ای از دست علمای علم کشاورزی شاکی ,ای اصلاح نژاد شده بی رودربایستی,یاد آن روزها بخیرکه عطرو طعمت هر کودک بهانه گیری را به اشتها می آورد .این روزها آنقدر کوتاه شدی که بعضی وقت ها با دختر عمه های هندی و پاکستانی ات هیچ فرقی نمی کنی ,گویند در اثر اصلاح نژاد و تلاش برای افزایش تولیدات هی از قدت آب رفته و به تعداد خویشانت افزوده شده .این روزها همین قد خمیده ات هم به سختی و با قیمت خداتومانی یافت می شود. چه برسرت آورده اند که دوستی های صد ها ساله ات با سفره های ما را فراموش کردی و جا به رقیبان هندی و ناکجاآبادی سپرده ای.
روزگاری چشم و چراغ هر خانه ای بودی و در هر کوی و برزن عطر روح بخشت مردان خسته از کار روزانه را بر سر سفره های پرمهری می کشید که با عشق فراوان فراهم شده بود اما این روزها از بیشتر خانه ها بویی از شالیزارهای شمال به مشام نمی رسد.
رئیس قوم (ببخشید اتحادیه بنکداران مواد غذایی)می گوید اغیار گرانت کرده اند وبا افزایش بازرسی ها از چنگال سلاطین برنج رهانده خواهی شد.اما در شهر خبری نیست که نیست.
امید که از بلایی که برسرچای ,زعفران و دیگر محصولات کشاورزی آمد از سر تو دفع شود و به روزگار شکوهمند اقتدارت باز گردی.
مهرت برون نمی رود از سینه ام که هست این سینه خانه تو این دل سرای تو!!