به گزارش مشرق، قدرت عمل و اختیار تام داشتن خواسته هر مربی است که قرار است هدایت تیمی را به عهده بگیرد زیرا در نهایت می داند بر اساس نتیجه‌ای که می گیرد او می ماند و سیل انتقادات یا تحسین ها.
اما وزنه برداری داستان جالبی دارد. بارها اتفاقات مختلفی که در اردو ها یا مسابقات افتاد این شائبه را به وجود آورد که سرمربی تیم ملی چقدر از قدرت عمل یا اقتدار برخوردار است.
البته خود سرمربی تیم ملی در حالی به صراحت از داشتن اقتدار صحبت کرده که برخی اتفاقات خلاف این مسئله را نشان می دهد.
زمانی که اردوی تیم ملی از تهران خارج شده و در شهرستان ها برگزار می شد، سرمربی تیم ملی یکی از وزنه برداران را به خانه فرستاد، اما فدراسیون دوباره او را به اردو برگرداند. ماجرای جالب تر در مسابقات قهرمانی آسیا رخ داد وقتی یک وزنه بردار در رکوردگیری تیم ملی که در چالوس برگزار شد، عملکرد ضعیفی از خود نشان داد و پس از آن اعلام شد از اردو خط خورده اما در نهایت به عنوان یکی از وزنه برداران اعزامی در ترکیب تیم ملی قرار گرفت که البته در مسابقات قهرمانی آسیا نتوانست مقامی بهتر از ششمی را بدست آورد.
در مسابقات جهانی آمریکا نیز وقتی رکوردهای وردی اعلام شد، برخی وزنه برداران نسبت به رکوردهای ورودی شان و اینکه باید در گروه B وزنه بزنند اعتراض کردند. تمام این موارد به طور واضح گویای میزان اقتدار و قدرت عمل سرمربی تیم ملی است.
بعد از این اتفاقات نیز بحث لغو شدن اردوهای تیم ملی به وجود آمد اما این تعطیلی آن هم در فاصله زمانی چند ماهه تا المپیک چقدر با اختیار و تصمیم سرمربی بوده و سرمربی تیم ملی در کجای این تصمیم‌گیری‌ها قرار داشت؟ این در حالی است که در رسانه های خارجی و فضای مجازی می بینیم حریفان وزنه‌برداران ایران به چه صورت دارند برای المپیک آماده می شوند.
زمانی که سرمربی فعلی تیم ملی هدایت رده های پایه را بر عهده داشت، شرایط و امکانات کمتر از الان بود اما با این حال به هیچ عنوان راضی به تعطیل شدن اردوها نمی‌شد اما اکنون که بحث بزرگسالا ن مهمتر است به ویژه در آستانه المپیک که حتی یک روز هم نباید از دست داد، به نظر نمی رسد سرمربی تیم ملی تعطیل شدن اردوها را ترجیح داده باشد؟
در حال حاضر نیز بحث کیانوش رستمی مطرح است؛ اصلی ترین شانس کسب مدال المپک برای وزنه برداری. هر چند که رستمی یک وزنه بردار کاملا حرفه‌ای است اما در حالی که باید از هر لحاظ مراقب این وزنه بردار بود و به او رسیدگی کرد تا بدون مشکل و با آمادگی کامل به المپیک برود، اکنون او حدود 500 کیلومتر دورتر از تیم ملی در شهر خود در حال تمرین است و در واقع سرمربی تیم ملی نظارتی بر عملکرد اصلی‌ترین شانس وزنه‌برداری ایران ندارد. این در حالی است که در هیچ رشته‌ای سابقه ندارد یک ورزشکار مدعی کسب مدال در المپیک زیر نظر سرمربی تمرین نکند.
اگر این وزنه بردار در حین تمرین آسیب ببیند، پزشکی بالای سر او هست تا اقدامات اولیه را انجام دهد؟ اگر اتفاقی برای رستمی بیفتد باز هم قبول می کنید که کادر فنی هم در این تصمیم نقش داشته است؟ یا در آن لحظه انگشت اتهامات به سمت وزنه بردار می رود که خودسرانه تصمیم گرفته است؟
کسب موفقیت در المپیک خواسته همه است و انتقادات در جهت رفع معایب است. قطعا هیچ کسی به دنبال تخریب نیست. در نهایت هم هر نتیجه‌ای در المپیک رقم بخورد، فدراسیون و سرمربی تیم ملی باید پاسخگو باشند.
