به گزارش مشرق، سقف خانه تهرانی‌ها این روزها، آسمانی خاکستری است، انبوه دود و آلودگی نه مجال تنفس‌شان می‌دهد و نه حتی رنگ و بوی زندگی بر قامت شهرشان باقی گذاشته است. می‌گویند در پس این حجم از آلودگی، مرگی خاموش در کمین است، حکایتی تلخ که اگر هرچه زودتر چاره‌اندیشی نشود، فرجام جبران‌ناپذیری درپی خواهد داشت.
درباره حال نامساعد هوای پایتخت علل گوناگونی برشمرده می‌شود، گاه بحث کیفیت نامطلوب بنزین مطرح می‌شود و گاه طرح‌های ناکارآمد ترافیکی و یا شهروندانی که تک سواری بر رخش خود را به استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی ترجیح می‌دهند، ملامت می‌شوند. انگشت اتهام گاهی هم به سمت صنایع و کارخانه‌ها می‌رود.حتی کاربری در فضای مجازی در اظهارنظری جالب توجه، حال ناخوش این روزهای هوای تهران را تاوان و تقاص توجه ناکافی مسئولان پایتخت نشین به وضعیت ریزگردها و آلودگی هوای خوزستان می‌داند.
در حقیقت اما می‌توان گفت همه این عوامل دست به دست هم داده‌ند تا آسمان شهر سراسر خاکستری شود و سلامت ساکنانش در وضعیت هشدار قرار گیرد و در این میان، ساکنان شهر جملگی به انتظار اقدامی چاره‌ساز از سوی مسئولان بنشینند.
تفرقه میان دستگاه‌های اجرایی بازوی سوم غول آلودگی
با نگاهی به تیترهای این هفته بسیاری از رسانه‌ها، به روشنی می‌توان دریافت که غول بی‌رحم آلودگی در کنار عوامل آلاینده محیط زیست از یک بازوی قدرتمند دیگر نیز مدد می‌جوید، عنصری به نام "تفرقه". آنجا که رسانه‌ای دولتی از "اقدامات شهرداران جهان برای مهار آلودگی" می‌گوید و رسانه‌ای وابسته به شهرداری از همان عنوان استفاده می‌کند و واژه "اختیارات" را جایگزین "اقدامات" می‌کند تا بگوید آن شهرداران این اختیارات را داشتند که چنان کردند و در این میان سخنی از "تعامل" دستگاه‌های یاد شده در سطح جهانی! به میان نمی‌آید، این فضای مسموم و به دور از تعامل، حتی از هوای آلوده تهران نیز نفس‌گیرتر می‌شود.
تاملی بر این مسائل ذهن را بدین سو می‌برد که در وضعیتی که هر یک از ما می‌تواند همان نفر بعدی باشد که جانش را در نبود دمی هوای پاک از دست می‌دهد، آیا حرکت در مسیر به‌کارگیری خرد جمعی و اتحاد دستگاه‌های مربوطه، راهگشاتر از به دنبال مقصر گشتن نیست؟
تقدم رسیدگی به این معضل بر مسائل حاشیه‌ای چنان بدیهی است که نمایندگان مجلس شورای اسلامی نیز این موضوع را روز گذشته در صحن علنی مطرح کردند و حتی یکی از نمایندگان گفت: اصلا آلودگی هوا تقصیر ماست! اما جان مردم مهم ترین مسئله است و باید هرچه زودتر در این خصوص تصمیم گیری شود. همچنین وزیر بهداشت در تاکید بر ضرورت هماهنگی کلیه دستگاه‌های اجرایی می‌گوید: کاهش آلودگی هوا کار یک وزارتخانه یا دولت یا شهرداری به تنهایی نیست، همان‌طور که همه در این خرابکاری نقش دارند، همه دستگاه‌ها باید برای جبران آن تلاش کنند.
"سيد حسين هاشمي"استاندار تهران نیز در این خصوص بیان داشت: ما در مقابل یکدیگر نیستیم، اما قبول دارم که تعامل میان این دو دستگاه باید بیشتر شود تا بتوانیم از پس حل معضل آلودگی هوای تهران برآییم.
