به گزارش مشرق، نمایش ضعیف تیم ملی والیبال ایران در سیزدهمین دوره جام‌جهانی بازخوردهای فراوانی در تمامی زمینه‌ها و به خصوص درابعاد رسانه‌ای داشت و حالا نوک پیکان انتقادات به سمت کادر فنی تیم ملی است؛ جایی که بوبان کواچ به همراه گوسا، چورا و رحمان محمدی‌راد تیم ملی والیبال ایران را هدایت می‌کردند.
تکیلف گوسا و چورا که تا حدود زیادی مشخص است؛ قرارداد این دو مربی که البته انتقاد نسبت به عملکرد آنها بسیار زیاد هم بود تمام شذه است و احتمال اینکه قرارداد آنها تمدید شود تقریباً صفر است. درمورد بوبان هم حرف و حدیث‌ها زیاد است؛ البته محمدرضا داورزنی، رئیس فدراسیون والیبال اعلام کرد که ابتدا باید جلسه کارگروه بررسی عملکرد تیم‌های ملی برگزار شود و پس از آن تصمیم‌گیری شود. شنیده میشود که در پایان این جلسه هر احتمالی وجود دارد؛ از تمدید قرارداد با کواچ تا برکناری وی و انتخاب گزینه جدید.
براساس اطلاعاتی که نگارنده در روزهای اخیر به دستش رسیده احتمال برکناری کواچ هم تا حدود زیادی قوت گرفته است و فدراسیون نشین‌ها به دنبال گزینه جایگزین هستند و می‌خواهند نام بزرگی را برای هدایت تیم ملی والیبال ایران انتخاب کنند؛ حال اینکه آیا این تصمیم با توجه به زمانی که تیم ملی تا زمان مسابقات انتخابی المپیک در پیش دارد درست است یا نه موضوعی است که به تفضیل می‌توان بعدها درموردش صحبت کرد.
به هر حال بازهم والیبال به گزینه‌های روی میزش رسید؛ گزینه‌هایی که پس از جدایی ولاسکو از تیم ایران هم وجود داشتند و حالا خیلی ها حسرت می‌خورند که ای کاش همان زمان یکی از آن گزینه‌ها انتخاب می‌کردیم. به هر حال در شرایط کنونی گزینه‌هایی هستند که نه تنها علاقه بلکه توانایی فعالیت در تیم ملی ایران را هم دارند.
آندره آناستازی؛ شاگرد معروف خولیو ولاسکو که بسیاری معتقدند در کسب افتخارات جهانی می‌تواند جا پای استادش بگذارد. او پیش از این هدایت تیم‌های ایتالیا، اسپانیا و لهستان را برعهده داشته است. قهرمانی‌های متعدد آناستازی با ایتالیا و لهستان نام او را در بین بهترین مربیان جهان جای داده است. آناستازی ملقب به «کوتوله» در دهه 80 میلادی به عضویت تیم ملی ایتالیا در آمد و تا اواخر دهه 90 عضو تیم ملی کشورش بود و در نهایت با 141 بازی ملی با دنیای قهرمانی خداحافظی کرد. او بازیکن بسیار توانمندی بود که در جمع غول‌ها و آسمان خراش‌های آن زمان با 181 سانتی‌متر قد لقب «کوتوله» را از سوی رسانه‌های ایتالیایی به خود اختصاص داد.
هیو مک‌کاچن؛ سرمربی نیوزلندی تیم ملی آمریکا که با این تیم در سال 2008 قهرمان المپیک و لیگ جهانی شد. مربی 47 ساله که متولد نیوزلند، اما ساکن آمریکا است، یکی دیگر از گزینه‌های مورد نظر فدراسیون والیبال محسوب میشود که پس از رفتن ولاسکو هم از گزینه‌های حضور در ایران بود. او کار خود را با مربیگری در تیم‌های ایالتی آمریکا آغاز کرد. مک‌کاچن مدال طلای المپیک 2004 را نیز در کارنامه دارد. هدایت تیم ملی والیبال زنان آمریکا و کسب مدال طلا در المپیک 2012 از دیگر افتخارات این مربی محسوب میشود.
لورنزو برناردی؛ همیشه از برناردی به عنوان شاگرد مکتب والیبال ایتالیایی ولاسکو یاد میشود. خولیو ولاسکو علاقه بسیار زیادی به برناردی دارد، اگر چه کفه موفقیت‌های او در مقایسه با دو گزینه دیگر فدراسیون والیبال خیلی سنگین نیست. برناردی به عنوان یک والیبالیست دو قهرمانی و دو نایب قهرمانی در اروپا دارد و همراه ایتالیا دو بار قهرمان مسابقات جهانی شده است. در المپیک 1996 آتلانتا هم مدال نقره گرفت. این مربی جوان هدایت باشگاه ویگل لهستان را برعهده داشت و با این تیم در مسابقات باشگاه های اروپا خوش درخشید. لورنزو برناردی در سال 2001 به همراه کارچ کیرالی توسط فدراسیون جهانی والیبال به عنوان بهترین بازیکن والیبال قرن بیستم انتخاب شد و به عنوان یکی از پدیده‌های ورزش برگزیده شد.