اما وزنه برداری داستان جالبی دارد. بارها اتفاقات مختلفی که در اردو ها یا مسابقات افتاد این شائبه را به وجود آورد که سرمربی تیم ملی چقدر از قدرت عمل یا اقتدار برخوردار است.
البته خود سرمربی تیم ملی در حالی به صراحت از داشتن اقتدار صحبت کرده که برخی اتفاقات خلاف این مسئله را نشان می دهد.
زمانی که اردوی تیم ملی از تهران خارج شده و در شهرستان ها برگزار می شد، سرمربی تیم ملی یکی از وزنه برداران را به خانه فرستاد، اما فدراسیون دوباره او را به اردو برگرداند. ماجرای جالب تر در مسابقات قهرمانی آسیا رخ داد وقتی یک وزنه بردار در رکوردگیری تیم ملی که در چالوس برگزار شد، عملکرد ضعیفی از خود نشان داد و پس از آن اعلام شد از اردو خط خورده اما در نهایت به عنوان یکی از وزنه برداران اعزامی در ترکیب تیم ملی قرار گرفت که البته در مسابقات قهرمانی آسیا نتوانست مقامی بهتر از ششمی را بدست آورد.
در مسابقات جهانی آمریکا نیز وقتی رکوردهای وردی اعلام شد، برخی وزنه برداران نسبت به رکوردهای ورودی شان و اینکه باید در گروه B وزنه بزنند اعتراض کردند. تمام این موارد به طور واضح گویای میزان اقتدار و قدرت عمل سرمربی تیم ملی است.
بعد از این اتفاقات نیز بحث لغو شدن اردوهای تیم ملی به وجود آمد اما این تعطیلی آن هم در فاصله زمانی چند ماهه تا المپیک چقدر با اختیار و تصمیم سرمربی بوده و سرمربی تیم ملی در کجای این تصمیم‌گیری‌ها قرار داشت؟ این در حالی است که در رسانه های خارجی و فضای مجازی می بینیم حریفان وزنه‌برداران ایران به چه صورت دارند برای المپیک آماده می شوند.
زمانی که سرمربی فعلی تیم ملی هدایت رده های پایه را بر عهده داشت، شرایط و امکانات کمتر از الان بود اما با این حال به هیچ عنوان راضی به تعطیل شدن اردوها نمی‌شد اما اکنون که بحث بزرگسالا ن مهمتر است به ویژه در آستانه المپیک که حتی یک روز هم نباید از دست داد، به نظر نمی رسد سرمربی تیم ملی تعطیل شدن اردوها را ترجیح داده باشد؟
در حال حاضر نیز بحث کیانوش رستمی مطرح است؛ اصلی ترین شانس کسب مدال المپک برای وزنه برداری. هر چند که رستمی یک وزنه بردار کاملا حرفه‌ای است اما در حالی که باید از هر لحاظ مراقب این وزنه بردار بود و به او رسیدگی کرد تا بدون مشکل و با آمادگی کامل به المپیک برود، اکنون او حدود 500 کیلومتر دورتر از تیم ملی در شهر خود در حال تمرین است و در واقع سرمربی تیم ملی نظارتی بر عملکرد اصلی‌ترین شانس وزنه‌برداری ایران ندارد. این در حالی است که در هیچ رشته‌ای سابقه ندارد یک ورزشکار مدعی کسب مدال در المپیک زیر نظر سرمربی تمرین نکند.
اگر این وزنه بردار در حین تمرین آسیب ببیند، پزشکی بالای سر او هست تا اقدامات اولیه را انجام دهد؟ اگر اتفاقی برای رستمی بیفتد باز هم قبول می کنید که کادر فنی هم در این تصمیم نقش داشته است؟ یا در آن لحظه انگشت اتهامات به سمت وزنه بردار می رود که خودسرانه تصمیم گرفته است؟
کسب موفقیت در المپیک خواسته همه است و انتقادات در جهت رفع معایب است. قطعا هیچ کسی به دنبال تخریب نیست. در نهایت هم هر نتیجه‌ای در المپیک رقم بخورد، فدراسیون و سرمربی تیم ملی باید پاسخگو باشند.