به گزارش مشرق، بعد از نخستین نشست کارگروه تخصصی بررسی عملکرد تیم ملی والیبال، محمدرضا داورزنی به طور ضمنی اشاره به تقویت کادر فنی تیم کشورمان کرد. استنباط ناصر شهنازی مربی پیشین تیم ملی والیبال و یکی از کارشناسان حاضر در نشست یاد شده هم این بوده که فدراسیون والیبال در شرایط کنونی قصد حفظ کواچ را دارد و در کنار آن دستیاران وی را تغییر خواهد داد.
این اظهارات در حالی مطرح شده که کواچ بارها به دفاع از کادر مربیگری خود پرداخت و در بازگشت به کشورش نیز مدعی شد فدراسیون والیبال ایران باید با این موضوع کنار بیاید که وی دستیاران خوبی را انتخاب کرده است. سرمربی صربستانی تیم ملی ایران به صراحت این موضوع را مشکل فدراسیون ایران دانست و بر موضع خود ایستاد.
اکنون به نظر می‌رسد که شرایط تغییر کرده است. فدراسیون کواچ را تحت فشار قرار داده و این مربی هم برای حفظ جایگاه خود به مسئولان فدراسیون کشورمان چراغ سبز نشان داده است. خبرهایی به گوش می‌رسد که تیم مربیگری داخلی در کنار کواچ قرار خواهند گرفت و این در حالی است که بوبان مدعی بود اجازه دخالت در کار خود را به دیگران نخواهد داد.
اسلوبودان کواچ در لیگ جهانی ۲۰۱۴ نتایج خوبی را با ایران گرفت و تیم کشورمان را به رده چهارم مسابقات یاد شده رساند. در آن مقطع خیلی‌ها مدعی بودند وی از دستپخت خولیو ولاسکو استفاده کرد و تیم ملی با هر مربی دیگری هم بود نتایج درخشانی کسب می‌کرد اما کواچ به شدت از این نظریه گلایه مند بود و نسبت به محبوبیت ولاسکو واکنش منفی نشان داد.
یک سال گذشت و این بار تیم ملی با تفکرات کامل کواچ به استقبال لیگ جهانی ۲۰۱۵ رفت. تیم ایران دیگر پدیده نبود و بعنوان تیمی شناخته شده مورد آنالیز حریفان قرار گرفت و در این شرایط واکنش کواچ و دستیارانش نتیجه بخش نبود و تیم ملی علاقمندان خود را نتوانست راضی نگه دارد.
تورنمنت واگنر به فاصله چند هفته بعد فرصت دیگری برای کواچ بود و این بار نیز تیم ملی سه باخت متوالی برابر لهستان، فرانسه و ژاپن متحمل شد تا این کادر فنی از آزمون دیگری نمره قبولی نگیرد و بالاخره جام جهانی ژاپن و برگزاری یازده بازی متوالی کاملا همه را نا امید کرد. تیم ملی هم نتیجه نگرفت و هم خوب بازی نکرد. مشکلات فنی و روحی کاملا نمایان شدند و فاصله بین کواچ و شاگردانش بیشتر از قبل شده بود. واضح بود بازیکنان دیگر دستورات فنی او را بر نمی‌تابند و به نوعی از نظر فنی این مربی را قبول ندارند.
اکنون فرصتی برای تصمیم‌گیری فدراسیون است. اما یک مشکل اساسی وجود دارد. مربیان بزرگ دنیا با تیم‌های باشگاهی و ملی قرارداد دارند و پایان فصل باشگاهی ۲۰۱۶ - ۲۰۱۵ نیز به نوعی همزمان با دیدارهای انتخابی المپیک در ژاپن خواهد بود و دست مسئولان فدراسیون را کاملا بسته است. انتخاب یک مربی جدید (حتی با پرداخت دستمزدی نجومی) نیز ریسک بزرگی است چرا که مربی جدید وقت چندانی برای شناخت بازیکنان و تغییرات ذهنی و تاکتیکی نخواهد داشت.
