَ وَلاَ آمِّینَ الْبَیتَ الْحَرامَ.» (سورۀ مائده، آیۀ ٢)
از این رو، روایات نیز بر حج تاكید داشته و بی توجهی و غفلت از آن را دارای عواقب سوء دنیوی و اخروی می دانند.
معاویۀ بن عمار مى‌گوید: از امام صادق (ع) دربارۀ ثروتمندى كه هرگز حج بجا نیاورده پرسیدم. آن حضرت (ع) فرمودند: «او از كسانى است كه خداوند دربارۀ آنها فرمود: «آنان را كور محشور مى‌كنیم.»
حضرت على بن الحسین (ع) فرموده اند: «حج بجاى آورید و اقدام به عمره نمایید، كه براى این دو فریضۀ الهى آثار و منافعى است: بدن هایتان به عرصه‌گاه صحّت و سلامت درآید، میدان روزى شما وسیع شود، هزینه و خرج اهل و عیالتان مكفى گردد» و همچنین فرمودند: «زائر بیت اللّه، مورد آمرزش و مغفرت حق است، بهشت عنبر سرشت بر او واجب است، عمل را از سر گیرد كه او را وضعى غیر از وضع تمام گذشتۀ او است، خانواده و سرمایۀ مالى‌اش در حفظ خداوند رحیم است.»
امام رضا (ع) نیز فرموده اند: «اى مكلّف به تكلیف حج، خدایت مورد رحمت قرار دهد. به تو هشدار مى‌دهم كه حج فریضه‌اى از فرائض خداوند جلیل و عزیز است و بر آن كه داراى استطاعت مى‌باشد واجب است و این وجوب در تمام عمر انسان یكبار است و خداوند بر انجام دهندۀ آن وعدۀ بهشت و گذشت از گناهان داده است و در قرآن مجید كه سند تمام حقایق است روى گردان از این واجب عظیم و فریضۀ بزرگ را كافر نامیده و به تارك آن وعدۀ آتش فرداى قیامت داده، پس ما از آن آتش به حضرت حق پناه مى‌بریم!»
از حضرت صادق (ع) روایت شده كه آن حضرت (ع) فرمودند: «خداى - عزوجل - مغفرتش را متوجه حاجى و زن و فرزند حاجى و قوم و قبیله زائر بیت اللّه و هر كسى كه زائر براى او تقاضاى مغفرت كرده، مى‌نماید و این جوشش مغفرت براى تمام آنان در بقیۀ ماه، حج و تمام محرم و صفر و ربیع الاول و ده روز از ربیع الآخر ادامه دارد.»
همچنین از ایشان روایت است كه فرمودند: «هر گاه كسى توانایى بر حج داشته باشد و از روى سهل انگارى، حج به جا نیاورد، شریعت و آیینى را از آیین‌هاى اسلام، ترك كرده است.»
منابع:
بحارالانوار
وسائل الشیعه
جالب آنكه خداى سبحان زمان و مكانى كه حج و عمره در آن واقع مى‌شود، و نیز حج‌گزاران و عمره‌گزاران، بلكه افرادى كه به قصد حج و عمره از دورترین نقاط عالم حركت كرده‌اند و هنوز به حرم بلكه به میقات نرسیده‌اند، همچنین قربانى حج، حتى كفشى را كه به نشان قربانى بودن حیوان بر گردن آن مى‌آویزند، همه را از شعائر الهى برشمرده است: «یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تُحِلُّوا شَعائِرَ اللَّهِ وَلاَ الشَّهْرَ الْحَرامَ وَلاَ الْهَدْىَ وَلاَ الْقَلائِدَ وَلاَ آمِّینَ الْبَیتَ الْحَرامَ.» (سورۀ مائده، آیۀ ٢)
از این رو، روایات نیز بر حج تاكید داشته و بی توجهی و غفلت از آن را دارای عواقب سوء دنیوی و اخروی می دانند.
معاویۀ بن عمار مى‌گوید: از امام صادق (ع) دربارۀ ثروتمندى كه هرگز حج بجا نیاورده پرسیدم. آن حضرت (ع) فرمودند: «او از كسانى است كه خداوند دربارۀ آنها فرمود: «آنان را كور محشور مى‌كنیم.»
حضرت على بن الحسین (ع) فرموده اند: «حج بجاى آورید و اقدام به عمره نمایید، كه براى این دو فریضۀ الهى آثار و منافعى است: بدن هایتان به عرصه‌گاه صحّت و سلامت درآید، میدان روزى شما وسیع شود، هزینه و خرج اهل و عیالتان مكفى گردد» و همچنین فرمودند: «زائر بیت اللّه، مورد آمرزش و مغفرت حق است، بهشت عنبر سرشت بر او واجب است، عمل را از سر گیرد كه او را وضعى غیر از وضع تمام گذشتۀ او است، خانواده و سرمایۀ مالى‌اش در حفظ خداوند رحیم است.»
امام رضا (ع) نیز فرموده اند: «اى مكلّف به تكلیف حج، خدایت مورد رحمت قرار دهد. به تو هشدار مى‌دهم كه حج فریضه‌اى از فرائض خداوند جلیل و عزیز است و بر آن كه داراى استطاعت مى‌باشد واجب است و این وجوب در تمام عمر انسان یكبار است و خداوند بر انجام دهندۀ آن وعدۀ بهشت و گذشت از گناهان داده است و در قرآن مجید كه سند تمام حقایق است روى گردان از این واجب عظیم و فریضۀ بزرگ را كافر نامیده و به تارك آن وعدۀ آتش فرداى قیامت داده، پس ما از آن آتش به حضرت حق پناه مى‌بریم!»
از حضرت صادق (ع) روایت شده كه آن حضرت (ع) فرمودند: «خداى - عزوجل - مغفرتش را متوجه حاجى و زن و فرزند حاجى و قوم و قبیله زائر بیت اللّه و هر كسى كه زائر براى او تقاضاى مغفرت كرده، مى‌نماید و این جوشش مغفرت براى تمام آنان در بقیۀ ماه، حج و تمام محرم و صفر و ربیع الاول و ده روز از ربیع الآخر ادامه دارد.»
همچنین از ایشان روایت است كه فرمودند: «هر گاه كسى توانایى بر حج داشته باشد و از روى سهل انگارى، حج به جا نیاورد، شریعت و آیینى را از آیین‌هاى اسلام، ترك كرده است.»
منابع:
بحارالانوار
وسائل الشیعه