به گزارش مشرق، 23 شهریور سال 92 ماموران پلیس در جریان وقوع یک قتل در خیابان دماوند قرار گرفتند و بلافاصله موضوع را در دستور کار خود قرار داده و با حضور در محل حادثه به تحقیق در این رابطه پرداختند.
با حضور ماموران در محل مشخص شد که پسر جوانی با شلیک گلوله به قتل رسیده است.
بنابراین تحقیقات در رابطه با قتل این پسر آغاز شد و در ادامه مشخص شد که این گلوله به صورت مستقیم به مقتول شلیک نشده و به احتمال زیاد کمانه کرده است و در ادامه متهم شناسایی و دستگیر شد.
وی در بازجویی ها با اعتراف به جرم خود به ماموران گفت: چند وقتی بود که با یکی از دوستانم مشکل داشتم. چند روز پیش او دوستانش را اجیر کرد تا از طلافروشی من سرقت کنند. برای همین از او کینه داشتم و تصمیم به انتقام گرفتم. روز حادثه با اسلحه به خانه اش رفتم که مقتول هم آنجا بود. ولی وقتی با دوستم درگیر شدم او وارد دعوا شد که تیر به دیوار شلیک شد و کمانه کرد و به قلبش برخورد کرد. ولی باور کنید من قصد قتل نداشتم و نمی خواستم او را بکشم.
بعد از اعترافات این پسر، وی صحنه قتل را بازسازی کرد و پرونده برای رسیدگی به شعبه 71 دادگاه کیفری استان تهران فرستاده شد. قضات این شعبه پس از برگزاری جلسه محاکمه وی را به قصاص محکوم کردند.
این حکم به تایید قضات شعبه 20 دیوان عالی کشور نرسید و قضات این شعبه خواستار رسیدگی بیشتر در خصوص عمدی بودن قتل و کمانه کردن تیر شدند. بنابراین پرونده بار دیگر برای رسیدگی دوباره به دادگاه فرستاده شد.