فدراسیون والیبال با این اوضاع و احوال به دنبال حفظ کواچ به همراه تغییرات کادر فنی است. از قرار معلوم حضور مربیان داخلی در کنار کواچ می‌تواند مشکلات را برطرف کند اما نکته قابل تعمق رابطه بین کواچ و بازیکنان است. بازیکنانی که شهرت‌شان در داخل کشور به مراتب از کیفیت کارشان پیشی گرفته است و بادکنک غرور آنها سرانجام در جام جهانی ترکید.
اگرچه مسئولان فدراسیون و اطرافیان تیم ملی مدعی هستند بازیکنان هر آنچه در توان داشتند ارایه کردند و در جام جهانی کم نگذاشتند ولی خود کواچ بعد از جام واگنر اعتراف کرد شاگردانش به حرف‌های وی توجهی ندارند و کار خود را در زمین انجام می‌دهند و جالب‌تر اینکه بعد از جام جهانی نیز ملی پوشان والیبال مستقیم و غیر مستقیم کیفیت کار کواچ را زیر سوال بردند و تاکید کردند تیم ملی نیاز به شوک دارد.
والیبال ایران در شرایطی قرار گرفته که فدراسیون خواسته یا ناخواسته بازی باخت - باخت را با کواچ پیشه کرده است. تیم ملی بدون شک یک مربی مقتدر می‌خواهد. ولاسکو نمونه بارز این گروه از مربیان است. مربی که بازیکنان او را دیکتاتور می‌دانستند اما آنقدر بزرگ بود که هیچ بازیکنی جرات جبهه گیری یا کم کاری را به خود نمی داد. درست مثل شرایطی که کی‌روش با دیسیپلین خود در تیم ملی فوتبال انجام داده است.
کاری به کیفیت فنی کی‌روش در تیم ملی فوتبال نداریم اما دیسیپلین وی در تیم کشورمان قابل ستایش است. کی‌روش آنقدر نام و آوازه داشته که اکنون هر بازیکنی به تیم ملی دعوت می‌شود با جان و دل تلاش می‌کند و والیبال نیاز به چنین مربی دارد. مربی که نه بازیکنان، نه اطرافیان و نه مسئولان فدراسیون جرات دخالت در کار وی را نداشته باشند. آیا کواچ چنین مربی است؟
این اظهارات در حالی مطرح شده که کواچ بارها به دفاع از کادر مربیگری خود پرداخت و در بازگشت به کشورش نیز مدعی شد فدراسیون والیبال ایران باید با این موضوع کنار بیاید که وی دستیاران خوبی را انتخاب کرده است. سرمربی صربستانی تیم ملی ایران به صراحت این موضوع را مشکل فدراسیون ایران دانست و بر موضع خود ایستاد.
اکنون به نظر می‌رسد که شرایط تغییر کرده است. فدراسیون کواچ را تحت فشار قرار داده و این مربی هم برای حفظ جایگاه خود به مسئولان فدراسیون کشورمان چراغ سبز نشان داده است. خبرهایی به گوش می‌رسد که تیم مربیگری داخلی در کنار کواچ قرار خواهند گرفت و این در حالی است که بوبان مدعی بود اجازه دخالت در کار خود را به دیگران نخواهد داد.
اسلوبودان کواچ در لیگ جهانی ۲۰۱۴ نتایج خوبی را با ایران گرفت و تیم کشورمان را به رده چهارم مسابقات یاد شده رساند. در آن مقطع خیلی‌ها مدعی بودند وی از دستپخت خولیو ولاسکو استفاده کرد و تیم ملی با هر مربی دیگری هم بود نتایج درخشانی کسب می‌کرد اما کواچ به شدت از این نظریه گلایه مند بود و نسبت به محبوبیت ولاسکو واکنش منفی نشان داد.
یک سال گذشت و این بار تیم ملی با تفکرات کامل کواچ به استقبال لیگ جهانی ۲۰۱۵ رفت. تیم ایران دیگر پدیده نبود و بعنوان تیمی شناخته شده مورد آنالیز حریفان قرار گرفت و در این شرایط واکنش کواچ و دستیارانش نتیجه بخش نبود و تیم ملی علاقمندان خود را نتوانست راضی نگه دارد.
