به گزارش مشرق، علیرضا رضایی با بیان این مطلب افزود: در واقع برگزاری جام باشگاه‌های جهان در دو رشته آزاد و فرنگی برای سازمان مدیریت کشتی ایران حدود 5 درصد از عایدی کل خانواده کشتی (پنج درصد از حدود 10 میلیارد تومان)، هزینه داشته، اما در مقابل برای خانواده کشتی ایران، بیش از 10 میلیارد تومان عایدی داشته است.
وی ادامه داد: نکته مهم این است که این عایدی بدون هیچ گونه هزینه مالی برای مدیریت کشتی کشور (که خود درگیر ده ها برنامه داخلی و خارجی است)، مستقیماً از طرف بنگاه‌های اقتصادی به کشتی‌گیران، مربیان و کادرهای مدیریتی مربوطه پرداخت می‌شود.
دارنده مدال نقره المپیک تصریح کرد: این موضوع از این بابت اهمیتی مضاعف دارد که بدانیم اگر بهانه‌ای بنام جام باشگاه‌های جهان وجود نداشت، حتی یک ریال از حداقل 10 میلیارد تومان ذکر شده نیز به کشتی تزریق نمی‌شد، زیرا برای بنگاه‌های اقتصادی دلیلی برای هزینه کردن و پاداش دادن به مربیان و کشتی‌گیران و کادرهای مدیریتی ذیربط وجود نداشت؛ یعنی نه پولی به قهرمانان و مربیان ما می‌رسید و نه مبلغی برای برگزاری مسابقات، کمک حال فدراسیون کشتی بود.
رضایی تاکید کرد: این موضوع جدا از کارکردهای دیپلماسی و تعاملی لیگ جهانی کشتی بعنوان یک حرکت نوین در کشتی دنیا است که توسط کشتی ایران در سطح بین‌المللی آغاز گشته و بتدریج با تکرار و جا افتادن آن، جریان جدیدی را در جهان کشتی به همراه خواهد داشت.
رضایی گفت: تمام هزینه‌های برگزاری دو مرحله رقابت‌های داخلی باشگاه‌های کشتی کشور و جام باشگاه‌های کشتی آزاد و فرنگی جهان، با در نظر گرفتن جوایز ارزی پرداختی، از سوی فدراسیون و اسپانسرهای ذیربط این مسابقات، پرداخت شده است و نکته قابل توجه اینکه، 70 درصد جوائز ارزی (حدود 500 میلیون تومان از 720 میلیون تومان) تیم‌های برتر در دو رشته کشتی آزاد و فرنگی نیز به کشتی‌گیران و مربیان داخلی می‌رسد، یعنی به کشتی‌گیران و مربیان و کادرهای مدیریتی ایرانی تعلق می‌گیرد.
وی در خصوص بیان برخی موضوعات در مورد اینکه مبالغی که بخشی از آن بالطبع صرف هزینه‌های جاری مانند بلیت برخی تیم‌های خارجی، اسکان و تغذیه تیم‌های خارجی و یا برگزاری مسابقات در بالاترین استانداردهای جهانی در کشتی می‌شود و یا برای جوایز ارزی تیم‌های برتر پرداخت می‌شود را می‌توان مستقیما به کشتی‌گیران و مربیان ملی پرداخت کرد، گفت: این بدیهی است که بنگاه‌های اقتصادی هیچگاه حاضر نیستند بی‌دلیل هزینه‌هایی، آنهم در حد و اندازه بیش از 10 میلیارد تومان به خانواده کشتی بعنوان پاداش یا حق الزحمه بدهند.
رضایی ادامه داد: فدراسیون کشتی ایران نیز که حدود 15 درصد بودجه خود را از دولت دریافت می‌کند هیچگاه توان پرداخت چنین هزینه‌هایی را آن هم بطور مستقیم ندارد. پس لازم است زمینه‌هایی را فراهم کرد تا بنگاه‌های اقتصادی با انگیزه و علاقه به میدان بیایند و در کشتی هزینه کنند.
