آن گاه كه گرفتارى و مصيبتى به او رسد "آن لطف"، همچون آبى كه در نشيب روان گردد، به سوى آن مصيبت و گرفتارى سرازير شود و آن را از او دور گرداند.

مشرق- امیرالمومنین امام على عليه‌‏السلام فرمودند:
سوگند به آن كه همه آواها را مى‏‌شنود، هيچ كس دلى را شادمان نسازد مگر آن كه خداوند از آن شادمانى لطفى بيافريند و بدان گاه كه گرفتارى و مصيبتى بدو رسد آن لطف، همچون آبى كه در نشيب روان گردد، به سوى آن مصيبت و گرفتارى سرازير شود و آن را از او دور گرداند، همچنان كه شتر غريبه (از ميان رمه شتران) رانده مى‏‌شود.

متن حدیث:

امير المؤمنين عليٌّ عليه‏السلام:
فَوَالذي وَسِعَ سَمعُهُ الأصواتَ، ما مِن أحَدٍ أودَعَ قَلبا سُرورا إلاّ وخَلَقَ اللّه‏ُ لَهُ مِن ذلكَ السُّرورِ لُطفا، فإذا نَزَلَتْ بهِ نائبَةٌ جَرى إلَيها كالماءِ في انحِدارِهِ حتّى يَطرُدَها عَنهُ ، كَما تُطرَدُ غَرِيبَةُ الإبلِ.




«نهج البلاغه، حكمت 257»