به گزارش مشرق، ماه‌هاست که بحث فساد در فوتبال از سوی نهادهای نظارتی بزرگی مثل مجلس شورای اسلامی مطرح شده و در این مدت اظهار نظرهای ضد و نقیض زیادی در این خصوص بیان شده است. مجلس شورای اسلامی بالاخره پس از یک سال گزارش را که همه منتظرش بودند، قرائت کرد اما آیا این گزارش سامانی خواهد داشت؟
گزارشی که در صحن مجلس شورای اسلامی قرائت شد، حدود 100 صفحه داشت که 20 صفحه‌اش در صحن علنی قرائت شد، همین 20 صفحه به جای آن که فضای فوتبال را از التهاب دور و آن را آرام کند، تاکنون جنجال‌های رسانه‌ای و واکنش‌های ریز و درشت را در پی داشته است. هر چند این گزارش هم منتقدانی دارد و بخش‌هایی از آن به گفته‌ی کارشناسان فن آغشته به نگاه‌های سیاسی و کلی گویی است اما به نسبت ارزشش باز هم لنگه کفش هم در بیابان غنیمت است.
* رسانه‌ها؛ مظنونین همیشگی
شاید نخستین واکنش‌ها به قرائت گزارش کمیسیون اصل 90 مجلس، انتقاد از رسانه‌ای شدن این گزارش بود. شاید عده‌ای که از رسانه‌ای شدن این گزارش انتقاد کردند، دلواپس رو شدن مسائلی هستند که نباید کسی از آن مطلع شود. شاید هم ترجیح می‌دهند در سکوت خبری کار را پیش ببرند و قبل از آن که کسی متوجه ماجرا شود، پرونده را ببندند.
در سوی دیگر، دخیل دانستن نقش رسانه‌ها در بحث فساد هم واکنش اهالی رسانه را به دنبال داشته است. رسانه‌ها به عنوان چشمان بیدار جامعه همیشه اولین گروهی هستند که در بحث فساد متهم شناخته می‌شوند. درست است که امکان دارد در گوشه و کنار جامعه بزرگ رسانه، متخلفانی هم باشند ولی این که تمام و کمال تقصیرها را به گردن این قشر بندازند هم غیر منصفانه است و هم فرافکنی.
* وزارت ورزش و جوانان؛ ناظر منفعل
در بین اظهارنظرهای مختلف درباره گزارش تحقیق و تفحص کمیسیون اصل 90 مجلس از فوتبال، بیانات برخی از مقامات وزارت ورزش و جوانان جالب و حائز اهمیت است. خادم، معاون وزیر ورزش در این خصوص گفت که این وزارتخانه در جریان این گزارش نبوده اما اگر گزارش مجلس درست و مستند باشد، وزارت ورزش برای اجرایش اقدام می‌کند.
این که چرا وزارت ورزش تاکنون راسا درباره فاسد در فوتبال – با وجود دلایل روشن و اظهارنظرهای افشاگرانه اهالی فوتبال – اقدامی نکرده یک بحث مجزاست و این که چرا این وزارتخانه بزرگ در بررسی فساد در فوتبال هیچ ارتباطی با مجلس شورای اسلامی نداشته و از نزدیک شاهد و ناظر فعال در این بررسی‌ها نبوده نیز بحثی است دیگر.
وزارت ورزش و جوانان باید به عنوان متولی ورزش و ناظر بر همه رخداد‌های ورزشی و حتما با تکیه بر شعار مبارزه با فسادی که مطرح کرده، در موضوع فساد در فوتبال ورود جدی کند. گزارش کمیسیون اصل 90 هر چه که باشد راهی برای ورود به موضوع فساد در فوتبال است و در این راه وزارت ورزش باید با همراهی قوه قضاییه و مجلس برای برچیدن فساد از فوتبال همه تلاشش را به کار بگیرد تا فردا مدیون فوتبال نباشد.
* فدراسیون فوتبال؛ خنده‌های گزنده
از روزی که بحث وجود فساد در فوتبال مطرح شده همواره یکی از مراجع سوال در این خصوص، رییس فدراسیون فوتبال بوده است؛ او که بدون استثنا در جواب همه سوال‌ها "خنده" تحویل پرسشگران داده و با استناد به اصل "خنده بر هر درد بی‌درمان دواست" به هر سوال جدی یا طنزی واکنشی یکسان از خود نشان داده است. دریغ و افسوس که این خنده‌ها نه مرهم که پوشش زبر و کثیفی بوده‌اند و باعث عفونت زخم فوتبال شده‌اند.