وی تصریح کرد: طرح اینگونه مسائل ناشی از عدم آشنایی با انگیزه‌های سرمایه‌گذاری بنگاه‌های اقتصادی در ورزش است. این موضوع طبیعی است که اگر برای برگزاری لیگ جهانی 5 درصد به نسبت هزینه‌های کل، سرمایه‌گذاری نکنیم، نمی‌توانیم 200 درصد یعنی 20 برابر آنچه هزینه کرده‌ایم را به خانواده کشتی برسانیم. در واقع جدای از جایگاه مدیریتی فدراسیون کشتی ایران بعنوان متولی برگزاری مسابقات، با پرداخت بخشی از هزینه‌های برگزاری مسابقات لیگ‌های داخلی و جهانی، فرصت دریافت مبالغی توسط کشتی‌گیران، مربیان و کادرهای مدیریتی را، از بنگاه‌های اقتصادی علاقمند به کشتی، در حدود بیش از 10 میلیارد تومان، در سال 2015، فراهم کرده است.
رضایی افزود: اگر فدراسیون کشتی می‌خواست آن سهم اندک از منابع خود را که در برگزاری مسابقات مذکور هزینه می‌کند، میان چند کشتی‌گیر و مربی در سطح تیم ملی تقسیم کند، نه تنها بخش بزرگی از خانواده کشتی ایران بدون عایدی باقی می‌ماند، بلکه همین چند کشتی‌گیر نیز، یک دهم چیزی که اکنون دریافت کرده‌اند را نمی‌گرفتند. پس الگوی لیگ جهانی با همه نواقصی که از نظر فدراسیون کشتی ایران هنوز داراست و برای تکامل کمی و کیفی خود، نیاز به تکرار و زمان دارد و به لطف خدا توانسته است حرکت جدیدی در اقتصاد کشتی کشور ایجاد کند. مطمئنیم این حرکت در میان تیم‌ها و کشورهای شرکت کننده خارجی در لیگ جهانی نیز، البته به نسبت پایین‌تری از کشتی ایران، آغاز شده است و رو به توسعه خواهد بود.
وی ادامه داد: نکته مهم این است که این عایدی بدون هیچ گونه هزینه مالی برای مدیریت کشتی کشور (که خود درگیر ده ها برنامه داخلی و خارجی است)، مستقیماً از طرف بنگاه‌های اقتصادی به کشتی‌گیران، مربیان و کادرهای مدیریتی مربوطه پرداخت می‌شود.
دارنده مدال نقره المپیک تصریح کرد: این موضوع از این بابت اهمیتی مضاعف دارد که بدانیم اگر بهانه‌ای بنام جام باشگاه‌های جهان وجود نداشت، حتی یک ریال از حداقل 10 میلیارد تومان ذکر شده نیز به کشتی تزریق نمی‌شد، زیرا برای بنگاه‌های اقتصادی دلیلی برای هزینه کردن و پاداش دادن به مربیان و کشتی‌گیران و کادرهای مدیریتی ذیربط وجود نداشت؛ یعنی نه پولی به قهرمانان و مربیان ما می‌رسید و نه مبلغی برای برگزاری مسابقات، کمک حال فدراسیون کشتی بود.
رضایی تاکید کرد: این موضوع جدا از کارکردهای دیپلماسی و تعاملی لیگ جهانی کشتی بعنوان یک حرکت نوین در کشتی دنیا است که توسط کشتی ایران در سطح بین‌المللی آغاز گشته و بتدریج با تکرار و جا افتادن آن، جریان جدیدی را در جهان کشتی به همراه خواهد داشت.
