اما اکنون گروهی از اخترشناسان به این نکته اشاره می‌کنند که طی دو دهه اخیر صدها دنباله دار موسوم به centaur شناسایی شده اند که اگرچه مدار حرکتی بزرگتری دارند اما باید آنها را در فهرست اجرام فضایی خطرناک برای زمین قرار داد.
این دسته از اجرامی که در واقع توپهایی متشکل از یخ و گرد و غبار هستند حدود ۴۰ تا ۱۰۰ کیلومتر بزرگی دارند و به جهت داشتن مدار گردشی بیضوی و ناپایدار می توانند برای زمین خطرناک باشند. شروع این مدار از جایی در اطراف نپتون به عنوان دورافتاده ترین سیاره منظومه شمسی آغاز می شود.
این دسته از اجرام فضایی در مسیر حرکتی خود از کنار مشتری، زهره، اورانوس و نپتون عبور می کنند که در نتیجه تأثیرپذری از میدان مغناطیسی آنها به سمت زمین منحرف می شوند. البته این اتفاق هر ۴۰ تا ۱۰۰ هزار سال یکبار روی می دهد.
به عقیده اخترشناسانی که هشدار اخیر را منتشر کرده اند، این دنباله دارها در مسیر نزدیک شدن به خورشید به تدریج از هم فروپاشیده و به خرده سنگهایی تبدیل می شوند که برخوردشان با زمین غیرقابل اجتناب خواهد بود.
نکته نگران کننده از دید این اخترشناسان اینجاست که هر یک از این اجرام فضایی که با نام centaur شناخته می شوند بیش از تمام سیارکهای کشف شده در اطراف زمین جرم دارند.