به گزارش مشرق، امید نوروزی بی‌تردید یکی از ستارگان حال حاضر کشتی ایران است فرنگی کاری که با کسب طلای المپیک لندن و تقسیم شادی کسب این طلا با اجرای فن سالتو روی محمد بنا، یکی از به‌یادماندنی ترین صحنه‌های تاریخ ورزش ایران را رقم زد.
پس از چند ماه دوری از کشتی بتازگی در رقابت‌های نظامیان جهان (سیزم) شرکت کرده و برنز گرفتی؛ مدالی که خیلی با افتخارات تو مانوس نیست.
راستش را بخواهید اصلا آمادگی شرکت در این مسابقات را نداشتم. فقط به دلیل قولی که به مسئولان نیروی زمینی دادم به این مسابقات رفتم و با 30، 40 درصد آمادگی، کسب مدال برنز در رقابت‌هایی که سطح کیفی بالایی داشت خیلی هم بد نیست.
مسابقات سیزم پیش‌درآمدی برای حضور جدی در رقابت‌های کسب سهمیه المپیک و دیگر رقابت‌ها بود و پس از دوری 14، 15 ماهه از مسابقه، نتیجه بدی نگرفتم.
به ماه‌های گذشته و رقابت‌های انتخابی تیم ملی اشاره کردید؛ جایی که تشک مسابقه را با دعوا ترک کرده و از طرف فدراسیون محروم شدی.
نمی‌خواهم به گذشته برگردم. با این حال در همه مسابقاتی که این سال‌ها شرکت کردم هیچ‌گاه کسی پرخاشگری از من سراغ ندارد، اما باور کنید در این دو سالی که گذشت آنقدر ما را تحت فشار روحی ـ روانی قرار دادند که من نیز برای یک لحظه اختیار از کف دادم.
انتظار دارم آن اتفاقات را فراموش کنید، ما هم انسانیم و اشتباه می‌کنیم. حالا دیگر گذشته‌ها گذشته، اما امیدوارم در کنار کادر فنی تیم ملی و آقای بنا به آن شرایط ایده‌آلی که می‌خواهم از نظر روحی ـ روانی و آمادگی جسمانی برسم و در نهایت در المپیک خوشرنگ‌ترین مدال را کسب کنم.
این حاشیه خیلی ناخوشایند بود. واقعا امید نوروزی در حالی که حس می‌کند از همه سرتر است، چرا انتخابی را نیمه کاره رها کرد؟
سال گذشته بعد از جهانی که برگشتم چون کشاله پایم پاره شده بود نزدیک 80جلسه فیزیوتراپی و 80جلسه آب درمانی رفتم و نزدیک به 30میلیون تومان از جیب خودم هزینه کردم، حتی یک نفر از مسئولان ورزش یا کشتی به من زنگ نزد بگوید خوب شدی یا نه؟ وقتی یک قهرمان می‌بیند در کشورش به صورت ابزاری مورد استفاده قرار می‌گیرد به او بر‌می‌خورد و دچار یکسری مشکلات روحی - و روانی می‌شود که در پی آن اتفاقات ناخوشایندی هم می‌افتد.
ناراحتی من از این بود که احساس کردم اینها از ما ابزاری استفاده کردند در حالی که امید نوروزی برای ورزش این مملکت طلای المپیک، طلای جهان، نقره جهان، طلای بازی‌های آسیایی و پنج طلای جام‌جهانی کسب کرده و 20 تورنمنت بین‌المللی مدال کسب کرده و نباید با چنین نگاهی دیده شود. اگر یکی از دوستان از ورزش به من زنگ می‌زد و حال و احوال مرا می‌پرسید از نظر روحی ـ روانی خیلی بهتر بود.
آماده نبودم و مرا اجبار کردند در انتخابی شرکت کنم. با یک لب پاره 15بخیه خورده آمدم و داور هم واقعا علیه من و با غرض داوری کرد. در این شرایط به انسان فشار می‌آید و از نظر عصبی به هم می‌ریزد. امیدوارم دیگر چنین اتفاقاتی نیفتد و چنین حاشیه‌هایی به ورزش کشتی و به‌ویژه کشتی فرنگی نزدیک نشود.
