گروه ورزشی مشرق - برزیل که از لحاظ فرهنگی خاطره خوشی از جام جهانی ۲۰۱۴ ندارد، تلاش میکند به بهانه المپیک ۲۰۱۶ آب رفته را به جوی برگرداند. درگیری‌‌های خیابانی متعدد بین مردم فقیر ایالت های مختلف با نیروهای دولتی و امنیتی از دید دوربین خبرنگاران و عکاسان پنهان نماند و چهره ای که هرگز قرار نبود به دنیا نشان داده شود، به کمال عرضه شد.
اکنون به نظر می‌رسد که برزیل لااقل در مقایسه با دو سال گذشته، تفاوت‌های زیادی دارد. سیستم حمل و نقل دز برخی شهرهای مهم مرمت شده و به مرز استاندارد رسیده است. هتل های خوب و بین المللی در بسیاری از شهرها لااقل به بهانه جام جهانی ۲۰۱۴ تاسیس یا مرمت شدند و برای بهره برداری در المپیک ۲۰۱۶ آماده هستند.
اما اعتراض مردم همچنان به قوت خود باقیست و بیش از ۱۰۰ زندانی پس از آشوب های سال ۲۰۱۴ هنوز هم از زندان های برزیل خارج نشده‌اند. وضعیت برزیل در عرصه حقوق بشر هم تعریفی ندارد و مشخص نیست مقامات این کشور برای پرسش درباره فقر بسیاری از مردم چه جوابی دارند؟ این سوال هم در ذهن بسیاری از کارشناسان ورزشی، اجتماعی و اقتصادی به قوتش باقیست که چرا برزیل باید میزبان جام جهانی و المپیک باشد، آن هم در شرایطی که برای اداره سیستم اطلاعات و امنیت خود دست به دامن اروپا می‌شود، برای اداره سامان الکترونیکی و شبکه انترنتی خود از آمریکای شمالی کمک می‌گیرد و حتی درخصوص گردشگری از کشورهای همسایه خود امداد می طلبد.
در هر حال برزیل، یکی از بهترین و مهمترین اقتصادهای جهان را دارد و از این لحاظ کشور کوچک و دست و پا بسته ای نیست؛ اما این دلیل لازم و کافی برای میزبانی جام جهانی و سپس المپیک نیست.
المپیک ۲۰۱۶ که با نام رسمی «بازی‌های المپیاد سی و یکم» شناخته می‌شود، از ۳۰ ژوئیه تا ۱۵ اوت ۲۰۱۶ میلادی، در شهر ریو دوژانیرو در برزیل برگزار خواهد شد. ریو، برای مردم جهان شهری شناخته شده است. شاید برزیل این بار مشکل جام جهانی را نداشته باشد و قرار هم نیست که همزمان مراقب امنیت هشت شهر خود باشد. پس این بهترین فرصت برای برزیل است که ویترینی زیبا را از خود به دنیا نمایش دهد. ریو دوژانیرو به عنوان میزبان این بازی‌ها در ۲ اکتبر ۲۰۰۹ میلادی، توسط کمیته بین‌المللی المپیک انتخاب شد. در همان روز نیز بسیاری از کشورهای اروپایی به این انتخاب عجیب اعتراض کردند و معتقد بودند که انتخاب برزیل به ضرر کمیته بین المللی المپیک است. برزیل یا لااقل حکام برزیل از میزبانی در جام جهانی بسیار سود کردند و از میزبانی در المپیک نیز بدون تردید سود زیادی خواهند داشت اما آیا مردم هم در این سود ملی شریک و سهیم خواهند بود؟
نزدیک به ۳۰۰ روز به آغاز این تورنمنت بزرگ باقیست و برزیل که از ۸ ماه پیش پروژه تشکیل دهکده المپیک ریو را آغاز کرده، هنوز از پیشرفت ۳ درصدی خود سخن به میان می آورد و کمبود بودجه خود را مدام به کمیته بین المللی المپیک گزارش می‌دهد. مردم از میزبانی المپیک خوشحال نیستند و برای سوالی که از جام جهانی ۲۰۱۴ تا امروز در دلشان مانده، هیچ جوابی ندارند.
