صنعت نساجی در کشور ما یک صنعت بومی است و می تواند ارزش افزوده بالایی ایجاد کند و به گفته دست اندرکاران این بخش، چنانچه مشکلات آن برطرف شود، هیچ صنعتی به اندازه این صنعت استخوان دار، نمی تواند اشتغال زایی و ارزش افزوده ایجاد کند.
با این وجود برخی مسایل دست به دست هم داده تا این صنعت کهن در برابر قاچاق گسترده محصولات نساجی منفعل عمل کند تا جایی که به گفته معاون دفتر صنایع نساجی و پوشاک وزارت صنعت، معدن و تجارت ، برخی استان‌ها تولیدات نساجی خود را با برندهای خارجی می‌فروشند. شاید ریشه ای ترین عامل را باید در عدم برند سازی در صنعت نساجی جستجو کرد.
تعاریف زیادی از نشان(برند) ارائه‌شده که نشان‌دهنده مد و طراحی است اما می‌توان برند را تعهد و قولی از سوی تولیدکننده به مصرف‌کننده در قبال کیفیت محصول دانست که تولیدکننده باید به آن وفادار باشد؛ این امر مستلزم صرف هزینه‌هایی از سوی تولید کننده است تا بتواند کیفیت، مد، طراحی و خلاقیت را حفظ کند.
خوشبختانه هم اکنون برخی از تولیدکنندگان به نام و بزرگ صنعت نساجی از جمله نساجی بروجرد اقداماتی را در حوزه برند سازی آغاز کرده اند که با حمایت دستگاههای ذیربط می تواند به الگویی موفق در این صنعت تبدیل شود. چه آنکه این گروه از تولید کنندگان معتقدند هزینه های قابل توجهی که در زمینه برندسازی متحمل شده اند، در بحث قیمت گذاری مورد توجه دولت قرار نمی گیرد.
پوشاک و محصولات نساجی قاچاقی که بازار کشور را پر کرده و هر روز به حجم آن افزوده می شود، زنگ هشداری برای مسوولان است تا با حمایت جدی از برند سازی در صنعت نساجی مانع جولان بیش از پیش کالاهای ترک و چینی در بازار ایران شوند.