به گزارش مشرق، مسابقات جهانی وزنه برداری آمریکا تمام شد،روس ها جدی ترین حریف ایران قهرمان شدند،رکورد قویترین مرد جهان را از چنگ رضازاده در آوردند و خط و نشان زیادی برای المپیک کشیدند.خط و نشان هایی که رسیدن به آن و جبران کردنش کار بسیار سختی است.در آمریکا آن تیمی همیشگی نبودیم.نه مدعی و نه انگیزه ای برای مدعی بودن.از وقتی که سهراب مرادی کنار گذاشته شد و بهداد سلیمی هم پایش را به تیغ جراحان سپرد حاشیه ها به وجود آمد،انگیزه ها کم شد و پیش بینی خیلی ها خبر از یک ناکامی بزرگ می داد.چه اگر بهداد و سهراب هم بودند شاید نتیجه کمی متفاوت می شد و ایران از پانزدهم در جدول رده بندی نهایتا چند پله صعود می کرد.هر چند که حسین توکلی قبل از این رقابت ها گفه بود:«با شش ماه تمرین کردن نمی شود هیچ قولی داد.»اما انتظارات هم کسب مقامی بهتر از پانزدهمی در جهان بود.نتیجه ای که بدترین نتیجه در دو دهه اخیر وزنه برداری ایران بوده است.
نگاهی به رده بندی مسابقات جهانی آمریکا نشان می دهد که روسیه و قزاقستان بهترین مربی ها را داشته اند و نوع انتخاب وزنه،نتیجه ای که رقم خورد و رکوردهایی که شکسته شد خودش گویای همه چیز است.
شاید اگر حسین توکلی هم اختیار کمی بیشتر دست خودش بود و به کیانوش رستمی و نواب نصیر شلال اجازه این را نمی داد که خودشان در انتخاب وزنه ها دخالت کنند اتفاقات دیگری رقم می خورد.تقریبا همه کسانی که این مسابقات را از صفحه تلویزیون تماشا کردند دیدند که نصیر شلال زمانی که در مهار وزنه 220 کیلوگرمی ناکام بود وقتی داشت از روی تخته پایین می آمد خطاب به توکلی گفت:«224،224».یا کیانوش رستمی که در مصاحبه پس از وزنه زدن اعتراف کرد" به توکلی گفته بودم اگر 219 را انتخاب نکند روی تخته نمی روم".
جدا از عملکرد ضعیف خود وزنه برداران باید گفت که حسین توکلی هم در نقش خودش عملکرد فوق العاده ای را ایفا نکرد.دنیای وزنه برداری بر اساس مطالعات و علم پیش می رود.ترکمنستان،مصر و ازبکستان از ایوانف(سرمربی سابق ایران)مشاوره می گیرند و روز به روز شرایط شان دارد بهتر می شود.دانش و علم دوپینگ چین و کره شمالی در حد عالی است و این دانش را هرگز در اختیار هیچ کشوری قرار نمی دهند.
بوی تغییر سرمربی می آید و حتی اگر حسین توکلی خودش راضی به رفتن نشود باید گفت که به احتمال فراوان تغییرات زیادی در کادر فنی تیم ملی انجام خواهد شد.از همان روزی که علی مرادی به ریاست فدراسیون رسید شایعه تغییر سرمربی به گوش می رسید.شایعه اینکه دل خود مرادی هم راضی به سپردن هدایت تیم ملی وزنه برداری به توکلی نبود اما در آن زمان هم گزینه دیگری نبود.شاید او ریسک بزرگی کرد که علیرغم میل باطنی هدایت تیم ملی را به توکلی سپرد!
وزنه برداری بدون شک نیاز به تغییر دارد.در فاصله 8 ماه مانده به رقابت های المپیک ایران باید خیلی چیزها را در این رقابت ها ثابت کند و البته خیلی افتخارات را پس بگیرد.اما در این فاصله کم و در صورتی که فدراسیونی ها نیاز به تغییر در تیم ملی ببینند چه کسی می تواند هدایت تیم ایران را بر عهده بگیرد؟
خارجی ها به خصوص قزاق ها و روس ها که اگر قرار باشد در این برهه زمانی به ایران بیایند احتمالا انگیزه ای به جز جاسوسی نخواهند داشت.در ایران هم دو گزینه روی میز رییس فدراسیون وزنه برداری قرار دارد.یکی کوروش باقری و دیگری شاهین نصیری نیا.این در شرایطی است که دیگر مربیان ایرانی چندان روی بورس نیستند و این دو گزینه هم با فدراسیون مشکل دارند!
باقری بارها گفته خیلی دوست دارد به تیم ملی کمک کند اما ناراحت است.ضمن اینکه او مشکل قلبی دارد و شاید کار کردن برایش سخت باشد.از طرفی خود فدراسیونی ها هم رابطه شان چندان با باقری خوب نیست.ضمن اینکه تعدادی از ملی پوشان مثل بهداد سلیمی و کیانوش رستمی هم رابطه چندان خوبی با باقری ندارند.
شاهین نصیری نیا هم که در حال حاضر در آمریکا است و رابطه او هم سالهاست که با فدراسیون خوب نبوده.او چند بار از عملکرد تیم وزنه برداری انتقاد شدید کرده و با این شرایط تنها گزینه ای که برای هدایت تیم ملی وزنه برداری ایران باقی می ماند گزینه خارجی است.آن هم گزینه ای که از طرف تاماش آیان معرفی شده باشد!
