به گزارش مشرق، متن یادداشت لطف الله فروزنده را در ذیل می خوانید:
آقای روحانی با شعار و وعده اینکه ظرف 100 روز مسائل و مشکلات اقتصادی را طی خواهند کرد، وارد انتخابات شدند. بعد از تشکیل دولت نیز با سیاست‌های انقباضی نرخ رشد تورم را کنترل کردند، هر چند نقدینگی تقریباً 40 درصد رشد نمود، ولی آفت رکود ظاهر شد که از همان روزها دلسوزان تذکر دادند. دولت اعلام کرد اگر مسئله هسته‌ای حل شود، تحریم‌ها لغو می‌شود، سرمایه‌گذاری خارجی رونق می‌یابد و نتیجه اینکه رونق اقتصادی اتفاق خواهد افتاد.
مردم انتظار داشتند به این وعده‌ها جامعه عمل پوشانده شود، اما هر چه زمان گذشت نه تنها مشکلات اقتصادی حل نشد، بلکه روز به روز رکود عمیق‌تر شد و شاهد تعطیلی واحدهای تولیدی و بیکاری هستیم.
کار به جایی رسید که وزرای اقتصادی نیز این خطر را به رئیس گوشزد کردند. حال دولت محترم در هیئت دولت و کمیسیون‌ها چه مسائلی را بحث و گفتگو می‌کنند که وزرا مجبور می‌شوند از طریق نام سرگشاده و رسانه‌ای خطر رکود را به رئیس جمهور بگویند، قابل تأمل است، اما هر کارشناسی می‌داند حمایت از تولید ملی مهمترین راه‌حل خروج از رکود است که بارها رهبر معظم انقلاب اسلامی نیز تأکید کردند. دولت هم شعار آن را داده است، اولین گام در حمایت از تولید ملی، رفع موانع تولید است.
مطالعات نشان می‌دهد مهمترین موانع تولید عبارتند از:
1. واردات بی‌رویه حدود 50 میلیارد دلار
2. قاچاق حدود 20 میلیارد دلار
3. فشار نظام بانکی به تولیدکنندگان واقعی
4. عدم حمایت دولت از کارآفرینان واقعی
5. عدم حمایت از صادرکنندگان واقعی
6. عدم کیفیت کالای ایرانی و نداشتن قدرت رقابت با کالاهای خارجی در بازار داخلی
مدیریت واردات از وظایف چه دستگاهی است؟ آقای مهندس نعمت‌زاده مسئول اول این معضل نیست؟ چه کسی تعرفه‌ها را تنظیم می‌کند؟ چه کسی باید با نظام تعرفه از تولید ملی حمایت کند؟ چه کسی باید 50 میلیارد دلار واردات را مدیریت کند؟
مسئول نظام بانکی غیر از وزیر اقتصاد است؟ چرا تدبیر نمی‌کنند؟ چرا به تولید کمک نمی‌کنند؟
غیر از آقای طیب‌نیا چه کسی باید این معضل را حل کند؟ حمایت از کارآفرینان وظیفه چه کسی است؟
غیر از وزیر محترم صنایع، کار و تعاون چه کسی باید این مسئله را حل کند؟
آقایان وزرا خودشان مسئول و ردیف اول این وضعیت هستند. علت اینکه تعدادی از اعضای دولت که خودشان جزو مسئول مستقیم این وضعیت هستند نامه می‌نویسند، چیست؟ فرافکنی که مشکلی را حل نمی‌کند؟
به نظر می‌رسد مشکل اصلی این است که دولت برای حل مشکلات اقتصادی دچار اشتباه محاسباتی است! به جای حمایت از تولید، برنامه‌ریزی برای اجرایی‌شدن سیاست‌های اقتصاد مقاومتی، تکیه بر توانمندی داخلی، تمام همت، امید و برنامه خود را گذاشته که از طریق برجام با جذب سرمایه‌گذاری خارجی مشکلات را حل کند. تا این رویکرد رئیس محترم جمهور و دولت و تیم اقتصادی حل نشود، انتظار رونق نباید داشت.