یکی از سربازان گوش به فرمان محمد بنا را امید نوروزی می‌دانند، کسی که همیشه و همه جا از بنا حمایت کرده است. حالا که او به تیم ملی برگشته ، فکر می‌کنی چه شرایطی پیش روی تیم ملی است؟
محمد بنا کسی است که کارش را خیلی خوب بلد است. نه تنها من که همه کشتی دوستان از بازگشت او خوشحال شدند. بنا یک متخصص واقعی است که کارش را به نحو احسن انجام می‌دهد و همیشه هم باعث موفقیت و سربلندی کشور عزیرمان بوده است. امیدوارم با بازگشت او شرایط نابسامانی که بر کشتی فرنگی حاکم شده بود از بین رفته و آرامش به کشتی برگردد و سه سهمیه باقیمانده ورودی المپیک را کسب کنیم.
می‌گویند امید نوروزی در بازگشت دوباره به کشتی در وزن 66 کیلو کار خیلی سختی دارد چرا که در این وزن قهرمانان دو وزن سابق جمع شده و برخی به لحاظ وزنی خیلی از تو سنگین‌ترند، خودت چه فکر می‌کنی؟
کار من خیلی سخت است، اما در جهانی 2014 هم در این وزن در حالی نقره گرفتم که ناداوری در حقم صورت گرفت. از طرفی در هر وزنی برای به دست آوردن مدال طلا یا هر مدال دیگر باید زحمت کشید و بدون زحمت چیزی به دست نمی‌آید. من اگر از نظر روحی - روانی و بدنی شرایط ایده‌آلی داشته باشم، یک سر و گردن از همه 66کیلویی‌های دنیا سرترم.
ماه‌های آینده را چگونه پشت سر خواهی گذاشت؟
به‌طور کامل در اختیار کادرفنی و برنامه‌های آماده‌سازی خواهم بود. مرحله به مرحله پیش می‌روم تا بتوانم سهمیه‌ها را بگیرم و سپس برای خود المپیک متمرکز شوم.
فکر می‌کنید کشتی فرنگی بتواند نتایج المیک گذشته (سه طلا) را کسب کند؟ برخی معتقدند بچه‌ها چهار سال پیرتر شدند و این کار شدنی نیست.
نمی‌دانم چرا در کشور ما برخی دوست دارند بگویند قهرمانان پیر شده اند و باید خداحافظی کنند. در حالی که ستاره‌هایی مثل تایمازوف، آلکسی میشین و ... تا 37 سالگی هم کشتی می‌گیرند و قهرمان می‌شوند. می‌بینیم قهرمانان خوبی مثل حسن رنگرز و علیرضا دبیر را در 26، 27 سالگی وادار به خداحافظی از کشتی کرده‌ایم. خواهش می‌کنم این کلمه را که انرژی منفی به ما می‌دهد به تیم ملی نسبت ندهند چرا که روی انگیزه و کردار کشتی‌گیر و مربی و مسئول هم تاثیر می‌گذارد. ما هنوز هم توان درخشش در المپیک را داریم.
درباره حمید سوریان هم چنین قضاوتی وجود دارد و به خاطر شکستش در جهانی 2015 خیلی مورد انتقاد قرار گرفت.
باعث و بانی شکست حمید سوریان در جهانی لاس وگاس کسانی بودند که با حرف‌هایشان به او زخم زبان زدند. وقتی انتظارات از یک قهرمان از جانب مردم و مسئولان بالاست، نباید زیر پایش را خالی کنند و تصور شود با یک باخت دیگر به درد نمی‌خورد یا دوران اوجش به پایان رسیده است. به نظر من سوریان تا چند سال دیگر هم می‌تواند همچنان حرف اول این وزن را در دنیا بزند. در 59 کیلو تا چند سال آینده هم حمید سوریان یکی از خوب‌های دنیاست و ان‌شاءالله نه تنها او‌که همه تیم ملی در المپیک بدرخشد.
انگار حسابی برای درخشش در المپیک متمرکز شده‌ای.
همین‌طور است، در ماه‌های باقیمانده تا المپیک هر جا لازم باشد- چه در رقابت انتخابی تیم ملی و چه در تورنمنت‌های دیگر -کشتی می‌گیرم و با تمام توان تمرین می‌کنم. ضمن احترام به همه حریفان داخلی‌ام که دوستان خوبم هستند، معتقدم هر‌کشتی‌گیری که ادعای پوشیدن دو بنده تیم ملی دارد باید شایستگی خود را ثابت کند. بنابراین هرچه کادرفنی بگوید، می‌پذیرم و اگر لازم باشد در انتخابی هم کشتی خواهم گرفت.