اکنون برزیل با تشکیل ستاد فرهنگی در المپیک ریو قصد دارد مقابل اذهان عمومی آبروداری کند. بیش از ۱۳۰۰ داوطلب جوان و آموزش دیده قرار است در خلال المپیک با گردشگران، مقامات و اهالی فرهنگ کشورهای مختلف ارتباط برقرار کرده و برزیلی را معرفی کنند که عاری از شورش، فقر، بیکاری و بی فرهنگی است.
اکنون به نظر می‌رسد که برزیل لااقل در مقایسه با دو سال گذشته، تفاوت‌های زیادی دارد. سیستم حمل و نقل دز برخی شهرهای مهم مرمت شده و به مرز استاندارد رسیده است. هتل های خوب و بین المللی در بسیاری از شهرها لااقل به بهانه جام جهانی ۲۰۱۴ تاسیس یا مرمت شدند و برای بهره برداری در المپیک ۲۰۱۶ آماده هستند.
اما اعتراض مردم همچنان به قوت خود باقیست و بیش از ۱۰۰ زندانی پس از آشوب های سال ۲۰۱۴ هنوز هم از زندان های برزیل خارج نشده‌اند. وضعیت برزیل در عرصه حقوق بشر هم تعریفی ندارد و مشخص نیست مقامات این کشور برای پرسش درباره فقر بسیاری از مردم چه جوابی دارند؟ این سوال هم در ذهن بسیاری از کارشناسان ورزشی، اجتماعی و اقتصادی به قوتش باقیست که چرا برزیل باید میزبان جام جهانی و المپیک باشد، آن هم در شرایطی که برای اداره سیستم اطلاعات و امنیت خود دست به دامن اروپا می‌شود، برای اداره سامان الکترونیکی و شبکه انترنتی خود از آمریکای شمالی کمک می‌گیرد و حتی درخصوص گردشگری از کشورهای همسایه خود امداد می طلبد.
در هر حال برزیل، یکی از بهترین و مهمترین اقتصادهای جهان را دارد و از این لحاظ کشور کوچک و دست و پا بسته ای نیست؛ اما این دلیل لازم و کافی برای میزبانی جام جهانی و سپس المپیک نیست.
المپیک ۲۰۱۶ که با نام رسمی «بازی‌های المپیاد سی و یکم» شناخته می‌شود، از ۳۰ ژوئیه تا ۱۵ اوت ۲۰۱۶ میلادی، در شهر ریو دوژانیرو در برزیل برگزار خواهد شد. ریو، برای مردم جهان شهری شناخته شده است. شاید برزیل این بار مشکل جام جهانی را نداشته باشد و قرار هم نیست که همزمان مراقب امنیت هشت شهر خود باشد. پس این بهترین فرصت برای برزیل است که ویترینی زیبا را از خود به دنیا نمایش دهد. ریو دوژانیرو به عنوان میزبان این بازی‌ها در ۲ اکتبر ۲۰۰۹ میلادی، توسط کمیته بین‌المللی المپیک انتخاب شد. در همان روز نیز بسیاری از کشورهای اروپایی به این انتخاب عجیب اعتراض کردند و معتقد بودند که انتخاب برزیل به ضرر کمیته بین المللی المپیک است. برزیل یا لااقل حکام برزیل از میزبانی در جام جهانی بسیار سود کردند و از میزبانی در المپیک نیز بدون تردید سود زیادی خواهند داشت اما آیا مردم هم در این سود ملی شریک و سهیم خواهند بود؟
نزدیک به ۳۰۰ روز به آغاز این تورنمنت بزرگ باقیست و برزیل که از ۸ ماه پیش پروژه تشکیل دهکده المپیک ریو را آغاز کرده، هنوز از پیشرفت ۳ درصدی خود سخن به میان می آورد و کمبود بودجه خود را مدام به کمیته بین المللی المپیک گزارش می‌دهد. مردم از میزبانی المپیک خوشحال نیستند و برای سوالی که از جام جهانی ۲۰۱۴ تا امروز در دلشان مانده، هیچ جوابی ندارند.
اکنون برزیل با تشکیل ستاد فرهنگی در المپیک ریو قصد دارد مقابل اذهان عمومی آبروداری کند. بیش از ۱۳۰۰ داوطلب جوان و آموزش دیده قرار است در خلال المپیک با گردشگران، مقامات و اهالی فرهنگ کشورهای مختلف ارتباط برقرار کرده و برزیلی را معرفی کنند که عاری از شورش، فقر، بیکاری و بی فرهنگی است.