این سنت الهی است که اگر امید به عنایت خداوند در وجود انسان کمرنگ شود، امید به شیطان در وجودش شکل میگیرد و غلبه مییابد تا آنجا که او را به هلاکت میرساند، در حقیقت کسی که وعده نصرت خداوند را باور نکند بیتردید ذلیلانه چشم به راه وعده شیطان مینشیند. چنین افرادی راههای توصیه شده قرآن برای مقابله با کفار را درک نمیکنند یا به آن باور ندارند و به جای تقویت توان نظامی، اقتصادی و سیاسی کشور برای آنکه در دشمن رعب پدید آید و نیز به جای تقویت روحیه جهاد و شهادت و صبر در نیروهای مومن، میخواهند از طریق مذاکره و گفتگو با دشمن، عنایت و محبت او را جلب کنند و به خیال خود با گرگ! به توافق برسند و حتی به توصیه خواجه شیراز در سیاست خارجی نیز توجه نمیکنند که فرموده است: بر در ارباب بیمروت دنیا چند نشینی که خواجه کی ز در آید؟!سیری در تاریخ معاصر حکایت از خیانتهایی دارد که اینگونه افراد در مقام سیاستمدار به کشور ایران روا داشتهاند. آری روزگاری تلخ بر ملت ایران گذشته است که سیاستمدارانش یا انگلوفیل بودند یا مانند آن؛ اما با امدادهای خداوندی، انقلاب اسلامی آمد تا سیاستمدار ایرانی هم خودش را باور کند و از وابستگی به بیگانه خجالت بکشد.
البته پس از پیروزی انقلاب باز هم برخی شخصیتهای سیاسی و رؤسای جمهوری، هر چند غالباً خائن نبودند اما دچار اشتباه محاسباتی در ارتباط با آمریکا شدند و به این جمعبندی رسیدند که در برابر آمریکا کرنش و تواضع نشان بدهند و گمان میکردند با مذاکره میتوان از خصومت آمریکا کاست. هر چند امام خمینی(ره) و حضرت آیت الله خامنهای به این افراد اجازه ندادند دیدگاه خود را بر ملت و نظام تحمیل نمایند چرا که بر اساس اصل یکصد و دهم قانون اساسی، "تبیین سیاستهای کلی نظام جمهوری اسلامی ایران از اختیارات رهبری است."
این روزها هم عدهای میخواهند با سوء استفاده از موقعیت خویش، زمینه را برای مذاکره و برقراری ارتباط با آمریکا فراهم آورند و در حقیقت در زمین دشمن بازی و جدول او را پر میکنند. این در حالی است که با نگاهی عمیق به پیامدهای پسابرجام تا این زمان، از توطئه دشمن اینگونه رمزگشایی میشود که استکبار در پوشش کاهش مشکلات اقتصادی ما، نیت شومی را در سر میپروراند و میخواهد از این فرصت برای نفوذ در ارکان حکومت و تغییر ذائقه جامعه بهره بگیرد و با برنامهریزی گام به گام، گشایش دفتر حفاظت منافع آمریکا در ایران، انجام مذاکره با آمریکا درباره مسائل منطقه، برقراری تلفن قرمز بین رؤسای دو کشور و نهایتاً برقراری رابطه دو جانبه، این خیال شوم را پیگیری میکند.
به همین دلیل آنچه تاکنون به عنوان نتایج مذاکرات، مشهود است، گشایش در شرایط اقتصادی کشور نبوده بلکه گشایش شرایط برای دشمن بوده است. البته از دشمن جز دشمنی انتظار نمیرود اما ریشه مشکلات کنونی کشور «وجود برخی آدمهای بیخیال و سادهاندیش» است که فریب دشمن را خوردهاند و هر چند در اقلیت قرار دارند اما فعال و صاحب توانمندی هستند و عملکرد آنان، خواسته یا ناخواسته، موجب فراهم شدن زمینه نفوذ دشمن در عرصههای فرهنگی، اقتصادی و سیاسی کشور ما شده است که از جمله میتوان به مواردی اشاره کرد:
- سادهانگاری در شکسته شدن حریم ممنوعیت ملاقات و ارتباط مسئولین ایران با سردمداران آمریکا
- بازگشایی سفارت انگلستان
- ورود صدها و بلکه هزاران میهمان خارجی غالباً به دعوت ایران در پوشش هیئتهای سیاسی، اقتصادی و گردشگری و با هدف پیگیری سیاست «افزایش تعامل در سطح مدنی» به منظور ایجاد «تغییر» در نظام اسلامی
- ایجاد شبکه نفوذ در مطبوعات به سرکردگی برخی عوامل فراری
- همکاری براندازانه دختر یکی از سیاسیون با فرقه ضاله بهائیت
- اصرار زنان دیپلمات خارجی در استفاده از پوششهای زننده هنگام دیدار با مسئولین ایرانی
- شایعه دعوت از آمریکاییها در برخی همایشهای داخلی
حتی در عرصه حساس و زیربنائی تعلیم و تربیت نیز میتوان نشانههایی از ردپای این حرکت نفوذی را شناسایی کرد، از جمله:
- پیشنهاد وزیر آموزش و پرورش ایتالیا برای برقراری ارتباط بین دانشآموزان ایران و ایتالیا در فضای مجازی
- راه اندازی مدارس مجازی زیرنظر بنیاد توسعه ملی آمریکا جهت آموزش معلمان همراه با ارائه مدرک
- پر رنگ کردن روز جهانی معلم در برابر روز شهادت استاد مطهری
راهاندازی مدارس دو زبانه بر خلاف قانون
- تنظیم قرارداد همکاری با برخی موسسات فرهنگی بینالمللی تحت سیطره استکبار جهانی
آنچه مسلم است نفوذ دشمن، دغدغه مقام معظم رهبری است که مکرراً نسبت به آن هشدار میدهند و سیاست رسمی و شفاف جمهوری اسلامی آن است که «مذاکره با آمریکا ممنوع است به خاطر ضررهای بیشماری که دارد.» و لذا تمامی افراد جامعه و به خصوص مسئولین، برای دفاع از استقلال کشور باید با تمام توان برای مقابله با این تهاجم به پا خیزند زیرا همانگونه که پیامبر گرامی اسلام(ص) توصیه فرمودهاند سرنشینان یک کشتی نباید به کسی که میخواهد در کشتی منفذی ایجاد نماید، اجازه این کار را بدهند وگرنه همگی غرق خواهند شد.