به گزارش مشرق، در نشست دانشجویی سیدعزت‌الله ضرغامی رئیس سابق سازمان صدا و سیما در دانشگاه شیراز یکی از دانشجویان به وی اعتراض کرد که چرا بعد از انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۸۸ به میرحسین موسوی اجازه حضور در تلویزیون و اعلام‌نظر وی را نداده است.
ضرغامی در پاسخ گفت، انتخابات ۸۸ به گواهی اسناد و شواهد موجود در کمال صحت برگزار شده بود و از نامزدهای معترض نیز مطابق قانون خواسته شده بود اعتراض خود را همراه با اسناد و دلایل مورد نظر اعلام کرده و از مجاری قانونی دنبال کنند و حتی ۵ روز بیشتر از وقت مقرر در قانون هم به آنها فرصت داده شده بود ولی میرحسین موسوی به جای طی کردن روال قانونی روش آشوب خیابانی را برگزیده و شعار دروغ تقلب در انتخابات را سر داده بود و در همان حال به این ادعای دروغ همراه با اتهامات ناروای دیگر و در حمایت از وی از سوی رسانه‌های آمریکایی و اسرائیلی در سطح گسترده‌ای دامن زده می‌شد. بنابراین از صدا و سیما چه انتظاری بود دروغ تقلب را که بعدها خود مدعیان به دروغ بودن آن اعتراف کردند، منتشر کند و از این طریق آراء ۴۰ میلیونی مردم که حق‌الناس است را نادیده گرفته و همراه با دشمنان قسم‌خورده مردم به مقابله با منافع ملی برخیزد؟
ضرغامی افزود: در کجای دنیا و در کدام نظام باصطلاح دموکراتیک به نامزدی که مردم به او رأی نداده‌اند، اجازه داده می‌شود که از رسانه ملی علیه آرای مردم سخن گفته و به ملت اهانت کند. بعد از پاسخ مستند و روشنگرانه ضرغامی که توهم‌پراکنی‌های یکطرفه برخی از مدعیان اصلاحات در ذهن شماری از دانشجویان را برطرف کرده بود، یکی از دانشجویان پشت تریبون رفت و نزدیک به ۸ دقیقه با انواع اهانت‌ها به مردم و نظام از موسوی حمایت کرد که ضرغامی بعد از پایان سخنان وی گفت؛ آیا اظهارات شما بهترین دلیل و گویاترین سند برای اثبات برخورد قانونی و دقیق صدا و سیما نیست که به نامزد مورد نظر شما اجازه نداده است از طریق رسانه ملی که متعلق به همه ملت است علیه رأی ملت توهم‌پراکنی و دروغ‌پردازی کند؟
در پی اظهارات ضرغامی که با متانت و در کمال آرامش ابراز شده بود، تعداد انگشت‌شماری از دانشجویان به جای آن که سخنان وی را با استدلال پاسخ گویند، دست به تشنج‌آفرینی زدند.
گفتنی است روزنامه‌ها و سایت‌های زنجیره‌ای درحالی که چندی قبل تشنج در حضور علی مطهری در همان دانشگاه را با آب و تاب و تیترهای درشت همراه با عکس در صفحات اول خود پوشش داده بودند، از پرداختن به ماجرای آن روز نشست دانشجویی ضرغامی طفره رفتند و هیچیک از آنها حاضر نشد - بخوانید جرأت نکرد - به پاسخ مستدل و هوشمندانه رئیس سابق صدا و سیما کمترین اشاره‌ای داشته باشد.
ضرغامی در پاسخ گفت، انتخابات ۸۸ به گواهی اسناد و شواهد موجود در کمال صحت برگزار شده بود و از نامزدهای معترض نیز مطابق قانون خواسته شده بود اعتراض خود را همراه با اسناد و دلایل مورد نظر اعلام کرده و از مجاری قانونی دنبال کنند و حتی ۵ روز بیشتر از وقت مقرر در قانون هم به آنها فرصت داده شده بود ولی میرحسین موسوی به جای طی کردن روال قانونی روش آشوب خیابانی را برگزیده و شعار دروغ تقلب در انتخابات را سر داده بود و در همان حال به این ادعای دروغ همراه با اتهامات ناروای دیگر و در حمایت از وی از سوی رسانه‌های آمریکایی و اسرائیلی در سطح گسترده‌ای دامن زده می‌شد. بنابراین از صدا و سیما چه انتظاری بود دروغ تقلب را که بعدها خود مدعیان به دروغ بودن آن اعتراف کردند، منتشر کند و از این طریق آراء ۴۰ میلیونی مردم که حق‌الناس است را نادیده گرفته و همراه با دشمنان قسم‌خورده مردم به مقابله با منافع ملی برخیزد؟
ضرغامی افزود: در کجای دنیا و در کدام نظام باصطلاح دموکراتیک به نامزدی که مردم به او رأی نداده‌اند، اجازه داده می‌شود که از رسانه ملی علیه آرای مردم سخن گفته و به ملت اهانت کند. بعد از پاسخ مستند و روشنگرانه ضرغامی که توهم‌پراکنی‌های یکطرفه برخی از مدعیان اصلاحات در ذهن شماری از دانشجویان را برطرف کرده بود، یکی از دانشجویان پشت تریبون رفت و نزدیک به ۸ دقیقه با انواع اهانت‌ها به مردم و نظام از موسوی حمایت کرد که ضرغامی بعد از پایان سخنان وی گفت؛ آیا اظهارات شما بهترین دلیل و گویاترین سند برای اثبات برخورد قانونی و دقیق صدا و سیما نیست که به نامزد مورد نظر شما اجازه نداده است از طریق رسانه ملی که متعلق به همه ملت است علیه رأی ملت توهم‌پراکنی و دروغ‌پردازی کند؟
در پی اظهارات ضرغامی که با متانت و در کمال آرامش ابراز شده بود، تعداد انگشت‌شماری از دانشجویان به جای آن که سخنان وی را با استدلال پاسخ گویند، دست به تشنج‌آفرینی زدند.
گفتنی است روزنامه‌ها و سایت‌های زنجیره‌ای درحالی که چندی قبل تشنج در حضور علی مطهری در همان دانشگاه را با آب و تاب و تیترهای درشت همراه با عکس در صفحات اول خود پوشش داده بودند، از پرداختن به ماجرای آن روز نشست دانشجویی ضرغامی طفره رفتند و هیچیک از آنها حاضر نشد - بخوانید جرأت نکرد - به پاسخ مستدل و هوشمندانه رئیس سابق صدا و سیما کمترین اشاره‌ای داشته باشد.