خنده‌های کفاشیان حکایت از وضعیت نابسامان فوتبالی دارد که فساد در آن وجود دارد اما مسئولانش چشم روی آن بسته‌اند و می‌خواهند خود و دیگران را فریب دهند. ندیدن فساد فوتبال، آن را پاک نمی‌کند. این روز‌ها خنده‌های گاه و بیگاه و گاهی بیجای کفاشیان، صدای گریه فوتبال را در نطفه خفه کرده است. خنده‌های فوتبال ایران از گریه غم‌انگیزتر است ولی آنچه وجود ندارد گوش شنواست.
قوه قضاییه، تنها امید فوتبال پاک
در وضعیت فعلی فوتبال ایران و بحث‌های حاشیه‌ای که درباره فساد و ناپاکی در آن مطرح شده شاید تنها جایی که می‌تواند و البته باید اقدامی عملی صورت دهد، قوه قضاییه است. واقعیت این است که باید یک بار برای همیشه بساط فساد در فوتبال ایران برچیده شود. این کار عزمی می‌خواهد شبیه آنچه در فوتبال ایتالیا رخ داد و متخلفان – هرچقدر هم بزرگ و نامدار – به سزای عمل خود رسیدند و برخوردهای قهری به شدیدترین شکل صورت گرفت.
اقدام قضایی و برخورد با متخلفان در فوتبال ایتالیا برخلاف تصور عده‌ای که فکر می‌کردند این کار به ضرر فوتبال این کشور تمام می‌شود، آنچنان روح تازه‌ای در آن دمید که همان سال چهارمین قهرمانی‌اش در جام جهانی فوتبال را کسب کرد.
قوه قضاییه در ایران باید برای اجرای پرونده‌ای که یک سال برای تهیه‌اش زحمت کشیده شده، کار گروهی تعیین کند و به صورت جداگانه و فوری برخورد لازم را در این خصوص انجام دهد. برخورد با دانه درشت‌های مختلف در فوتبال ایران هم پای آن‌ها را از فوتبال ایران می‌برد هم باعث می‌شود که خرده متخلفان ماست‌هایشان را کیسه کنند و سردر لاک فرو برند.
حالا که مجلس شورای اسلامی رسما گزارش تحقیق خود از فساد فوتبال ایران را اعلام کرده، بهترین فرصت است تا فوتبال کشور را از هرچه ناپاکی است - هر چند اندک - پاک کنیم و تا زمان آغاز مسابقه‌های مقدماتی جام جهانی 2018، بستر آرام و مناسبی برای تیم ملی فراهم کنیم تا در مسابقه‌های حساس خود موفق باشد.
امید است که این اتفاق یک بار برای همیشه رخ دهد و دلالان فوتبالی در هر لباسی از فوتبال جدا شوند تا شاید فوتبال بی‌سامان ایران سامان بگیرد.
گزارشی که در صحن مجلس شورای اسلامی قرائت شد، حدود 100 صفحه داشت که 20 صفحه‌اش در صحن علنی قرائت شد، همین 20 صفحه به جای آن که فضای فوتبال را از التهاب دور و آن را آرام کند، تاکنون جنجال‌های رسانه‌ای و واکنش‌های ریز و درشت را در پی داشته است. هر چند این گزارش هم منتقدانی دارد و بخش‌هایی از آن به گفته‌ی کارشناسان فن آغشته به نگاه‌های سیاسی و کلی گویی است اما به نسبت ارزشش باز هم لنگه کفش هم در بیابان غنیمت است.
* رسانه‌ها؛ مظنونین همیشگی
شاید نخستین واکنش‌ها به قرائت گزارش کمیسیون اصل 90 مجلس، انتقاد از رسانه‌ای شدن این گزارش بود. شاید عده‌ای که از رسانه‌ای شدن این گزارش انتقاد کردند، دلواپس رو شدن مسائلی هستند که نباید کسی از آن مطلع شود. شاید هم ترجیح می‌دهند در سکوت خبری کار را پیش ببرند و قبل از آن که کسی متوجه ماجرا شود، پرونده را ببندند.
در سوی دیگر، دخیل دانستن نقش رسانه‌ها در بحث فساد هم واکنش اهالی رسانه را به دنبال داشته است. رسانه‌ها به عنوان چشمان بیدار جامعه همیشه اولین گروهی هستند که در بحث فساد متهم شناخته می‌شوند. درست است که امکان دارد در گوشه و کنار جامعه بزرگ رسانه، متخلفانی هم باشند ولی این که تمام و کمال تقصیرها را به گردن این قشر بندازند هم غیر منصفانه است و هم فرافکنی.
* وزارت ورزش و جوانان؛ ناظر منفعل
در بین اظهارنظرهای مختلف درباره گزارش تحقیق و تفحص کمیسیون اصل 90 مجلس از فوتبال، بیانات برخی از مقامات وزارت ورزش و جوانان جالب و حائز اهمیت است. خادم، معاون وزیر ورزش در این خصوص گفت که این وزارتخانه در جریان این گزارش نبوده اما اگر گزارش مجلس درست و مستند باشد، وزارت ورزش برای اجرایش اقدام می‌کند.