تورنمنت واگنر به فاصله چند هفته بعد فرصت دیگری برای کواچ بود و این بار نیز تیم ملی سه باخت متوالی برابر لهستان، فرانسه و ژاپن متحمل شد تا این کادر فنی از آزمون دیگری نمره قبولی نگیرد و بالاخره جام جهانی ژاپن و برگزاری یازده بازی متوالی کاملا همه را نا امید کرد. تیم ملی هم نتیجه نگرفت و هم خوب بازی نکرد. مشکلات فنی و روحی کاملا نمایان شدند و فاصله بین کواچ و شاگردانش بیشتر از قبل شده بود. واضح بود بازیکنان دیگر دستورات فنی او را بر نمی‌تابند و به نوعی از نظر فنی این مربی را قبول ندارند.
اکنون فرصتی برای تصمیم‌گیری فدراسیون است. اما یک مشکل اساسی وجود دارد. مربیان بزرگ دنیا با تیم‌های باشگاهی و ملی قرارداد دارند و پایان فصل باشگاهی ۲۰۱۶ - ۲۰۱۵ نیز به نوعی همزمان با دیدارهای انتخابی المپیک در ژاپن خواهد بود و دست مسئولان فدراسیون را کاملا بسته است. انتخاب یک مربی جدید (حتی با پرداخت دستمزدی نجومی) نیز ریسک بزرگی است چرا که مربی جدید وقت چندانی برای شناخت بازیکنان و تغییرات ذهنی و تاکتیکی نخواهد داشت.
فدراسیون والیبال با این اوضاع و احوال به دنبال حفظ کواچ به همراه تغییرات کادر فنی است. از قرار معلوم حضور مربیان داخلی در کنار کواچ می‌تواند مشکلات را برطرف کند اما نکته قابل تعمق رابطه بین کواچ و بازیکنان است. بازیکنانی که شهرت‌شان در داخل کشور به مراتب از کیفیت کارشان پیشی گرفته است و بادکنک غرور آنها سرانجام در جام جهانی ترکید.
اگرچه مسئولان فدراسیون و اطرافیان تیم ملی مدعی هستند بازیکنان هر آنچه در توان داشتند ارایه کردند و در جام جهانی کم نگذاشتند ولی خود کواچ بعد از جام واگنر اعتراف کرد شاگردانش به حرف‌های وی توجهی ندارند و کار خود را در زمین انجام می‌دهند و جالب‌تر اینکه بعد از جام جهانی نیز ملی پوشان والیبال مستقیم و غیر مستقیم کیفیت کار کواچ را زیر سوال بردند و تاکید کردند تیم ملی نیاز به شوک دارد.
والیبال ایران در شرایطی قرار گرفته که فدراسیون خواسته یا ناخواسته بازی باخت - باخت را با کواچ پیشه کرده است. تیم ملی بدون شک یک مربی مقتدر می‌خواهد. ولاسکو نمونه بارز این گروه از مربیان است. مربی که بازیکنان او را دیکتاتور می‌دانستند اما آنقدر بزرگ بود که هیچ بازیکنی جرات جبهه گیری یا کم کاری را به خود نمی داد. درست مثل شرایطی که کی‌روش با دیسیپلین خود در تیم ملی فوتبال انجام داده است.
کاری به کیفیت فنی کی‌روش در تیم ملی فوتبال نداریم اما دیسیپلین وی در تیم کشورمان قابل ستایش است. کی‌روش آنقدر نام و آوازه داشته که اکنون هر بازیکنی به تیم ملی دعوت می‌شود با جان و دل تلاش می‌کند و والیبال نیاز به چنین مربی دارد. مربی که نه بازیکنان، نه اطرافیان و نه مسئولان فدراسیون جرات دخالت در کار وی را نداشته باشند. آیا کواچ چنین مربی است؟