پدرخوانده بزرگ وزنه برداری ایران که چند نکته درباره اش کاملا مشخص است.اینکه او فعالیت گسترده ای در تعیین قهرمان ها دنیا،انتخاب مربیان و حتی ماجرای دوپینگ وزنه برداران دارد و اگر انتخاب سرمربی خارجی برای ایران از طریق او انجام شود شاید خیلی از مشکلات ایران هم مثل بقیه کشورها حل شود!در شرایط فعلی که گزینه ای ایرانی برای هدایت تیم ملی وجود ندارد اگر قرار باشد مربی خارجی هدایت وزنه برداران را بر عهده بگیرد احتمالا باید از کانال پدرخوانده باشد.انتخابی که شاید رابطه به هم خورده از زمان رضازاده را بهبود ببخشد و شرایط را برای برقراری ارتباط بهتر کند.
نگاهی به رده بندی مسابقات جهانی آمریکا نشان می دهد که روسیه و قزاقستان بهترین مربی ها را داشته اند و نوع انتخاب وزنه،نتیجه ای که رقم خورد و رکوردهایی که شکسته شد خودش گویای همه چیز است.
شاید اگر حسین توکلی هم اختیار کمی بیشتر دست خودش بود و به کیانوش رستمی و نواب نصیر شلال اجازه این را نمی داد که خودشان در انتخاب وزنه ها دخالت کنند اتفاقات دیگری رقم می خورد.تقریبا همه کسانی که این مسابقات را از صفحه تلویزیون تماشا کردند دیدند که نصیر شلال زمانی که در مهار وزنه 220 کیلوگرمی ناکام بود وقتی داشت از روی تخته پایین می آمد خطاب به توکلی گفت:«224،224».یا کیانوش رستمی که در مصاحبه پس از وزنه زدن اعتراف کرد" به توکلی گفته بودم اگر 219 را انتخاب نکند روی تخته نمی روم".
جدا از عملکرد ضعیف خود وزنه برداران باید گفت که حسین توکلی هم در نقش خودش عملکرد فوق العاده ای را ایفا نکرد.دنیای وزنه برداری بر اساس مطالعات و علم پیش می رود.ترکمنستان،مصر و ازبکستان از ایوانف(سرمربی سابق ایران)مشاوره می گیرند و روز به روز شرایط شان دارد بهتر می شود.دانش و علم دوپینگ چین و کره شمالی در حد عالی است و این دانش را هرگز در اختیار هیچ کشوری قرار نمی دهند.
بوی تغییر سرمربی می آید و حتی اگر حسین توکلی خودش راضی به رفتن نشود باید گفت که به احتمال فراوان تغییرات زیادی در کادر فنی تیم ملی انجام خواهد شد.از همان روزی که علی مرادی به ریاست فدراسیون رسید شایعه تغییر سرمربی به گوش می رسید.شایعه اینکه دل خود مرادی هم راضی به سپردن هدایت تیم ملی وزنه برداری به توکلی نبود اما در آن زمان هم گزینه دیگری نبود.شاید او ریسک بزرگی کرد که علیرغم میل باطنی هدایت تیم ملی را به توکلی سپرد!
وزنه برداری بدون شک نیاز به تغییر دارد.در فاصله 8 ماه مانده به رقابت های المپیک ایران باید خیلی چیزها را در این رقابت ها ثابت کند و البته خیلی افتخارات را پس بگیرد.اما در این فاصله کم و در صورتی که فدراسیونی ها نیاز به تغییر در تیم ملی ببینند چه کسی می تواند هدایت تیم ایران را بر عهده بگیرد؟
خارجی ها به خصوص قزاق ها و روس ها که اگر قرار باشد در این برهه زمانی به ایران بیایند احتمالا انگیزه ای به جز جاسوسی نخواهند داشت.در ایران هم دو گزینه روی میز رییس فدراسیون وزنه برداری قرار دارد.یکی کوروش باقری و دیگری شاهین نصیری نیا.این در شرایطی است که دیگر مربیان ایرانی چندان روی بورس نیستند و این دو گزینه هم با فدراسیون مشکل دارند!
باقری بارها گفته خیلی دوست دارد به تیم ملی کمک کند اما ناراحت است.ضمن اینکه او مشکل قلبی دارد و شاید کار کردن برایش سخت باشد.از طرفی خود فدراسیونی ها هم رابطه شان چندان با باقری خوب نیست.ضمن اینکه تعدادی از ملی پوشان مثل بهداد سلیمی و کیانوش رستمی هم رابطه چندان خوبی با باقری ندارند.
شاهین نصیری نیا هم که در حال حاضر در آمریکا است و رابطه او هم سالهاست که با فدراسیون خوب نبوده.او چند بار از عملکرد تیم وزنه برداری انتقاد شدید کرده و با این شرایط تنها گزینه ای که برای هدایت تیم ملی وزنه برداری ایران باقی می ماند گزینه خارجی است.آن هم گزینه ای که از طرف تاماش آیان معرفی شده باشد!
پدرخوانده بزرگ وزنه برداری ایران که چند نکته درباره اش کاملا مشخص است.اینکه او فعالیت گسترده ای در تعیین قهرمان ها دنیا،انتخاب مربیان و حتی ماجرای دوپینگ وزنه برداران دارد و اگر انتخاب سرمربی خارجی برای ایران از طریق او انجام شود شاید خیلی از مشکلات ایران هم مثل بقیه کشورها حل شود!در شرایط فعلی که گزینه ای ایرانی برای هدایت تیم ملی وجود ندارد اگر قرار باشد مربی خارجی هدایت وزنه برداران را بر عهده بگیرد احتمالا باید از کانال پدرخوانده باشد.انتخابی که شاید رابطه به هم خورده از زمان رضازاده را بهبود ببخشد و شرایط را برای برقراری ارتباط بهتر کند.