تقدم رسیدگی به این معضل بر مسائل حاشیه‌ای چنان بدیهی است که نمایندگان مجلس شورای اسلامی نیز این موضوع را روز گذشته در صحن علنی مطرح کردند و حتی یکی از نمایندگان گفت: اصلا آلودگی هوا تقصیر ماست! اما جان مردم مهم ترین مسئله است و باید هرچه زودتر در این خصوص تصمیم گیری شود. همچنین وزیر بهداشت در تاکید بر ضرورت هماهنگی کلیه دستگاه‌های اجرایی می‌گوید: کاهش آلودگی هوا کار یک وزارتخانه یا دولت یا شهرداری به تنهایی نیست، همان‌طور که همه در این خرابکاری نقش دارند، همه دستگاه‌ها باید برای جبران آن تلاش کنند.
"سيد حسين هاشمي"استاندار تهران نیز در این خصوص بیان داشت: ما در مقابل یکدیگر نیستیم، اما قبول دارم که تعامل میان این دو دستگاه باید بیشتر شود تا بتوانیم از پس حل معضل آلودگی هوای تهران برآییم.
وی افزود: در حال حاضر 100 هزار تاکسی فرسوده در تهران وجود دارد که این تعداد باید بی‌درنگ از رده خارج شود، چراکه این خودروها تمام وقت مشغول خدمت رسانی هستند و جایگزینی آنها با خودروهای نو و سالم کمک بزرگی به حل مشکل آلودگی هوای تهران می‌کند.
اظهارات استاندار تهران در تاکید بر ضرورت گسترش تعامل و همدلی میان دولت و شهرداری، شاید بی ربط به اظهارات اخیر رئیس جمهور کشورمان در کنفرانس بین‌المللی وحدت اسلامی نباشد. وی در آن کنفرانس بر لزوم گسترش همبستگی و اتحاد میان کشورهای اسلامی تاکید کرد و اذعان داشت کشورهای اسلامی باید ضمن حفظ وحدت، نخستین کشورهایی باشند که دستاوردهای مثبت را از آن خود می‌کنند. تفکری بر این جملات این پرسش را در ذهن پدیدار می‌کند که چرا نباید ضرورتی چون وحدت و تعامل را میان دستگاه‌های اجرایی کشور برقرار کنیم و از این سیاست، افزون بر مسیر اعتلای جایگاه دین مبین اسلام در مسیر منافع ملی بهره بریم؟ چرا نباید میهن اسلامی‌مان، چنان که رئیس جمهور بیان داشت، یکی از "ترین"های مثبت دنیا باشد؟ تصورش هم زیباست که روزی نام کلانشهرهای میهن‌مان را در میان پاک‌ترین کلانشهرهای جهان ببینیم، آن روز بی‌شک ایرانمان افتخار جهان اسلام نیز خواهد بود.
اظهارات استاندار تهران در تاکید بر ضرورت گسترش تعامل و همدلی میان دولت و شهرداری، شاید بی ربط به اظهارات اخیر رئیس جمهور کشورمان در کنفرانس بین‌المللی وحدت اسلامی نباشد. وی در آن کنفرانس بر لزوم گسترش همبستگی و اتحاد میان کشورهای اسلامی تاکید کرد و اذعان داشت کشورهای اسلامی باید ضمن حفظ وحدت، نخستین کشورهایی باشند که دستاوردهای مثبت را از آن خود می‌کنند. تفکری بر این جملات این پرسش را در ذهن پدیدار می‌کند که چرا نباید ضرورتی چون وحدت و تعامل را میان دستگاه‌های اجرایی کشور برقرار کنیم و از این سیاست، افزون بر مسیر اعتلای جایگاه دین مبین اسلام در مسیر منافع ملی بهره بریم؟ چرا نباید میهن اسلامی‌مان، چنان که رئیس جمهور بیان داشت، یکی از "ترین"های مثبت دنیا باشد؟ تصورش هم زیباست که روزی نام کلانشهرهای میهن‌مان را در میان پاک‌ترین کلانشهرهای جهان ببینیم، آن روز بی‌شک ایرانمان افتخار جهان اسلام نیز خواهد بود.