به گزارش مشرق، چند تن از نمايندگان آمريکا از جمله بيرمان، رويس، شرمان، بورتون، و چابوت، لايحه‌اي را ارائه کرده‌اند تا به موجب آن آمريکا بتواند براي پيشبرد هر چه بهتر عمليات‌هاي رواني خود در ايران، دست به تنظيم يک استراتژي جامع بزند.
در صورت تصويب اين لايحه، دولت آمريکا مجاب مي‌شود تا براي انجام عمليات‌هاي رواني خود از طريق اينترنت، امکانات و تسهيلات لازم را به وجود آورد. در اين لايحه بيان شده است که در کمتر از 90 روز پس از تاريخ تصويب اين قانون و پس از آن هر ساله، وزير خارجه آمريکا بايد استراتژي جامعي را به کميسيون‌هاي امور خارجه و تخصيص بودجه مجلس نمايندگان و نيز کميسيون‌هاي روابط خارجه و تخصيص بودجه سنا ارائه دهد تا:
1. به مردم ايران در توليد، دستيابي، و اشتراک اطلاعات به صورت آزاد و ايمن از طريق اينترنت، به زبان‌هاي فارسي و محلي، کمک کند؛
2. از ايجاد فناوري‌هاي ضدسانسور حمايت کند تا از اين طريق شهروندان ايراني بتوانند بدون مداخله دولت ايران، فعاليت‌هاي اينترنتي را در دست بگيرند؛
3. امکانات و دسترسي به ارتباطات سيار ايمن را در ميان فعالان حقوق بشر و دموکراسي در ايران افزايش دهد؛
4. منابع لازم براي آموزش امنيت ديجيتالي رسانه‌ها، اتحاديه‌ها، و سازمان‌هاي آکادمي و جامعه مدني در ايران را فراهم آورد؛
5. ميزان محتويات دقيق اينترنتي را به زبان‌هاي محلي در ايران افزايش دهد؛
6. براي آسيب‌پذيرترين فعالان حقوق بشر که به دنبال سازمان‌دهي، به اشتراک‌گذاري اطلاعات، و حمايت از حقوق بشر در ايران هستند، منابع اضطراري را افزايش دهد.
7. ارتباطات شبکه‌هاي اجتماعي، پخش زنده اينترنتي، شبکه‌هاي تلويزيوني و راديويي بديل را در داخل ايران گسترش دهد؛
8. به منظور کمک به فعالان حقوق بشر، جامعه مدني، و اتحاديه‌ها و نيز آموزش آنها به صورت ايمن و براي فعاليت موثر و ايمن در ايران، فعاليت‌ها را گسترش دهد؛
9. کليه تلاش‌هاي دولت ايران در ايجاد پارازيت و يا رد سيگنال‌هاي پخش برنامه‌هاي ماهواره‌اي بين‌المللي را شکست دهد؛
10. برنامه‌هاي کنسولگري‌ها و سفارت‌خانه‌هاي آمريکا در سراسر جهان را براي حمايت از اجتماعات مخالف ايران توسعه دهد.
در خصوص شکل ارائه اين استراتژي نيز آمده است اين استراتژي بايد به صورت طبقه‌بندي‌نشده و متشکل از يک پيوست طبقه‌بندي‌شده باشد.