این که چرا وزارت ورزش تاکنون راسا درباره فاسد در فوتبال – با وجود دلایل روشن و اظهارنظرهای افشاگرانه اهالی فوتبال – اقدامی نکرده یک بحث مجزاست و این که چرا این وزارتخانه بزرگ در بررسی فساد در فوتبال هیچ ارتباطی با مجلس شورای اسلامی نداشته و از نزدیک شاهد و ناظر فعال در این بررسی‌ها نبوده نیز بحثی است دیگر.
وزارت ورزش و جوانان باید به عنوان متولی ورزش و ناظر بر همه رخداد‌های ورزشی و حتما با تکیه بر شعار مبارزه با فسادی که مطرح کرده، در موضوع فساد در فوتبال ورود جدی کند. گزارش کمیسیون اصل 90 هر چه که باشد راهی برای ورود به موضوع فساد در فوتبال است و در این راه وزارت ورزش باید با همراهی قوه قضاییه و مجلس برای برچیدن فساد از فوتبال همه تلاشش را به کار بگیرد تا فردا مدیون فوتبال نباشد.
* فدراسیون فوتبال؛ خنده‌های گزنده
از روزی که بحث وجود فساد در فوتبال مطرح شده همواره یکی از مراجع سوال در این خصوص، رییس فدراسیون فوتبال بوده است؛ او که بدون استثنا در جواب همه سوال‌ها "خنده" تحویل پرسشگران داده و با استناد به اصل "خنده بر هر درد بی‌درمان دواست" به هر سوال جدی یا طنزی واکنشی یکسان از خود نشان داده است. دریغ و افسوس که این خنده‌ها نه مرهم که پوشش زبر و کثیفی بوده‌اند و باعث عفونت زخم فوتبال شده‌اند.
خنده‌های کفاشیان حکایت از وضعیت نابسامان فوتبالی دارد که فساد در آن وجود دارد اما مسئولانش چشم روی آن بسته‌اند و می‌خواهند خود و دیگران را فریب دهند. ندیدن فساد فوتبال، آن را پاک نمی‌کند. این روز‌ها خنده‌های گاه و بیگاه و گاهی بیجای کفاشیان، صدای گریه فوتبال را در نطفه خفه کرده است. خنده‌های فوتبال ایران از گریه غم‌انگیزتر است ولی آنچه وجود ندارد گوش شنواست.
قوه قضاییه، تنها امید فوتبال پاک
در وضعیت فعلی فوتبال ایران و بحث‌های حاشیه‌ای که درباره فساد و ناپاکی در آن مطرح شده شاید تنها جایی که می‌تواند و البته باید اقدامی عملی صورت دهد، قوه قضاییه است. واقعیت این است که باید یک بار برای همیشه بساط فساد در فوتبال ایران برچیده شود. این کار عزمی می‌خواهد شبیه آنچه در فوتبال ایتالیا رخ داد و متخلفان – هرچقدر هم بزرگ و نامدار – به سزای عمل خود رسیدند و برخوردهای قهری به شدیدترین شکل صورت گرفت.
اقدام قضایی و برخورد با متخلفان در فوتبال ایتالیا برخلاف تصور عده‌ای که فکر می‌کردند این کار به ضرر فوتبال این کشور تمام می‌شود، آنچنان روح تازه‌ای در آن دمید که همان سال چهارمین قهرمانی‌اش در جام جهانی فوتبال را کسب کرد.
قوه قضاییه در ایران باید برای اجرای پرونده‌ای که یک سال برای تهیه‌اش زحمت کشیده شده، کار گروهی تعیین کند و به صورت جداگانه و فوری برخورد لازم را در این خصوص انجام دهد. برخورد با دانه درشت‌های مختلف در فوتبال ایران هم پای آن‌ها را از فوتبال ایران می‌برد هم باعث می‌شود که خرده متخلفان ماست‌هایشان را کیسه کنند و سردر لاک فرو برند.
حالا که مجلس شورای اسلامی رسما گزارش تحقیق خود از فساد فوتبال ایران را اعلام کرده، بهترین فرصت است تا فوتبال کشور را از هرچه ناپاکی است - هر چند اندک - پاک کنیم و تا زمان آغاز مسابقه‌های مقدماتی جام جهانی 2018، بستر آرام و مناسبی برای تیم ملی فراهم کنیم تا در مسابقه‌های حساس خود موفق باشد.
امید است که این اتفاق یک بار برای همیشه رخ دهد و دلالان فوتبالی در هر لباسی از فوتبال جدا شوند تا شاید فوتبال بی‌سامان ایران سامان بگیرد.