با این اوصاف آیا این تکنولوژی جدید ارزش این همه هیاهو و تغییرات را دارد؟ در یک جواب کوتاه باید گفت بله! به‌منظور توضیح هرچه بهتر این پاسخ در ادامه به تشریح این قابلیت و تاثیر آن بر تجربه کاربران خواهیم پرداخت.

محدوده دینامیکی بالا یا HDR چیست؟


دو شاخصه اصلی و مهم در نحوه نمایش محتویات تصویری بر روی تلویزیون، نسبت کنتراست یا همان چگونگی نمایش روشنی و تاریکی بر روی صفحه‌نمایش تلویزیون و البته دقت رنگ یا همان نزدیک بودن رنگ‌های نمایش داده شده به نسخه موجود از آن‌ها در طبیعت و البته در برخی موارد نظر کارگردان است.

در صورتی که دو تلویزیون را در کنار هم قراردهید، دستگاهی که نسبت کنتراست بهتر و دقت رنگ بالاتری دارد در کنار تلویزیون دیگری که از رزولوشن بالاتر (تعداد پیکسل بیشتر) بهره می‌برد بیشتر به چشم آمده و در واقع برای بینندگان جذاب‌تر خواهد بود. تصویر نمایش داده شده بر روی چنین تلویزیونی برخلاف رزولوشن پایین، طبیعی‌تر و واقعی‌تر خواهد بود. به بیان دیگر یک تلویزیون با رزولوشن تمام اچ‌دی اما با نسبت کنتراست خوب و دقت رنگ بالا همواره می‌تواند یک تلویزیون با رزولوشن 4K و نرخ کنتراست و دقت رنگ حد متوسط را شکست دهد.


HDR در یک جمله محدوده کنتراست و دقت رنگ را توسعه می‌دهد. قسمت‌های روشن تصویر روشن‌تر خواهند بود و تصاویر اینگونه به‌نظر می‌رسند که عمق بیشتری دارند. رنگ‌ها نیز به‌گونه‌ای بهبود می‌یابند که انگار به‌نحوی بهینه‌تر طیف‌های آبی، سبز، قرمز و هر آنچه بین آن‌ها قراردارد نشان داده می‌شوند.

با استفاده از قابلیت HDR محدوده رنگ وسیع‌تری را شاهد خواهیم بود و همین امر باعث خواهد شد حتی شاهد تعداد رنگ بیشتر نیز باشیم، رنگ‌هایی که تولید آن‌ها در تلویزیون‌های کنونی که در بازار شاهد هستیم و از این قابلیت بی‌بهره‌اند غیرممکن است. به‌عنوان مثال رنگ قرمز تابلوهای راهنمایی و رانندگی یا رنگ یک فیل را به نحوی طبیعی خواهید دید که بعضا تعجب خواهید کرد که چگونه این محدوده وسیع طیف‌ رنگی یا همان WCG دست‌یافتنی است.

HDR در عکاسی و HDR در تلویزیون‌

یکی از مهم‌ترین مواردی که باید به آن توجه داشت آن است که ویژگی HDR در تلویزیون‌های جدید با قابلیت HDR که در عکاسی و تصاویر گرفته شده با استفاده از دوربین‌ها از آن یاد می‌شود متفاوت است. تقریبا در هر متنی که در خصوص استفاده از قابلیت HDR در عکاسی نوشته شده است می‌توان اظهار نظر کاربران در خصوص شکایت از ایجاد تصاویری که بیش از حد از واقعیت فاصله گرفته‌اند را مشاهده کرد. متاسفانه این دو ویژگی علی‌رغم تفاوت‌های فراوان از یک نام بهره می‌برند که همین مسئله ممکن است در همان نگاه اول و با شنیدن عنوان HDR در تلویزیون‌های جدید، کاربر را از جستجوی بیشتر به منظور آشنایی با ویژگی‌های آن منصرف کند.

TV HDR

این قابلیت در تلویزیون‌ باعث خواهد شد نرخ کنتراست تلویزیون و رنگ‌های مشاهده شده تا حد زیادی گسترش یافته و شاهد تصویری واقعی‌تر و طبیعی‌تر از آنچه امروزه در تلویزیون‌ها مشاهده می‌کنیم باشیم.

Photo HDR

ترکیب چندین عکس با نوردهی متفاوت به‌منظور ایجاد یک عکس که بیشترین میزان محدوده دینامیکی را بازسازی کند، قابلیت HDR در عکاسی را توصیف می‌کند.


این قابلیت چگونه کار می‌کند؟

در سیستم HDR دو بخش اساسی وجود دارند. تلویزیون و منبع! قسمت اول که در واقع ساده‌ترین قسمت ممکن برای توصیف است، تلویزیون‌هایی هستند که می‌توانند در مقایسه با تلویزیون‌های معمولی در قسمت‌هایی از تصویر میزان نور بیشتری را ایجاد کنند. این روند چیزی مشابه قابلیت کم‌کردن نور (تارکردن صفحه) در تلویزیون‌های امروزی، البته در سطحی وسیع‌تر است.

