به گزارش مشرق، فرهاد آئیش بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون  با بیان این مطلب که فیلم‌های مورد نیاز سینما در حال تولید شدن است، گفت: اینکه گرایش فیلم‌های ما بیشتر به سمت سینمای اجتماعی است و فیلم‌های طنز کمتر ساخته می‌شود، درست نیست و به نظرم در سینما کار‌های طنز فراوانی ساخته می‌شود. تا جایی که برخی افراد به این موضوع معترض هستند، در کل آن چیزی که لازم است ارائه می‌شود.

وی در پاسخ به این سؤال که چرا فیلم‌هایی با ساختار طنز موقعیت بسیار کم ساخته می‌شود، بیان کرد: زمانی که در کل کیفیت پایین باشد، فرق نمی‌کند چه فیلمی با چه ژانر یا موضوعی ارائه می‌شود. علتش هم گوشه چشم به گیشه است؛ اما آثار بسیار خوبی نیز تولید می‌شود و من زیاد به چیز‌های بد نگاه نمی‌کنم.

وی افزود: ما فیلمسازان و فیلم‌های خوبی داریم؛ ما در جهان دیده می‌شویم. یعنی ایران یکی از پایه‌های سینمای جهان است. افرادی مانند کیارستمی هستند که وقتی اسم ایران می‌آید، نام آن‌ها نیز پشت نام ایران می‌درخشد. قدیمی‌ها با فرش و پسته، ایران را می‌شناختند اما سینمای ایران هم معرف ماست.

وی ادامه داد: در تئاتر نیز پیشرفت‌های خوبی نسبت به سال‌های گذشته داشتیم. اگر ده سال پیش 3 سالن تئاتر داشتیم، الان ده‌ها سالن وجود دارد و هزاران هزار مخاطب هر شب برای دیدن تئاتر به سالن‌ها می‌روند. با وجود اینکه مشکلات فراوانی داریم اما  جامعه ما در حال پیشرفت است و مشکلات ما در حد فاجعه نیست.

آئیش عنوان کرد: نباید کل دیدگاه ما به سمت دیدن مسائل منفی باشد. مانند این می‌ماند که شخصی با خوشحالی و خنده زندگی می‌کند اما به یکباره پای او می‌شکند. این شخص دو راه دارد، اینکه کلاً به شکستگی پای خود فکر کند و یا اینکه بخندد و بگوید ان شاءالله پای من زود خوب می‌شود و باید راه‌حلی برای آن پیدا کنم. شاید من بیش از حد خویش‌بینم؛ اما همیشه این شعر حافظ را دوست دارم که می‌گوید «منم که شهره  شهرم به عشق ورزیدن/ منم که دیده نیالوده‌ام به بد دیدن». حافظ نمی‌گوید بدی وجود ندارد اما شاید می‌گوید بدی آنقدر زیاد است که دلش نمی‌خواهد ببیند و چشمش را آلوده کند، من نیز فقط این یکی را از حافظ یاد گرفتم.

وی در پایان خاطرنشان کرد: گفتن‌ها و شنیدن‌های زیاد واقعیت تلخی است که در جامعه ما وجود دارد و همه ما می‌دانیم و من از آن‌ها خسته شدم. آدم خوشبینی هستم و از زندگیم راضی و خشنودم و باید بگویم با وجود همه بدبختی‌ها و فاجعه‌هایی که پشت تئاتر و سینمای ایران وجود دارد؛ اما هنوز در حال پیشرفت هستیم.