پانزده آذر که فرا می رسد، کشور عزیز ما یاد روزی می افتد که تنش زخمی بود و فرزندانش دست تنها - آذر ماه سال 59 هیچ وقت از خاطر او نمی رود که خاطره ی جمعی همه ایرانیان است هفتاد و پنج روز از جنگ گذشته بود ولی دشمن فهمیده بود که نمی تواند سه روزه تهران را فتح کند. احمد کشوری آرام بود، احساس می کرد وظیفه اش را به خوبی و به درستی انجام داده است .
دیگر می شد به آسمان فکر کرد و رسالتش با زمینیان به اتمام رسیده است. او حتی هم پروازش (خلبان رحیم پزشکی) را با خود نبرد. احمد کشورش را بار امانتی که بر دوش داشت با عزت و احترام بر زمین گذاشت و دیگر از سفر آسمانی اش بر نگشت.
روزهای نخست جنگ که مردم با جان خود می جنگیدند؛ احمد کشوری در پرواز آخرش همچون آرش رفت و دیگر نیامد ولی مرز ایران را در خطه ی ایلام معین کرد و دشمن را سر جایش نشاند و دیگر کاری نداشت جز وصال معبود.
هوانیروز ارتش جمهوری اسلامی ایران در آن روزهای ابتدایی جنگ، با حضورش روی سر ملت –همچون فرشته – به پرواز درآمد تا آنها احساس غرور و قدرت و آرامش بکنند . و از خود شهدای بزرگی به یادگار گذاشت. شهیدان حمید رضا سهیلیان، شهید علی اکبر شیرودی، برات نمایان، احمد پیشگاه هادیان، حسن سجادی نیاکی، حسین قاسمی، محسن درخشان، یحیی شمشادیان و ....
شهید احمد کشوری که در 15 آذر ماه 59 در نبردی سلحشورانه در آسمان ایلام با دو هواپیمای جنگنده دشمن، به شهادت رسید .
سالروز شهادت او حالا سالروز هوانیروز ارتش جمهوری اسلامی ایران است.
گرامی باد نام او و شهیدان بزرگ و گلگون کفن هوانیروز