بر اساس آمار و ارقام لایحه بودجه سال 1395، بررسی و ارزیابی مستمر سیاست‌ها و برنامه‌های دولت 23 میلیارد تومان هزینه در بر خواهد داشت.
این رقم برای تهیه 1440 گزارش ارزیابی سیاست‌ها و برنامه‌های دولت دیده شده است.
به عبارت دیگر هر کدام از این گزارش‌ها 16 میلیون تومان آب می‌خورد. اختصاص چنین مبلغی برای گزارش‌های مذکور در حالی است که شاید برای پیشرفته‌ترین گزارش‌های علمی و پژوهشی که در دانشگاه‌های کشور تهیه می‌شود نیز چنین حق‌الزحمه‌ای داده نمی‌شود.
بر اساس لایحه بودجه سال آینده، به منظور بررسی طرح‌ها و دفاع از لوایح دولت هم 4.1 میلیارد تومان اعتبار لحاظ شده است. دولت پیش‌بینی کرده که سال آینده 95 لایحه ارائه کند و هزینه بررسی و دفاع هر یک از آنها 43 میلیون تومان برآورد شده است.
برای بررسی و اظهارنظر در مورد لوایح و تصویب‌نامه‌های دولت نیز رقم جداگانه 3.7 میلیارد تومانی لحاظ شده است.
مورد عجیب دیگر از این نوع هزینه‌تراشی‌ها به بررسی توافق‌ها و عضویت در مجامع بین‌المللی مربوط است که 1.5 میلیارد تومان اعتبار برای آن در نظر گرفته شده است. تعداد این توافق‌ها 350 مورد و هزینه هر یک 4.5 میلیون تومان اعلام شده است.
از آنجا که بیشتر این توافق‌ها و عضویت کشور در مجامع بین‌المللی به وزارتخانه‌های خارجه و اقتصاد مربوط است و بررسی این مسائل جزو وظایف ذاتی این وزارتخانه ها است، چرا باید برای بررسی این موارد، پول جداگانه‌ای در نهاد ریاست جمهوری خرج شود؟