موتور دنیای خودش را دارد، دنیایی روی دو چرخ با یک ویژگی منحصربه‌فرد، اینکه ویژگی‌های مثبت دوچرخه و اتومبیل را با هم دارد. جاگیر نیست، از هر معبر کوچک و بزرگی به راحتی می‌گذرد، پیاده‌رو و خیابان نمی‌شناسد، ترافیک باشد یا نه فرقی نمی‌کند، غصه جای پارک نمی‌خورد، از طرفی زحمت رکاب زدن هم ندارد. موتور دنیای خودش را دارد با "حقوق" و قوانین نانوشته خاص خودش به‌خصوص اگر در تهران باشد. می‌تواند حالا نه به اندازه نیسان اما به اندازه یک وانت بار بزند، چراغ قرمز را نادیده بگیرد، فاصله‌ها را کوتاه و سنگینی بار زحمت ترافیک بر دوش تاکسی‌ها را کم کند. زمان انتخابات اگر کاندیدایش انتخاب شد یا زمان دربی، تیمش برنده، کارناوال شادی راه بیندازد و رفیق که ترک نشسته شیپور بزند. ارزان است و کم‌خرج، اگر حال و هوایت ابری باشد و بخواهی بادی به سر و کله‌ات بخورد و دست لای موهایت بکشد، یا حوصله راه رفتن نداشته باشی و بخواهی خیابان‌ها را تنها یا با کسی بگردی یا ساعتی با خانواده‌ات جایی، نه خیلی دور نه نزدیک، بگذرانی اما وسعت به خرید اتومبیل نرسد و از صف وام خرید خودرو هم جا مانده باشی، می‌توانی روی موتور حساب کنی، سوار شوی، رفیقت، دوستت، همدمت، همسرت، بچه‌ات را سوار کنی، دست بیندازد روی شانه‌ات و سر تکیه دهد به پشتت و راهی دربند و درکه شوی!