آقای روحانی با شعار و وعده اینکه ظرف 100 روز مسائل و مشکلات اقتصادی را طی خواهند کرد، وارد انتخابات شدند. بعد از تشکیل دولت نیز با سیاست‌های انقباضی نرخ رشد تورم را کنترل کردند، هر چند نقدینگی تقریباً 40 درصد رشد نمود، ولی آفت رکود ظاهر شد که از همان روزها دلسوزان تذکر دادند. دولت اعلام کرد اگر مسئله هسته‌ای حل شود، تحریم‌ها لغو می‌شود، سرمایه‌گذاری خارجی رونق می‌یابد و نتیجه اینکه رونق اقتصادی اتفاق خواهد افتاد.
مردم انتظار داشتند به این وعده‌ها جامعه عمل پوشانده شود، اما هر چه زمان گذشت نه تنها مشکلات اقتصادی حل نشد، بلکه روز به روز رکود عمیق‌تر شد و شاهد تعطیلی واحدهای تولیدی و بیکاری هستیم.
کار به جایی رسید که وزرای اقتصادی نیز این خطر را به رئیس گوشزد کردند. حال دولت محترم در هیئت دولت و کمیسیون‌ها چه مسائلی را بحث و گفتگو می‌کنند که وزرا مجبور می‌شوند از طریق نام سرگشاده و رسانه‌ای خطر رکود را به رئیس جمهور بگویند، قابل تأمل است، اما هر کارشناسی می‌داند حمایت از تولید ملی مهمترین راه‌حل خروج از رکود است که بارها رهبر معظم انقلاب اسلامی نیز تأکید کردند. دولت هم شعار آن را داده است، اولین گام در حمایت از تولید ملی، رفع موانع تولید است.
مطالعات نشان می‌دهد مهمترین موانع تولید عبارتند از:
1. واردات بی‌رویه حدود 50 میلیارد دلار
2. قاچاق حدود 20 میلیارد دلار
3. فشار نظام بانکی به تولیدکنندگان واقعی
4. عدم حمایت دولت از کارآفرینان واقعی
5. عدم حمایت از صادرکنندگان واقعی
6. عدم کیفیت کالای ایرانی و نداشتن قدرت رقابت با کالاهای خارجی در بازار داخلی
مدیریت واردات از وظایف چه دستگاهی است؟ آقای مهندس نعمت‌زاده مسئول اول این معضل نیست؟ چه کسی تعرفه‌ها را تنظیم می‌کند؟ چه کسی باید با نظام تعرفه از تولید ملی حمایت کند؟ چه کسی باید 50 میلیارد دلار واردات را مدیریت کند؟
مسئول نظام بانکی غیر از وزیر اقتصاد است؟ چرا تدبیر نمی‌کنند؟ چرا به تولید کمک نمی‌کنند؟
غیر از آقای طیب‌نیا چه کسی باید این معضل را حل کند؟ حمایت از کارآفرینان وظیفه چه کسی است؟
غیر از وزیر محترم صنایع، کار و تعاون چه کسی باید این مسئله را حل کند؟
آقایان وزرا خودشان مسئول و ردیف اول این وضعیت هستند. علت اینکه تعدادی از اعضای دولت که خودشان جزو مسئول مستقیم این وضعیت هستند نامه می‌نویسند، چیست؟ فرافکنی که مشکلی را حل نمی‌کند؟
به نظر می‌رسد مشکل اصلی این است که دولت برای حل مشکلات اقتصادی دچار اشتباه محاسباتی است! به جای حمایت از تولید، برنامه‌ریزی برای اجرایی‌شدن سیاست‌های اقتصاد مقاومتی، تکیه بر توانمندی داخلی، تمام همت، امید و برنامه خود را گذاشته که از طریق برجام با جذب سرمایه‌گذاری خارجی مشکلات را حل کند. تا این رویکرد رئیس محترم جمهور و دولت و تیم اقتصادی حل نشود، انتظار رونق نباید داشت.