در کنار قابلیت HDR همواره از قابلیت WCG یا همان محدوده وسیع‌تر طیف‌های رنگی یاد می‌شود. در واقع تلویزیون‌ها قادر به پوشش محدوده وسیع‌تری از رنگ‌ها در مقایسه با آنچه در محتویات اچ‌دی یا بلوری مشاهده می‌کنیم خواهند بود اما مسئله اینجاست که کاربران زیادی وجود دارند که دوست ندارند تصاویر موجود بر روی تلویزیون آن‌ها آب‌رنگی باشد.


در واقع استفاده از رنگ‌های مختلف به تصمیم کارگردان یا تهیه کننده محتوا بستگی خواهد داشت و انتخاب آن‌ها برعهده تلویزیون نخواهد بود. البته مدنظر داشته باشید که استفاده از تلویزیون‌هایی با نور و رنگ‌های بیشتر به پرداخت هزینه بیشتر نیاز خواهد داشت و این در حالی است که بعضا تلویزیون‌های HDR در مقایسه با یکدیگر نیز کیفیت متفاوتی دارند. از سوی دیگر اینکه تلویزیونی با قابلیت HDR سازگاری داشته باشد خود به تنهایی نمی‌تواند به عنوان معیاری در تشخیص برتری آن به دستگاه‌های بدون بهره از این قابلیت مورد ارزیابی قرارگیرد. این قابلیت تنها نشان‌دهنده آن است که می‌توان از چنین محتوایی بر روی تلویزیون یادشده استفاده کرد.

محتوای موجود برای این تلویزیون‌ها نیز بسیار کمیاب است. نمایش‌های تلویزیونی و فیلم‌های با رزولوشن 4K در حال حاضر همچنان به ندرت یافت می‌شوند و محتوایی با قابلیت HDR از آن هم محدودتر است. هم‌اکنون شرکت‌هایی مانند آمازون چندین و چند نمایش را در این قالب تهیه و سونی فیلمز و Netflix نیز از جمله فعالین در این عرصه هستند. منبع دیگری که برای استفاده از این قابلیت موجود است، دیسک‌های فیزیکی هستند. استاندارد Ultra HD "4K” Blu-ray امکان استفاده از نسخه‌های تجهیزشده به قابلیت  HDR را فراهم می‌کند اما هنوز مشخص نیست تولید چنین محتوایی چگونه پیشرفت خواهد کرد.

در هنگام تولید یک فیلم یا نمایش تلویزیونی، کارگردان و یا فیلم‌بردار با کمک یک متخصص، به رنگ‌دهی صحنه‌ها می‌پردازند. به عنوان مثال می‌توانید رنگ‌های سرد در Game of Thrones را در مقابل رنگ‌های غنی و گرم King’s Landing در پایین مقایسه کنید. با این اوصاف و با وجود قابلیت HDR دست کارگردان در رنگ‌دهی بهتر به صحنه‌ها بازخواهد بود.


کابل‌ها و کانکتورهای مورد نیاز

خوشبختانه برای استفاده از قابلیت HDR به خرید کابل‌های جدید نیاز نخواهید داشت. در واقع کابل‌های HDMI پرسرعت فعلی می‌توانند به خوبی محتویات بهره‌مند شده از این قابلیت را انتقال دهند. دستگاه منبع ( به‌عنوان مثال یک پخش‌کننده بلوری 4K) و تلویزیون باید از HDMI 2.0a به‌منظور انتقال اطلاعات بهره‌مند شده باشند. در صورتی که شما از یک دریافت‌کننده برای سوئیچینگ استفاده می‌کنید، آن نیز به HDMI 2.0a نیاز خواهد داشت.

خبر خوب اینکه تعداد زیادی از دستگاه‌های مجهز به HDMI 2.0 در سال جاری به‌روزرسانی را برای ارتقا به HDMI 2.0a دریافت خواهند کرد. این در حالی است که بر خلاف روند به‌روزرسانی از HDMI 1.4 به نسخه 2.0 به‌نظر نمی‌رسد هیچ محدودیت سخت‌افزاری برای رفتن از نسخه 2.0 به نسخه 2.0a وجود داشته باشد.

سخن پایانی

اکثر متخصصین چه در زمینه تولید محتوا و چه در زمینه طراحی تلویزیون‌های جدید،  در خصوص امکان استفاده از قابلیت‌های HDR و WCG ابراز رضایت شدید کرده‌اند. این در حالی است که قابلیت 4K تا این حد این افراد را شگفت‌زده نکرده بود. نکته اصلی آن است که اگرچه تعداد پیکسل بیشتر، خوب است اما پیکسل‌های بهتر و با کیفیت‌تر، مسئله‌ای شگفت‌انگیز است.

منبع: فارنت