رضایی گفت: تمام هزینه‌های برگزاری دو مرحله رقابت‌های داخلی باشگاه‌های کشتی کشور و جام باشگاه‌های کشتی آزاد و فرنگی جهان، با در نظر گرفتن جوایز ارزی پرداختی، از سوی فدراسیون و اسپانسرهای ذیربط این مسابقات، پرداخت شده است و نکته قابل توجه اینکه، 70 درصد جوائز ارزی (حدود 500 میلیون تومان از 720 میلیون تومان) تیم‌های برتر در دو رشته کشتی آزاد و فرنگی نیز به کشتی‌گیران و مربیان داخلی می‌رسد، یعنی به کشتی‌گیران و مربیان و کادرهای مدیریتی ایرانی تعلق می‌گیرد.
وی در خصوص بیان برخی موضوعات در مورد اینکه مبالغی که بخشی از آن بالطبع صرف هزینه‌های جاری مانند بلیت برخی تیم‌های خارجی، اسکان و تغذیه تیم‌های خارجی و یا برگزاری مسابقات در بالاترین استانداردهای جهانی در کشتی می‌شود و یا برای جوایز ارزی تیم‌های برتر پرداخت می‌شود را می‌توان مستقیما به کشتی‌گیران و مربیان ملی پرداخت کرد، گفت: این بدیهی است که بنگاه‌های اقتصادی هیچگاه حاضر نیستند بی‌دلیل هزینه‌هایی، آنهم در حد و اندازه بیش از 10 میلیارد تومان به خانواده کشتی بعنوان پاداش یا حق الزحمه بدهند.
رضایی ادامه داد: فدراسیون کشتی ایران نیز که حدود 15 درصد بودجه خود را از دولت دریافت می‌کند هیچگاه توان پرداخت چنین هزینه‌هایی را آن هم بطور مستقیم ندارد. پس لازم است زمینه‌هایی را فراهم کرد تا بنگاه‌های اقتصادی با انگیزه و علاقه به میدان بیایند و در کشتی هزینه کنند.
وی تصریح کرد: طرح اینگونه مسائل ناشی از عدم آشنایی با انگیزه‌های سرمایه‌گذاری بنگاه‌های اقتصادی در ورزش است. این موضوع طبیعی است که اگر برای برگزاری لیگ جهانی 5 درصد به نسبت هزینه‌های کل، سرمایه‌گذاری نکنیم، نمی‌توانیم 200 درصد یعنی 20 برابر آنچه هزینه کرده‌ایم را به خانواده کشتی برسانیم. در واقع جدای از جایگاه مدیریتی فدراسیون کشتی ایران بعنوان متولی برگزاری مسابقات، با پرداخت بخشی از هزینه‌های برگزاری مسابقات لیگ‌های داخلی و جهانی، فرصت دریافت مبالغی توسط کشتی‌گیران، مربیان و کادرهای مدیریتی را، از بنگاه‌های اقتصادی علاقمند به کشتی، در حدود بیش از 10 میلیارد تومان، در سال 2015، فراهم کرده است.
رضایی افزود: اگر فدراسیون کشتی می‌خواست آن سهم اندک از منابع خود را که در برگزاری مسابقات مذکور هزینه می‌کند، میان چند کشتی‌گیر و مربی در سطح تیم ملی تقسیم کند، نه تنها بخش بزرگی از خانواده کشتی ایران بدون عایدی باقی می‌ماند، بلکه همین چند کشتی‌گیر نیز، یک دهم چیزی که اکنون دریافت کرده‌اند را نمی‌گرفتند. پس الگوی لیگ جهانی با همه نواقصی که از نظر فدراسیون کشتی ایران هنوز داراست و برای تکامل کمی و کیفی خود، نیاز به تکرار و زمان دارد و به لطف خدا توانسته است حرکت جدیدی در اقتصاد کشتی کشور ایجاد کند. مطمئنیم این حرکت در میان تیم‌ها و کشورهای شرکت کننده خارجی در لیگ جهانی نیز، البته به نسبت پایین‌تری از کشتی ایران، آغاز شده است و رو به توسعه خواهد بود.