به گزارش گروه جهاد و مقاومت مشرق، محمدعلی گودینی درباره شرایط کنونی ادبیات انقلاب اسلامی گفت: اگر جنگ تحمیلی در کشورمان اتفاق نمی افتد شاید بخش زیادی از کتاب‌هایی که راجع به دفاع مقدس نوشته شده، راجع به انقلاب اسلامی نوشته می‌شد.

وی ادامه داد: به دلیل جنگی که بر ما تحمیل شد، بخش زیادی از نیروهای ادبی خلاق به سمت این موضوع متمایل شدند و سایه سنگینی بر ادبیات دفاع مقدس انداخت. از یک نظر خیر بود که نویسندگانی از دفاع مقدس نوشتند و از طرف دیگر هم آزاردهنده است که می بینیم مطالب نانوشته زیادی از انقلاب اسلامی داریم.

این نویسنده همچنین با بیان اینکه برخی نویسندگان تحت تاثیر ادبیات فرانسه و روس می‌خواهند ادبیات انقلاب اسلامی را به صورت غیرواقعی روایت کنند، اظهار کرد: در حالی که در مستندات انقلاب اسلامی سوژه ها و مسائل فراوان برای نگارش رمان و داستان وجود دارد که به آن‌ها پرداخته نشده است و ادبیات انقلاب اسلامی به ویژه ادبیات بومی کشورمان هنوز خیلی جای کار دارد.

وی خاطرنشان کرد: انقلاب اسلامی یک واقعیت است و من هم به دلیل اینکه به خواندن تاریخ علاقه دارم، هر داستانی که می‌نویسم برگرفته از واقعیت است. البته قرار نیست تاریخ را بنویسیم و باید بخشی از آثار انقلاب اسلامی مستند باشد و بخش دیگر قدرت تخیل و پرواز ذهن است که اثر ادبی همچون رمان و داستان را خلق می‌کند.

گودینی گفت: بخش‌های زیادی از ادبیات انقلاب کشورمان به مبارزات آن دوران و شکنجه‌هایی که انقلابیون می‌شدند برمی‌گردد. در حالی که خیلی از روستاها و شهرستان‌ها افراد بسیاری هستند که در انقلاب فعالیت داشتند، به آن‌ها و زندگیشان پرداخته نشده است. حتی کسانی که بومی هستند تحت تاثیر آثار تهرانی، به بومی گرایی نپرداخته اند. اگر بتوانیم به موضوعات بومی توجه بیشتری نشان دهیم، برای مخاطب هم جذابیت خواهد داشت.

نویسنده کتاب «زنی با کفش‌های مردانه» با تاکید بر اینکه 90 درصد شاعران و نویسندگان ما اصلیت شهرستانی و روستایی دارند، عنوان کرد: نویسنده‌ها باید از خاطرات تاریخی که در شهرستان‌ها دیده اند استفاده کنند و در آثارشان بگنجانند. انقلاب اسلامی تنها در تهران نبود. کشتارهای بسیاری در شهرستان‌ها اتفاق افتاد و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی نیز برخی گروه ها منحرف شدند و داستان آن‌ها هم قابلیت روایت دارد. پیش از انقلاب اسلامی افراد بسیاری همچون خان ها و روسای ژاندارمری‌ها در شهرستان ها بودند که هر کدام در محل خود همچون شاه حکومت می‌کردند. این‌ها داستان های جالبی است که به آن‌ها نپرداخته‌ایم. من هر سال به روستایمان در کرمانشاه می‌روم و آثار به جا مانده از قدیم را که در روستا می بینم خاطرات پیش از انقلاب اسلامی همچون قیام 15 خرداد را حس می‌کنم و به یاد می‌آورم.

وی کلیشه‌پردازی در داستان‌های جنگ تحمیلی و انقلاب اسلامی را آزار دهنده دانست و گفت: معتقدم اساس نوشتن بر مطالعه استوار است. وقتی می‌خواهم اثری بنویسم باید چند رمان خوب بخوانم تا بتوانم به سراغ نگارش رمانم بروم. البته کتاب من برداشت‌هایم از انقلاب است و به دلیل اینکه کارم در گذشته کارگری بود، با خواندن آثارم، جامعه‌شناسان می‌توانند به فجایع کارگران در زمان رژیم شاه پی ببرند.

گودینی تصریح کرد: با دیدن یک فیلم و خواندن چند اثر تاریخی درباره انقلاب اسلامی، جوانان نیز می‌توانند از این واقعه بنویسند و آثار ادبی مرتبط با انقلاب اسلامی خلق کنند.