به گزارش مشرق، ساماندهی نیروی انسانی چند سالی است که بدنه آموزش و پرورش را تحت تأثیر قرار داده است و به عنوان پاشنه آشیل این وزارتخانه از آن یاد می‌شود.
نیروی انسانی اصلی‌ترین مهره‌های آموزش و پرورش هستند که این سازمان عظیم و طویل را در هر شرایطی می‌تواند دچار تغییرات و دگرگونی هایی کند.
به گفته وزیر آموزش و پرورش، تعداد پرسنل این وزارتخانه را بدون احتساب بازنشستگان 978 هزار و 287 نفر است که ساماندهی این تعداد نیرو کاری بسیار مشکل است.
کوچ بسیاری از معلمان دبیرستانی به دبستان
یکی از مشکلاتی که امروز برخی از فرهنگیان از آن رنج می‌برند، ساماندهی نامناسب نیروی انسانی و فرستادن بیشتر معلمان دبیرستانی به دبستان است.
در سال تحصیلی جاری با توجه سند تحول بنیادین آموزش و پرورش و استقرار نظام آموزشی جدید، پایه اول متوسطه دوم خالی از دانش‌آموز است لذا نیروی انسانی شاغل در این بخش مازاد به شمار می‌روند و بسیاری از آنها باید به دبستان بروند.
آموزش و پرورش نیروهایی که قرار است از دبیرستان به دبستان بروند را بر اساس فرم یک آموز دسته بندی می‌کند و معلمانی که امتیاز بیشتری دارند در همان دبیرستان باقی خواهند ماند و مابقی به ترتیب به دوره متوسطه اول و در نهایت به دوره دبستان منتقل خواهند شد.
اما ظاهراً بسیاری از مناطق آموزش و پرورش برخی موارد مورد توصیه و توجه آموزش و پرورش را رعایت نمی‌کنند و نیروهای کیفی را از متوسطه به دبستان راهی می‌کنند.
سوالاتی پیرامون انتقال معلمان از دبیرستان به دبستان
-آیا نیروهایی که به دبستان منتقل می‌شوند امکان و شرایط تدریس در دوره ابتدایی را دارند؟
-آیا نیروهایی منتقل شده توان کافی برای تدریس در دبستان را دارا هستند؟
-آیا از لحاظ روحی و روانی معلمانی که تاکنون در دبیرستان مشغول تحصیل بودند می‌توانند به دانش‌آموزان ابتدایی آموزش دهند؟
بسیاری از معلمانی که به دبستان معرفی می‌شوند خودشان اذعان دارند که نمی‌توانند در دوره ابتدایی تدریس کنند. حال در این بین معلم، آموزش و پرورش و یا دانش‌آموز آسیب خواهند دید؟ به طور قطع و یقین نخستین نفراتی که آسیب این جا به جایی را خواهند دید، دانش‌آموزان هستند.
صدای اعتراضات معلمان به جایی نمی‌رسد
چندی پیش جلوی در وزارت آموزش و پرورش چندین معلم از استان‌های مختلف حضور یافتند و درخواست ملاقات با بازرسی و یا ارزیابی عملکرد وزارتخانه را داشتند. هر کدام بسیار ناراحت از ساماندهی غیر منصفانه مناطق آموزش و پرورش خود بودند که چرا پس از بیش از 25 سال سابقه کار و فعالیت در دوره دبیرستان باید به دبستان بروند؟
در یکی از شهرهای استان همدان معلم شیمی مشهوری وجود دارد که بیشتر اولیای دانش‌آموز وی را می‌شناسند و کار و حرفه معلمی او را قبول دارند زیرا بیش از 25 سال است که در این شهر به دانش‌آموزان مختلف شیمی تدریس کرده است.
حال پس از 25 سال تدریس درس شیمی، آموزش و پرورش از وی خواسته است که در دوره ابتدایی ادامه فعالیت دهد که بسیاری از اولیا نسبت به این اقدام آموزش و پرورش ابراز نگرانی کردند.
تهدید معلمان به کسر حقوق با عدم رتبه بندی
در ادامه نیز یکی از معلمان ناحیه یک شهرری تهران گفت: اکنون 25 سال سابقه فعالیت در آموزش و پرورش به همراه چاپ کتاب و مقاله دارم ضمن اینکه رتبه فعلی عالی را دارا هستم.
وی افزود: آموزش و پرورش بدون هیچ دلیل قانع کننده‌ای اعلام کرده است که برای حداقل 16 ساعت فعالیت موظف باید به دوره ابتدایی بروم.
این معلم تصریح کرد: فرم یک آموز بنده نیز امتیاز خوبی دارد و بدون هیچ دلیل قانع کننده‌ای می خواهند به دبستان بروم ضمن اینکه اصلاً امکان تدریس در دوره ابتدایی را ندارم و می‌خواهم در دوره دبیرستان باشم.
وی گفت: آمار قبولی دانش‌آموزان در امتحانات نهایی نمره 17 به بالا است و خیلی راحت به من می‌گویند به دوره دبستان بروید که تاکنون نیز که چند روز از مهر گذشته است هنوز ابلاغ فعالیت صادر نشده است.
وی با اشاره به نامه‌ای که اداره آموزش و پرورش شهرستانهای استان تهران در اختیار این معلم قرار داده است، خاطرنشان کرد: فرمی را تحت عنوان «فرم اطلاع رسانی به همکارانی که کسر ساعت موظف دارند» در اختیار معلمان قرار داده است و در بند دوم آن موضوعی را با لحن نوعی تهدید بیان کرده است.
این معلم افزود: در بند دوم این فرم آمده است «با آگاهی از عدم همکاری در مقطع ابتدایی عواقب هرگونه مشکلات را در رتبه بندی معلمان و کسر حقوق برابر مقررات را می پذیرم».
اینکه فرمی در اختیار معلمانی که باید با فکری آسوده در کلاس‌های درس حضور داشته باشند قرار گیرد و آنها را به عدم رتبه بندی و کسر حقوق تهدید کنند کاری ناپسند و کم ارزش قلمداد کردن ارزش‌های معلمی است.
مشخص نیست که چه زمانی این شیوه و شکل ساماندهی نیروی انسانی ادامه خواهد داشت و معلمان با سابقه بدون انگیزه به کلاس‌های درسی خواهند رفت که هیچگونه علاقه‌ای برای تدریس در آنجا ندارند.
کم انگیزه شدن معلم در تدریس تبعات سنگینی را به همراه خواهد داشت و فقط دانش‌اموزان ضرر و زیان آن را لمس خواهند کرد.