رائول لوزانو؛ بازیکن سابق و مربی آرژانتینی والیبال که در رده باشگاهی سرمربیگری تیم‌های مطرح رکس پوردنونه، اسپولتو، سیسلی ترویزو، متروپولیتن، ایراکلیس تسالونیکی، پالرمو و ماچراتا را بر عهده داشت و از سال 2005 تا 2008 سرمربی تیم ملی والیبال لهستان بود. وی توانست این تیم را به مدال نقره قهرمانی جهان در سال 2006 برساند و در المپیک 2005 لهستان با هدایت او به مقام پنجم اکتفا کرد. رائول لوزانو در سال 2009 هدایت تیم ملی والیبال آلمان را برعهده گرفت و تا سال 2011 نیز سرمربی ژرمن‌ها بود.
مائورو بروتو؛ از سال 2010 سرمربی تیم ملی والیبال ایتالیا بود و به تازگی از سمت خود برکنار شد. وی پیش از این شش سال به عنوان مربی تیم ملی والیبال فنلاند فعالیت می‌کرد و در سال 2007 به عنوان بهترین مربی انتخاب شد. بروتو در سال‌های 2003 و 2004 دستیار مربی ایتالیا بود و در راه کسب مدال طلای مسابقات قهرمانی اروپا، نقره بازی‌های المپیک و برنز و نقره لیگ جهانی نقش به سزایی داشت. از زمانی که وی هدایت ایتالیا را بر عهده گرفت این تیم یک مدال برنز در بازی‌های المپیک 2012 لندن و یک مدال نقره در جام جهانی 2011 کسب کرده است.
سیلوانو پراندی؛ مربی فعلی و بازیکن سابق ایتالیایی والیبال که در حال حاضر هدایت تیم والیبال زنان دانشگاه لیون را بر عهده دارد. پراندی از سال 1960 تا 1972 به عنوان یک بازیکن در تیم‌های تورنیو و کونئو توپ زد و از سال 1976 مربیگری را آغاز کرد. وی تا به حال سرمربیگری تیم‌های تورینو، تیم ملی ایتالیا، پادووا، کونئو، لوبه بانکا ماچراتا، توری فرارا، ترنتینو، تیم ملی بلغارستان، مودنا، لاتینا و لیون را بر عهده داشت و توانست در المپیک 1984 ایتالیا را به مدال برنز و بلغارستان را در قهرمانی اروپا 2009 به مدال نقره برساند. پراندی در رده باشگاهی نیز یک قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا، دو قهرمانی سوپر جام اروپا، سه قهرمانی چلنج کاپ اروپا، چهار قهرمانی جام حدفی ایتالیا، یک قهرمانی سوپر جام ایتالیا و پنج قهرمانی سری آ را با تیم‌های مختلف در کارنامه خود ثبت کند.
زوران گائیچ؛ مربی صربستانی والیبال که سابقه حضور در تیم‌های ملی باکو، ایران و روسیه را دارد. گائیچ در رشد والیبال صربستان نفش مهمی داشت و در ابتدا مدال برنز المپیک 1996 را به دست آورد و بعد از آن مدال نقره قهرمانی جهان 1998 را و در المپیک 2000 سیدنی نیز تیم ملی یوگسلاوی را قهرمان کرد تا عملکرد درخشان او تکمیل شد. او در دوران عهده‌دار بودن هدایت تیم ملی ایران به والیبال ایران شکل جدیدی داد و برای تمرینات از آنالیز استفاده می‌کرد و طراحی تمرینات را بسیار مهم می‌دانست، اما در نتیجه‌گیری چندان موفق نبود.
دانیل کاستلانی؛ بازیکن سابق، مربی فعلی والیبال اهل آرژانتین است. کاستلانی اخیراً هدایت تیم والیبال فنرباغچه ترکیه را بر عهده داشت. وی از سال 1976 تا 1988 عضو تیم ملی والیبال آرژانتین بود و توانست به همراه این تیم افتخاراتی هم کسب کند.
در بین تمام این نام‌های بزرگ یک نام آشنا هم به چشم می‌خورد؛ خوان سیچلو، سرمربی تیم ملی والیبال قطر که در زمان حضور ولاسکو در ایران به عنوان مربی فعالیت می‌کرد و به نوعی مغز متفکر کادر فنی تیم ملی والیبال ایران در زمان ولاسکو بود. سیچلو در مسابقات قهرمانی آسیا همراه با تیم قطر به تهران آمد و توانست به جمع 4 تیم برتر صعود کند و نتیجه‌ای غیرقابل باور را با این تیم ثبت کند. سیچلو نشان داد که توانایی‌های بالایی دارد و والیبال آسیا را هم به خوبی شناخته است و حالا هم یکی از گزینه‌های احتمالی فدراسیون به شمار می‌رود.
این نام‌ها همگی گزینه‌های احتمالی فدراسیون برای جایگزین کواچ خواهند بود و برای انتخاب دستیاران ایرانی سرمربی جدید هم گزینه‌هایی مطرح هستند که البته با تمام این توضیحات حالا فقط باید منتظر ماند و دید که چه سرنوشتی در انتظار والیبال ایران است. آیا کواچ می ماند و با تقویت کادر فنی به کارش تا المپیک ادامه می‌دهد یا اینکه برکنار میشود و یک مربی جدید جایگزین وی میشود؟