کد خبر 474715
تاریخ انتشار: ۸ مهر ۱۳۹۴ - ۰۹:۲۴

امام صادق علیه السلام فرمودند: کسی که در راه زیارت خانه خدا در مکه، در حال رفتن یا برگشتن از دنیا برود، از ناله بزرگ روز قیامت در امان خواهد بود، و اگر در حال احرام از دنیا رفته باشد، لبیک گویان در روز قیامت محشور می گردد.

 به گزارش مشرق، حج امسال، به واقع "حج تلخ و خونین" برای زائران بیت الله الحرام بود، از حادثه سقوط جرثقیل در مسجدالحرام گرفته تا کشته شدن زائرین در مراسم رمی جمرات که تا کنون بیش از ٤٧٠٠ نفر کشته در این حادثه خون بار وجود دارد. آنچه در وهله اول به ذهن هر انسانی تداعی می شود، بی نظمی، بی کفایتی  و بی سامانی مسئولان برگزاری حج است، خاندانی که مدعی خادم الحرمین است، به جای تمرکز بر مدیریت هر ساله حج، به دنبال پرورش و حمایت مالی از جریان های تکفیری همچون داعش است و در اوج مراسم حج، به فکر بمباران مردم بی دفاع و مظلوم یمن، ظلم به مردم بحرین و کمک تسلیحاتی به جریان معارض در سوریه است.



التیامی برای داغداران

اما در میان این ماجرا اجر و پاداش کسانی که مظلومانه جان باختند حرف دیگری است که با مراجعه به احادیث معصومین علیهم السلام آرامش خاصی به انسان دست میدهد. تا جایی که مطالعه این حدیث امام صادق علیه السلام که فرمودند: «من مات فی طریق مکه ذاهبا او جائیا امن من الفزع الاکبر یوم القیامه، من مات محرما بعثه الله ملبیا» کسی که در راه زیارت خانه خدا در مکه، در حال رفتن یا برگشتن از دنیا برود، از ناله بزرگ روز قیامت در امان خواهد بود، و اگر در حال احرام از دنیا رفته باشد، لبیک گویان در روز قیامت محشور می گردد. (الکافی ج 4 ص 263 ح 45) روح انسان را نشاط می بخشد و التیام قلب زخم خورده ی داغدیدگان است.

نقلی از حجت الاسلام رفیعی

برنامه سمت خدا یکی از برنامه های معارفی است که از سالهای گذشته میهمان علاقمندان کسب معارف دینی است. در یکی از روزهای گذشته حجت الاسلام و المسلمین دکتر رفیعی،  ضمن یاد کردن درگذشتگان حادثه مکه و اشاره به اینکه این حادثه از بی توجهی و بی مدیریتی مسئولین سعودی رخ داده است عنوان کرد: بنده جمله ای را به خانواده قربانیان عرض کنم و آن اینکه بر اساس روایات کسی که در طریق مکه از دنیا برود مغفور از دنیا رفته است. فارغ از اینکه به هر دلیلی این اتفاق رخ داده باشد. این متن حدیث است.

مرهمی دیگر بر زخم دل بازماندگان

در بعضی از موارد تصریح شده «فَقَدْ وَقَعَ أَجْر ه عَلى اللّهِ» که یكی از آنها باب هجرت است آیه 100 سوره نساء می فرماید «وَمَن یَخْر جْ مِن بَیْتِهِ م هَاجِرًا إِلَى اللّهِ وَرَسولِهِ ثمَّ یدْرِكْه الْمَوْت فَقَدْ وَقَعَ أَجْر ه عَلى اللّهِ ...» هر كه در راه خدا از خانه اش به درآید هجرت كند در زمین در راه خدا و پیامبر سپس مرگش فرا رسد پاداش او قطعا بر خداست.



از جمله موارد تصریح شده موت در حج است كه در كتاب وسائل جلد هشت صفحه 131 باب پانزده حدیث 5 دارد. در آنجا موت در حج تصریح شده كه «من مات فی طریقه اجره علی الله».

گفتنی است مطابق فتوای مسلم و مورد اجماع فقهاء حج این بزرگواران در تمام موارد چه اصیل -برای خودشان - و چه نیابت داشته بوده اند چون بعد دخول در حرم بوده، مجزی است و اختلافی در این نیست نایب یا اصیل است كفایت می كند و «فَقَدْ وَقَعَ أَجْر ه عَلى اللّهِ».

بر این اساس ان شاءالله امیدواریم كسانی كه در این سفر جان باخته انداز مصادیق «فَقَدْ وَقَعَ أَجْر ه عَلى اللّهِ» باشند و ان شاءالله حتما به دست با كفایت امام زمان (عج) ریشه ظلم كنده خواهد شد.

پاداش هایی به این عظمت؟ به واقع چرا؟

اما به راستی چرا چنین پاداشی به این عزیزان وعده داده شده؟ با کمی تامل در می یابیم که مکانهای مقدس و مذهبی، انسان را به خدا نزدیک می کند و حالت «خضوع» و آرامش ایجاد کرده، روح را سرشار از خلوص، دل را پر از امید، جان را لبریز از صفا و عشق می سازد. همینطور زیارت مراقد مطهر معصومین علیهم السلام گامی در مسیر تزکیه است. این دیدارها، مقدمه «قرب معنوی» است و زمینه را برای همسو شدن با آن انسانهای والا و اسوه های کمال فراهم می کند.  اینجاست که «زیارت»، کلاسی برای «خودشناسی» و «خود سازی» می گردد، و... زائر شاگردی در این مکتب و کلاسش: «زیارتگاه ها»

«زائر»، هر که باشد، زیارت، هرگاه که انجام شود، مزار در هر جا و سرزمین که باشد، کانونی برای رشد معنویات و زمینه ای برای تقویت ارزشهای الهی در انسان هاست. چه زیارت «خانه خدا» باشد، چه زیارت مرقد «رسول الله»، چه زیارت قبور امامان مظلوم «بقیع» و ...

پس در واقع زائر واقعی کسی است که به این مقام معنوی نائل شده است و به راستی شایستگی پاداش های یاد شده را دارد.

امام صادق (علیه السلام) فرمود: هرگاه یکی از شما به زیارت حج رفت، آن را با زیارت ما به پایان برساند، چرا که این (دیدار ما) از نشانه های تمامیت و کمال حج است. (وسائل الشیعة، ج 10، ص .254)

کلام آخردرد دلی با صاحب غایبمان:

یا صاحب الزمان آقا جان صدقه می دهیم برای سلامتی شما که در میان حجاج بوده اید . کاش که حتی به اندازه خاری در پایتان نرفته باشد.

شما نگرانی به خود راه ندهید شیعه به این رفتارها عادت دارد یک زمان کوچه های بنی هاشم، یک زمان راه های منا، راه بستن تخصص اینهاست... یا منتقم انتقم